Χασάν Γιαρτί (Hassane Yarti) - Ποιήματα

 

Ο Χασάν Γιαρτί είναι Μαροκινός συγγραφέας με έδρα τη Βαρκελώνη, Ισπανία. Είναι μέλος των εξής οργανισμών:

Ένωση Αράβων Συγγραφέων

Ένωση Αραβικής Ελίτ για την Ποίηση και τη Λογοτεχνία

Πρόεδρος:

Ένωση Πολιτισμού και Τεχνών Al-Nabras

Ιδρυτής:

Λογοτεχνικό Περιοδικό της Βαρκελώνης

Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων σε διάφορα λογοτεχνικά είδη:

Διηγήματα: Κύκλοι της Κενότητας (2024), Αφροδίτη / Ρωμύλος και Ρέμος (2024), Κεφίγια (2024), Φαντάσματα του Πεπρωμένου (2024), Δημιουργικές Σύντομες Ιστορίες (2013), Δημιουργική Νεολαία (2012).

Ποίηση: Ποιήματα Ενάντια στηΦρικαλαιότητα (2024), Ποιητική Ανθολογία - Ι (2024), Ποιήματα Ενάντια στη Φρικαλαιότητα- ΙΙ (2024), Άσε το Τριαντάφυλλο να Ζήσει (2024).

Μεταφράσεις: Είναι Ζωντανός - Prekaz: Μια Κληρονομιά των Γενναίων (2024), μαζί με περισσότερα από 50 ποιήματα και βιογραφίες μεταφρασμένα στα αγγλικά και αραβικά.

Κάποια από τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, κορεατικά και αλβανικά.

Η Ξενιτιά Μου

Ω, γιασεμί μου,

ω άρωμα αγάπης και νιότης,

αποφάσισα να φύγω

στους διαδρόμους της απουσίας...

Από μια Ξενιτιά,

όπου τα ρούχα κουρελιάστηκαν

στα μονοπάτια της.

Από μια θλίψη στο στήθος μου,

που περιμένει την αυγή.

Από το σκοτάδι της νυχτιάς,

που τυλίγεται στην ομίχλη.

Και τα νερά ενός ποταμού,

που αρνούνται να δεχτούν την πίκρα της μομφής.

Από το στεναγμό ενός αγοριού

που αναζητά την αγκαλιά της επιστροφής.

Από ένα ανόητο γέλιο,

που κρύβει τις ουλές της ξενιτιάς.

Από στίχους πόθου που με τις γραμμές τους

άρπαξαν το ψύχος του λόγου.

Και από την αντοχή,

όπου οι ώρες είναι χαραγμένες για πάντα

μέσα στο μαρτύριο.

Και από ελπίδες χαμένες

στα μονοπάτια της ελπίδας και της μομφής.

Και από τα ερείπια που πλησιάζουμε,

για να αδράξουμε την αλήθεια: μια ψευδαίσθηση σε έναν αντικατοπτρισμό.

Πώς λοιπόν η Ξενιτιά μου μπορεί να με βοηθήσει,

με στίχους καθοδήγησης και ορθότητας;

Να μυρίσω το άρωμά σου, ω γιασεμί μου,

Γιατί γεννηθήκαμε από την μήτρα των θλίψεων,

και η πόρτα δεν έχει ακόμα κλείσει για μας.

Λαχταρώ έναν διαφορετικό χρόνο,

με σένα, σύντροφο στο μονοπάτι μου,

τρυφερότητα, γαλήνη, τους ύμνους ενός ποιητή,

και ένα τοπίο που να κόβει την ανάσα.

Θυμάσαι;

Θυμάσαι;

Όταν ήμασταν νέοι

Μια μέρα κάθισα μόνος και πήρα μια απόφαση

Βγήκα από τη σιωπή των καρδιών

Έγραψα σε όλα τα μονοπάτια

"Σ' αγαπώ", και το φώναξα δυνατά.

Θυμάσαι;

Πώς ήμασταν;

Και πού ήμασταν;

Πόσες φορές σε επισκέφθηκα

και το επαναλάμβανα ξανά και ξανά;

Θυμάσαι;

Την αρχή...

Και την ανυπομονησία ενός νεογέννητου παιδιού,

Το αεράκι του αγαπημένου καφενείου,

Τα γράμματα στο ταχυδρομείο

Και τις απορημένες ψυχές μας;

Θυμάσαι;

Την όμορφη αγάπη μας,

Το μεγάλο βιβλίο του πάθους

Και τα μεθυσμένα μάτια μας;

Θυμάσαι τα πρωινά,

Την πάροδο του μεσημεριού,

Τις απογευματινές συναντήσεις,

και πώς δεν κλείσαμε ποτέ τις κουρτίνες στα παράθυρά μας;

Θυμάσαι;

Πως πέρασαν τα χρόνια

Και ακόμα τραγουδώ την πίστη ως το σύνθημά μου;

Μην ξεχνάς,

Και μείνε μαζί μου

Για να είμαι για σένα

Ένα πράσινο κλαδί που αρνείται να κιτρινίσει.

Απόδοση στην Ελληνική – Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία