ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Όταν τα μάτια μιλούν"

οι λέξεις ανασαίνουν

την ίδια τη ζωή καθορίζουν

οι στιγμές κι άλλες φωλιάζουν

στα μύχια κοιτάσματα

της σκέψης σου.

Τα μεγάλα θλιμμένα μάτια του

κοιτώ που σου δημιουργούν

την ψευδαίσθηση ευτυχίας

τότε η φαντασία μου

ταλαντεύεται στο κενό.

Χαζεύοντας τη βροχή

όταν την αγναντεύουν

σ΄ένα ουρανό θολό

λες και έσπειρε αυτή το νόημα

το γέννημα το έκανε δικό του.

Κι έρχονται οι στιγμές

που περιγελούν το χρόνο

χωρίς να αντιλαμβάνονται

ποιος έκανε την αρχή

η ανάσα του ή η ψυχή

να πάρει τον έρημο δρόμο.

Όταν χτυπάει η καμπάνα

προσθέτει στιγμές αλλά όχι νόημα

γιατί άραγε να κλαίει το παιδί

και η βροχή μαζί του

κάπου ανάμεσα στη γαλήνη

και στον φόβο;

Γρηγορία Πελεκούδα