Ζω με τις αναθυμιάσεις
των ωραίων στιγμών
μέσα στον παγωμένο θρήνο
ενός κόσμου κενού .
Οι μέρες της ματαιοδοξίας
ταλανίζουν τα μέσα μου.
Βαδίζοντας στη μονότονη πραγματικότητα
γινόμαστε νωθροί και άψυχοι .
Η παλια πληγή απολογείται,
στους άδειους δρόμους
οι ελπίδες ανθίζουν .
Διεκδικώ ένα μερίδιο ζωής
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι
ενός κόσμου υπερφίαλου .
Τα βράδια βάφω το φεγγάρι
με το αίμα...
απ' τα τραυματισμένα όνειρά...
Carpe .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου