Σήμερα είναι η τελευταία μέρα που θα είμαι νεότερη.
Αύριο θα έχω προχωρήσει χωρίς βήμα.
Ξεκρέμασα απ ‘ τη φωτογραφία το τζιν μπουφάν ,
εκείνο που κρατά ακόμα την ανοσία των είκοσι .
Το ρίχνω στους ώμους ,μα εκείνο πέφτει .
Μοιάζει να διαλύεται σε θραύσματα γυαλιού
ακίνητα στο πάτωμα χωρίς μνήμη , χωρίς την τάση να ενωθούν.
Το ρίχνω πάλι στους ώμους , σαν επιχείρημα κατά της φθοράς .
Δεν πείθω ούτε τον καθρέφτη.
Κι όμως, αν το δω αλλιώς ,
κάθε μου βήμα μια ψηφίδα του εαυτού μου που φτιάχνεται ξανά ,
όχι απ’ όσα χάθηκαν, αλλά απ’ όσα έχουν μείνει.
Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου