στην στέγη ενός κουρασμένου ήλιου…
Κατάπιε με λίγο στυφό νερό
τα ψέματα των καθωσπρέπει
συναισθημάτων του
Στο χέρι του έχει κολλήσει
το κινητό του τηλέφωνο
κάνοντας αναπάντητες
κλήσεις στο κουρασμένο του ταλέντο…
Είναι και ήταν ένας σπουδαίος ζωγράφος
όμως την στιγμή που άγγιξε η παλέτα των χρωμάτων της ψυχής του την καρδία
του φεγγαριού,
δάκρυσαν τα μακιγιαρισμένα με αστερόσκονη
σύννεφα τον ανεκπλήρωτο έρωτα
του φεγγαριού..
Το μετάνιωσε που ματαίωσε
το φως της έμπνευσής του
και με νέα πινέλα δίχως
ημερομηνία λήξης
μέσα από τα μάτια του
χρωμάτισε ένα ελπιδοφόρο
ουράνιο τόξο αναμένοντας
συγχώρεση και νηνεμία σκέψης
για ένα φεγγάρι που αν τον συγχωρέσει
ίσως αναγεννηθεί στους ρομαντικούς στίχους η…ευτυχία του!
ΠΕΤΡΟΣ Κ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου