Γιώργος Αγγελάκης - Περί Παγκόσμιας ημέρας Θεάτρου

.

27 Μαρτίου 2025:

Με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου αναρτώ ένα σχετικό ποίημα μου. Οι φωτογραφίες είναι από την όπερα της Στοκχόλμης την αντίστοιχη μέρα το 2ο14

Μετά το ποίημα γράφονται κάποιες αράδες σχετικά με το έργο του Μπρέχτ

«Ο Καυκασιανός Kύκλος με την Kιμωλία » που κάνει και το ποίημα μου πιο κατανοητό.

Γιώργος Αγγελάκης 

ΚΥΚΛΟΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ

Η Πατρίδα σου εάλω.

Ένα θέατρο μεγάλο,

απ’ Ανατολή σε Δύση,

έχει τώρα καταντήσει.

Για σωτήρες, ήρθαν σμήνη

Σκηνοθέτες, Θεατρίνοι,

μα δεν σ’ έχουν ερωτήσει,

που Κομπάρσο σ’ έχουν στήσει.

Κύκλο χάραξαν μπροστά σου,

κέντρο να ‘χει την καρδιά σου,

μα επίπεδο κι ακτίνα

δεν τηρούν καμιά ρουτίνα.

Δίκια έπεσες σε σκέψεις,

για το ρόλο που θα παίξεις.

Κύκλος με την κιμωλία,

όμοιος με του Καυκάσου.

Με μεγάλη ευκολία

σβήσανε τα όνειρα σου.

Κύκλος τετραγωνισμένος,

πονηρά καλοστημένος.

Απ’ αερικά τον κλέψαν,

μέσα του σε παγιδέψαν.

Παραμύθι σου πουλήσαν,

τον Αζντάκ σου παραστήσαν,

και στο κέντρο του σε στήσαν,

σε τραβήξαν, σε ξεσκίσαν

Δικαστές, και Τροϊκάνοι,

και των Βρυξελών οι νάνοι.

Κατά νου δεν είχαν όμως,

πόσο σ’ αγαπά ο κόσμος.

Σου ‘παν, κόβουν απ’ το βιός σου

κάτι λίγο και προς ώρας,

για το μέλλον των παιδιών σου,

μα και το καλό της χώρας,

Ήρθανε κι οι τεχνοκράτες,

με κουστούμια και γραβάτες,

που μικρύναν την ακτίνα

και σε βάλλαν καραντίνα.

Του θεάτρου το σανίδι,

κάλυψαν με πριονίδι,

να ρουφά τα δάκρυα σου,

για τα χάλια του θιάσου.

Έργο δίχως συγγραφέα,

ξεδιπλώνεται χυδαία.

Θεατρίνοι, Σκηνοθέτες,

Αφεντάδων Υπηρέτες,

είναι του Λαού Εχθροί.

Σε ποτίζουν Μανδραγόρα.

Άσπρη μέρα για να ‘ρθει

κάνε κάτι. Κάντο τώρα.

Αν θα σβήσουνε τα φώτα,

τίποτε δε θα ν’ σαν πρώτα.

Προτού πέσει η Αυλαία,

διώξε τον υποβολέα.

Κάνει τα σαρδάμ πληθώρα.

Γης Μαδιάμ κάνει την Χώρα.

Μαδιανοί και Μωαβίτες,

μπρος του, αγαθοί ζευγίτες.

Κάνε κάτι. Κάντο τώρα.

Εκποιούν όλη τη Χώρα.

Βρες ξανά τον εαυτό σου.

Στο ζητάει το κοινό σου.

Άκουσε που σε μπιζάρουν.

Όλοι πάνω σου ποντάρουν.

Το σανίδι θέλει θάρσος.

Ώρα να αγωνιστείς.

Πάψε να ‘σαι ο Κομπάρσος.

Γίνε Πρωταγωνιστής!

Γιώργος Αγγελάκης

Μαθηματικός

*******************************************************

΄'Γεωμέτρες Κλέφτες - Κύκλος σαν και του Καυκάσου''

Το σατυρικό ποίημα που διαβάσατε είναι ένα ποίημα εμπνευσμένο από το έργο «Ο Καυκασιανός Kύκλος με την Kιμωλία » του Μπρέχτ

Το έγραψα το 2014 με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς εξακολουθεί να είναι επίκαιρο.

Η οικονομία μετά την δεκαετή οικονομική κρίση , την πανδημία ,την πετρελαϊκή κρίση, λογω Ουκρανίας, έφεραν τον μισθωτό και τον συνταξιούχο σε δεινή θέση.

Αλλά και το ασίγαστο πάθος των ‘’cartel‘’ για όλο και μεγαλύτερο κέρδος, με το οικονομικό επιτελείο να προασπίζεται τα συμφέροντα των ισχυρών, έχει τελικό αποδέκτη τον απλό πολίτη.

Ευκαιρία να δούμε αρχικά δυο πράγματα για το έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ που θα κάνει και πιο εύπεπτο το ποίημα μου.

Το έργο γράφτηκε το 1944. Είναι ένα γοητευτικό, λαϊκό παραμύθι, από τα πιο διάσημα, έργα του Μπρεχτ παγκοσμίως..

Το έργο που κυριαρχείται από το αντιπολεμικό πνεύμα του συγγραφέα, είναι μια αλληγορία, ασκεί δε σκληρή κριτική στην εξουσία και στρέφει την ελπίδα του στον άνθρωπο.

Σ΄ έναν κόσμο, όπου θριαμβεύει η αδικία, η αλαζονεία της εξουσίας και του πλούτου, σε μια εποχή σκληρή και δύσκολη, όπως αυτή που ζούμε σήμερα, ο Μπρεχτ, παραμένει μέγας ποιητής – οραματιστής και μέσα από τη θεατρική πράξη μεταφέρει την πίστη του στον θρίαμβο της Δικαιοσύνης και άρα της Ανθρωπότητας

Τον Ιανουάριο του 1957 ο Κάρολος Κούν ανέβασε για πρώτη φορά θεατρικό έργο του Μπρέχτ στην Ελλάδα, σε Μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη,Μουσική Μάνου Χατζιδάκι, Σκηνικά-Κοστούμια Γιώργου Βακαλό

Έτσι έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό της χώρας μας

Υπόθεση

Στη φανταστική Καυκάσια Γκρουζινία, η ζωή διαταράσσεται όταν οργανώνεται μια στάση κατά του βασιλιά της χώρας και του κυβερνήτη Γκεόργκι Αμπασβίλι. Πάνω στον πανικό της φυγής, η ξιπασμένη γυναίκα του κυβερνήτη, Νατέλα Αμπασβίλι, προκειμένου να σώσει τα ακριβά της φορέματα, ξεχνάει πίσω τον γιό τους Μιχαήλ, τον οποίο βρίσκει η Γκρούσε Βαχνάτζε, μια καλόκαρδη υπηρέτρια του παλατιού, και αποφασίζει να τον κρατήσει για να τον γλιτώσει από τους στασιαστές φεύγοντας από το ανάκτορο. Οι δυσκολίες πολλές. Όσο περνά ο καιρός, εκείνη δοκιμάζεται σκληρά και για να εξασφαλίσει το μέλλον του παιδιού, διακινδυνεύει αρκετές φορές. Κάποια μέρα εμφανίζεται η πραγματική μητέρα του Μιχαήλ και διεκδικεί κάθε νόμιμο δικαίωμά της, όπως και την περιουσία που κληρονομεί ως πρίγκιπας. Στο πλευρό της Γκρούσε θα σταθεί αρκετός κόσμος

Ο ιδιόρρυθμος και με όχι και τόσο καθαρό παρελθόν δικαστής Αζντάκ, θα βάλει τις δύο μητέρες σε μια δοκιμασία ώστε να αποφασίσει σε ποια θα δώσει το παιδί, και ενώ αρχικά κριτήριο για την επιλογή είναι η δύναμη, βάζοντας τις δύο γυναίκες να τραβούν το παιδί, που είναι τοποθετημένο σε ένα κύκλο, και να το φέρει η κάθε μια προς το μέρος της, στο τέλος θα νικήσει η αγνή αγάπη.