ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ
Όσα ζήσαμε ένα «τίποτα»,
άχρωμες εικόνες
και οι σημαίες μας σε χώρες θολές.
Μακρινά ταξίδια μάς περιμένουν,
κι εμείς ριζωμένοι στους βράχους,
αγωνιζόμαστε με τους ανέμους
αναζητούμε πατρίδα στους ωκεανούς.
Τα πρόσωπά μας ανεμοδαρμένα,
τα μάτια μας δυο ξένοι,
η πορεία μας αγωνιώδης,
Βουίζουν οι βοριάδες μέσα μας,
κύματα θεριά γκρεμίζουν τα σύνορά μας,
το πεπρωμένο χάρτινος πύργος τσακισμένος θλιβερά.
Οι μοίρες δρόμοι που τους διαβήκαμε
και γυρίσαμε με χέρια αδειανά,
και τώρα χωρίς την παρηγοριά των μύθων,
κοιτάμε κατάματα τις αλήθειες μας
κι αντικρίζουμε σαν για πρώτη φορά τις ψυχές μας.
Ιωάννα Αθανασιάδου.
🌼
ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΦΙΛΙΑ
Αχειροποίητα φιλιά
στο λευκό και το γαλάζιο της απεραντοσύνης,
κυματιστά μαντήλια στις πνοές των ανέμων.
Περιστερώνες δαντελωτοί
στις πλαγιές με τα σκαρφαλωμένα σπίτια,
ανασαίνουν τη θάλασσα οι τρούλοι και τα καμπαναριά.
Αγκαλιασμένες οι στέγες με το αεράκι,
γέρνουν οι ουρανοί στα ηλιοστάλαχτα πλατάνια.
Γιρλάντες διάφανες οι δρόμοι των πουλιών,
χρυσά τα φτερά των ανέμων.
Αντρίκια λόγια ψιθυριστά των δέντρων τα κρυφομιλήματα,
ξενυχτισμένα τα φεγγάρια στα διάφανα νερά.
Αντρειώνονται οι σκιές και περπατούν πανώριες,
ακούγονται οι λησμονημένοι καιροί
να διαβαίνουν την αιωνιότητα.
Περαστικά τα πουλιά απ’ τα λημέρια του ήλιου,
λαμπροφορεμένα τα εξαπτέρυγα και οι αρχάγγελοι της χαράς.
Γελαστά όνειρα στις πλώρες των αστεριών,
καπετάνιοι διάφανοι πίνουν τη μέρα σε λευκά ποτήρια.
Μυροβλύζει ο χρόνος ο αειπάρθενος,
χαιρετίζει το φως στις επάλξεις του ορίζοντα.
Ιωάννα Αθανασιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου