ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ " ΣΕΛΙΔΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ"

Γεννήθηκα αειθαλής, με δυο μάτια ξύλινα κουμπιά, με χέρια κλαδιά στενάχωρα, με στέρνο κιθάρα, ν ' ακούγονται οι λυγμοί της θάλασσας. Τα βράδια βγαίνω απ' το δωμάτιο με τα κέρινα ομοιώματα, λικνίζομαι σαν φλόγα και καταστρέφω λίγο από το κέρινο σώμα τους, αφήνω το φεγάρι σκαρφαλωμένο στα μεγάλα τους μάτια. Γεννήθηκα αειθαλής, ποτέ να μη χάνω τη λάμψη μου, ποτέ να μη φεύγει η σκουριά απ' τον λυγμό μου. Και τα πουλιά πολλά πολλά να πετούν στις κάμαρές μου, να χάνεται το βλέμμα μου στο πέταγμά τους, ν' αλλάζει διαρκώς η σκέψη νοσταλγικό σκοπό. Κάθε φορά κι άλλο τραγούδι από κάποιο μακρινό αστέρι, κάθε φορά να μπήγονται τα πόδια μου βαθιά στο χώμα και να ριζώνω σαν ξύλινος αρλεκίνος αφτιασίδωτος στη σκηνή. Κι αναρωτιέμαι για τα καλοκαίρια που ξέμειναν στην άκρη του πελάγους, για τον χρόνο και το φιδοπουκάμισό του, για το αέναο στροβίλισμα στον λαβύρινθο εντός μου. Κι αναρωτιέμαι χωρίς ερωτηματικά βαρύγδουπα, χωρίς επαναστατικά συνθήματα στους αόρατους τοίχους που υψώθηκαν αιφνίδια στην απεραντοσύνη μου. Και με την άκρη του μικρού κλαδιού που έχω σαν σωτήρια σχεδία όταν ο χειμώνας πέφτει ασήκωτος στα όνερά μου, με την άκρη του μικρού κλαδιού λοιπόν ζωγραφίζω διάφανα ποιήματα στο χώμα το νοτισμένο κι εκεί μέσα στη στοργή τους απιθώνω τη μικρή ζωή μου. Ιωάννα Αθανασιάδου