ΓΙΩΡΓΟΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "ΠΡΟΣΜΟΝΗ"

Τα πορτόφυλλα παραδομένα στη σιωπή
και τα παραθύρια αδημονούντες κράχτες,
υμνωδοί μιας ευδόκιμης προσμονής
στον αναπάντεχο και φωτεινό ερχομό σου
μικρή νεραϊδόμορφη κόρη της νύχτας,
γλυκολάμπρισμα στου φεγγαριού τη στράτα
και αγγελόμορφη αδελφή των άστρων.

Οι τοίχοι φλυαρούν στη μοναξιά μου
αμίλητοι περίκλειστοι και γυμνοί,
καθρέφτισμα μιας υποταγμένης προσμονής
σε ανέσπερες και τρομαγμένες μνήμες,
στόχασμα μιας ονειρεμένης προσδοκίας,
να έχει ο χρόνος γύρισμα στις πεθυμιές
και τέλειωμα στη χαρά και την ευτυχία.

Οι σκέψεις χρησμοί και προφητείες,
οι αναπολήσεις καταφυγή και σαγήνη
στο στέγασμα και το άσυλο της προσμονής,
να είναι ή πληρότητα της συνύπαρξης
αρμονίας αποδοχή και έκφραση
στης ψυχής το άπλωμα και λιτανεία,
για λύτρωση στο άγνωστο και την ουτοπία.

Δαψίλευσα όνειρα στης μοίρας τα γραμμένα
να είναι η ζωή διαφέντεμα της τύχης,
οι μέρες μας γλυκό, χρυσό απάγαυσμα
και κανάκεμα μια εσώψυχης προσμονής
με προσφορές και τάματα σε ινδάλματα
που λαμπρύνουν και αγιάζουνε τα πάθη,
στης ένωσης το γλύκασμα το ποθητό.

Συνταίριασα στο ξημέρωμα με επωδές
την εντρύφηση των λόγων σου και το έρμα,
ασπάστηκα το γήτεμα των ματιών σου
στην ενόραση με ανοιχτούς ορίζοντες
και αυτομόλησα στην ταραχή του δέους
να είναι η επίκληση στη λιοκέντητη αυγή
αντάμωμα η προσμονή και ζωής τελετή.


Γιώργος Αλεξανδρής

www.alexandris23.net