Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ
Ε'ιδος Ποιητική Συλλογή
Διαστάσεις 14 Χ21 cm
Σελίδες 128
Διαστάσεις 14 Χ21 cm
Σελίδες 128
ISBN 978 618 5389 83 3
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Ούλα μας κι αν τα κάψετε
Ούλα μας κι αν τα κάψετε και γίνουσιν ποζαύλι*
τα όρη μας, οι κάμποι μας, τα σπίτια μας, οι στάβλοι,
μάθετε πως ως φοίνικας, λαλώ, θ᾿ αναστηθούσιν
κι από ό,τι ήταν καλύτερα όλα τους θα γενούσιν.
Μπορείτε να μας κάψετε Πλάτωνα, Αριστοτέλη;
Μπορείτε την Ακρόπολη ν᾿άρετε με τσιγκέλι;
Μα δύνασθε τον Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη
να τους εξαφανίσετε ταχυδακτυλουργού εν είδει;
Όταν εμείς εγράφαμε επάνω σε παπύρους
εσείς βαλάνια τρώγατε παρέα με τους χοίρους.
Κάψτε μας, ξανακάψτε μας, αφήστε γη καμένη
να δείτε πολύ σύντομα πως θα ᾿ναι ανθισμένη.
Πόσες φορές μας έκαψεν ο Ξέρξης και οι άλλοι
μα πάλε πρασινίσαμεν κι ανθίσαμεν και πάλι.
Κι αν μοιάζουμεν ενίοτε με τον Χατζηαβάτη
έχουμε κι απ᾿ τους πρόγονους κρυμμένο μέσα κάτι.
Κι αν η Ελλάς επτώχευσε και μπήκεν υποθήκη
το ξίφος είναι έτοιμο να ξαναβγεί απ᾿ τη θήκη.
Κάψτε μας, ξανακάψτε μας, εμείς θ᾿ αναστηθούμε
και το «ενενικήκαμε» ηττώμενοι θα πούμε!
_______________
*ποζαύλιν: αποκαΐδι
Γράμμα από τη Βραζιλία
Έβλεπα την παρέλαση εκεί στο Σαμπαδρόμιο
και μ᾿ όλα εκείνα τα κορμιά έπλεκα το εγκώμιο
της Βραζιλίας που γεννά κορμιά αγαλματένια
κι όλα στο Ρίο φαίνονταν να ᾿ναι παραμυθένια.
Αίφνης με επλησίασε μία εύφλεκτη ύλη
και νόμισα πως άνοιξε του Παραδείσου η πύλη.
Με κοίταξε καλά καλά, με κοίταξε και πάλι
και η καρδιά μου άρχισε σαν την τρελή να πάλλει.
«Εσύ μοιάζεις με Άδωνι κι Απόλλωνα συνάμα.
Πρέπει να είσαι Έλληνας» μου ᾿πε «με τέτοιο κράμα».
«Μου φαίνεται, μου φαίνεται, γλυκιά Βραζιλιάνα;
Να σε φιλήσω μου ᾿ρχεται, αγαπητή ζαργάνα».
«Σας αγαπώ τους Έλληνες, λατρεύω την Ελλάδα
που έβγαλε μιαν Άρτεμι, μιαν Αθηνά Παλλάδα.
Έχετε έναν Πλάτωνα, έναν Αριστοτέλη
κι έχετε το εξαίσιο του Υμηττού το μέλι.
Εβγάλατε τον Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη,
τον Όμηρο, τον Πλούταρχο κι αυτόν τον Θουκυδίδη.
Εβγάλατε τον Περικλή μετά της Ασπασίας
και ήσασταν τ᾿ ανάχωμα, και είστε, της Ασίας.
Έχετε στην Αθήνα σας πλατείαν Ομονοίας
μα ᾿να σαράκι τρώει σας, κείνο της διχονοίας.
Έχετε και τον Πρίαπο» επρόσθεσε εν τέλει
κι αμέσως αντελήφθηκα τι ημπορεί να θέλει.
Το τι επακολούθησε δεν θα το αναφέρω.
Δοξολογώ τον Ύψιστο, τον Πλάστη μου γεραίρω
που Έλληνες μας έπλασε. Και τούτο, λέω, διότι
και μ᾿ όλα τα κουσούρια μας, είμαστε πάντα πρώτοι!
Εκτός λίστας
Εμάς, που βραβευτήκαμε στη σάτιρα κι αλλού,
εμάς, που μας γνωρίζουνε και στη Χονολουλού,
εμάς, που βάλλουμε παντού, κατά πιστών κι απίστων
ακόμα δεν μας έχετε στη λίστα των αρίστων.
Εμάς, που αριστεύαμε σε κάθε μίαν τάξη
κανένας δεν ευρέθηκε για να μας κατατάξει
ένθα είναι οι άριστοι αυτής της πολιτείας
γιατί εκτός κομματικής είμαστε πελατείας.
Και στην σχολή των έφεδρων αξιωματικών
πρώτοι αποφοιτήσαμε με πιστοποιητικόν.
Αλλά διακριθήκαμε και στα σχολεία Μέσης
όπου πια η κατάσταση είναι για να… εμέσεις.
᾿Κόμα να μας καλέσετε, κάτω απ᾿ την λυχνίαν,
στους κήπους του Προεδρικού για μιαν εύφημον μνείαν.
Τουλάχιστον με άδειαν, ως λεν, ποιητικήν
βάλτε μας εις τη λίστα σας κι ας πάμε φυλακήν!
Τον τίτλον μόνον να ᾿χουμε «άριστοι των αρίστων»
και τύφλα να ᾿χει και αυτός τότε ο… Τσάρλτον Ίστον!
Έχουμε πέραση
Για έναν άντρα «ώριμο» λάβαμε γνώσιν όλοι
μια ζήλεια αναπτύχθηκε κι έπεσε βιτριόλι.
Τα πάντα εξεκίνησαν από το Face πάλι,
από φιλίας αίτημα που έγινε στην άλλη.
Έτσι η πρώην άναψε και έγινε μπαρούτι
και είπε «θα απαλλαχτώ την καλλονή ετούτη».
Ήξερα ότι πάμπολλες έχουμε όντως χάρες
αλλά να σφάζονται για μας οι τριανταπεντάρες;
Αφού, λοιπόν, το σκέφτομαι να κλείσω και τον τοίχο,
τέτοιας δημοσιότητας ποτέ μου να μην τύχω.
Δεν θέλω ᾿γω να σφάζονται για μένα καλλονές
και άλλα ν᾿ απεργάζονται και να ᾿χουν εμμονές.
Ποτέ δεν θέλω να γραφτεί «για τον Γεωργιάδη
μία ολίγον έλειψε να πάει εις τον Άδη».
Παρά το άτυχον συμβάν, η θλίψη αν βασιλεύει,
ημών των συνομήλικων το ηθικόν ανέβη.
Όλα εμείς τα σερνικά των ήντα και τον άντα
θα γοητεύουμε, θαρρώ, τα θηλυκά για πάντα.
Γι᾿ αυτό λέω, συνάδελφοι, «παρακαλώ θαρσείτε
και τον Θεό νυχθημερόν να τον δοξολογείτε».
Χαράμισα τη ζωή μου
Αντί να γίνω χορευτής επάνω εις τον πάγο
και μια ζωή διάσημη, glamorous, να διάγω,
σπατάλησα τον βίο μου επάνω εις την έδρα
και είχα και τους μαθητές και μου ᾿στηναν… ενέδρα.
Και φεύγω τώρα απ᾿ τη ζωή ως άσημος διαβάτης
ενώ πλασμένος ήμουνα να γίνω… Μιθριδάτης!
Σπονδυλωτά κι ασπόνδυλα εδίδασκα συνάμα
αντί να ᾿χω καλλίγραμμη για το χορό μου ντάμα.
Για το σημείο τήξεως εδίδασκα του πάγου
ενώ στον πάγο θα ᾿μοιαζα του πιο μεγάλου μάγου.
Να ᾿χω στην τάξη μαθητές να κάνουν φασαρία
αντί να εναγκαλίζομαι μιάν λατρευτήν κυρία.
Να κάνουμε το πατινάζ, να της πετά το ρούχο
και τότε να επαίρομαι γι᾿ αυτήν την ντάμα πού ᾿χω.
Να την πετάω πιο ψηλά και να τη στροβιλίζω
κι εκατομμύρια θεατές σίγουρα να ζαλίζω.
Για μια στιγμή να την περνώ μέσα από τα σκέλια
κι όλοι να λεν ψιθυριστά «είναι γυναίκα τέλεια».
Και ο Αντρέας του παπά μαζί με Παπαδάκη
θα ᾿ταν ζευγάρι ακτύπητο σαν μπαίναν στο μεράκι.
Κλαίω, λοιπόν, τον βίο μου π᾿ άδικα τον χαράμισα
για κάτι όντως αδειανά του ποιητή… πουκάμισα.
Φεύγω μ᾿ ένα παράπονο
Πόσο πολύ θα ήθελα να ᾿χα μιαν τέτοιαν ντάμα
και άπαξ να χορεύαμε ένα ταγκό αντάμα.
Να με κοιτά ερωτικά και να με ξετρελαίνει
κι απότομα το ηθικόν στα ύψη ν᾿ ανεβαίνει.
Πάνω μου να τυλίγεται, να τις κρατώ το μπούτι
κι άκων εκών να γίνομαι αυτόματα μπαρούτι.
Να κάνει ότι τάχατε φεύγει από κοντά μου
και ύστερα με μια στροφή να ᾿ναι στην αγκαλιά μου.
Να συγχρονίζονται των δυο τα βήματά μας πλήρως
και να ερωτευόμαστε αμφότεροι απείρως.
Σ᾿ έτσι σκηνές να μας θωρούν, να μας ζηλεύουν όλοι
και μερικές να σκέφτονται μέχρι και βιτριόλι.
Να την κρατώ, το πόδι της στα ύψη να σηκώνει
κι αρσενικούς και θηλυκούς, όλους ν᾿ αναστατώνει.
Να μας κοιτάζουν έκθαμβοι σε κάτι τέτοιες στάσεις
και να μας παραδέχονται, είμαστε άλλης κλάσης.
Κλαίω όμως κι οδύρομαι στου βίου μου τη δύση
που το κορμί δεν μπόρεσε τέτοιο χορό να ζήσει.
Ποιος είναι ο Πλανητάρχης;
Επαίρετο ο Ντόναλτ Τραμπ πως του πλανήτη άρχει
εξ ου και τίτλον έφερε, είπε, του Πλανητάρχη.
«Εγώ τον κόσμο κυβερνώ μ᾿ αεροπλανοφόρα
και επί Προεδρίας μου οι ΗΠΑ πήραν φόρα
κι ίσως κυριαρχήσουμε ακόμα και στον Άρη
αφού πρώτοι πατήσαμε, ξέρετε, στο φεγγάρι.
Αεροπλάνα αόρατα, τα Εφ τριανταπέντε
παράγουμε και άφοβα θα ζούμε, βεραμέντε.
Και ας τολμήσει δε κανείς τρελός να μας πειράξει
να δει ότι τα πέταλα αμέσως θα τινάξει.
Φύγε ρε νάνε απ᾿ εδώ να μη με νευριάσεις.
Ούτε για νάνος δεν περνάς. Σε άλλας διαστάσεις
βρίσκεσαι μικροσκοπικάς και κάνεις τον μεγάλο
μα σ᾿ έτρωγε ο κώλος σου να ᾿ρθεις να σου τα ψάλλω».
Και του απάντησε ο ιός με άνεση μεγάλη:
«Άκουσε τώρα για να δεις καλύτερα ποιος ψάλλει.
Έχεις διαστημόπλοια κι άλλα παραλειπόμενα
και ημπορείς να κατακτάς κάθε ωραία γκόμενα
αλλά εντός μόνον ωρών μπορώ να σ᾿ αποδείξω
ότι κι από το θρόνο σου δύναμαι να σε ρίξω.
Κι αρχίζουμε τον πόλεμο τώρα, σου λέω, αμέσως
κι ας είν’ ανυψωμένος σου ο δάκτυλος ο μέσος.
Αρχίζω την επίθεση αμέσως εις τις πόλεις
κι εσύ θα λες σε πλάκωσε μία σκέτη πανώλης.
Έμειναν οι εντατικές χωρίς αναπνευστήρες
κι όλο πληθαίνουν συνεχώς οι χήροι και οι χήρες.
Από το στόμα εισέρχομαι, τα μάτια και τη μύτη
κι είναι χιλιάδες οι νεκροί σε όλο τον πλανήτη.
Είδες, λοιπόν, φίλε μου Τραμπ ποιος είναι Πλανητάρχης;
Γιατί σου την εχάρισα, γι᾿ αυτό τώρα υπάρχεις».
Έπαινος, Σατιρική Ποίηση,
20ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός,
Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου
Θάρσει, πατρίς μου μοιρασμένη
Ω πατρίς μου μοιρασμένη, δεκατέσσερις το όλον
με προθέσεις να σε σώσουν, κατεβαίνουν δίχως δόλον.
Θάρσει, θάρσει, μη φοβάσαι κι όλοι τους έχουν τη λύση
να σε σώσουν πριν ο Τούρκος, ως ποθεί, σε διαλύσει.
Μα δεν γίνεται σου λέω, κάποιος θα ᾿ναι ο Μεσσίας
που θα φέρει πάλιν πίσω τα χωριά της Καρπασίας.
Που θα φέρει την Κερύνεια, που θα φέρει το Βαρώσι
και ας λένε κάποιοι φίλοι ελαφράν πως έχω δόση.
Έχουμε τόσους αρίστους μα και «άριστους αρίστων»
που ᾿ναι εις την ευστροφίαν, άκου, εκ των πιο ταχίστων.
Θα μου πεις πως κάθε λύση που προτείνεται είναι χείρων
της προτέρας που προτάθη κι ότι μοιάζουμε των χοίρων
που σκαλίζουνε το χώμα και κυλίονται στη λάσπη
κι ότι εμείς την κάθε λύση την πετούσαμε στο τάσπι*.
Θάρσει, θάρσει κι ήρθε η ώρα ένας των δεκατεσσάρων
τον σταυρόν του μαρτυρίου του νησιού μας άρον άρον
αίροντάς τον όπως άλλος Σίμωνας ο Κυρηναίος
θα φανεί αντάξιο τέκνον, θα φανεί πολύ γενναίος
να σου άρει το φορτίον, να σου φέρει εν τέλει λύση
αν ώς τότε το νησί μας δεν θα έχει ξεψυχήσει.
Καρτερούσαμε τους φίλους να ᾿ρθουνε να βοηθήσουν
μα αγρόν του Κεραμέως είχαν να καλλιεργήσουν.
Μα και με υπερδυνάμεις είχαμε γίνει εταίροι
κι είπανε θα βοηθήσουν μα κανείς πότε δεν ξέρει.
Δεν τους έχουμε ανάγκη μια κι ο Πρόεδρος ο νέος
λύσιν του Κυπριακού θα φέρει, ως υπόσχεται, βεβαίως.
Θα μου πεις όνειρα βλέπω, ότι έχω παραισθήσεις
κι ονειρεύομαι να έρθει του προβλήματος η λύσις.
Μα δεν βλέπεις η μη λύσις κάμποσους ότι βολεύει
κι όποιος λέει θα το λύσει ψύλλους στ᾿ άχυρα γυρεύει;
Και αυτή η ψηφοφορία θα ᾿ναι μια από τα ίδια
και εμείς θ᾿ ακολουθούμε ως… σκυλάκια κατοικίδια!
_________________
*τάσπι [dust-bin] κάδος απορριμμάτων, σκουπιδοτενεκές
Δάφνις και Χλόη
Σερφάροντας στο Facebook, μέσ᾿ στο γυναικολόι,
εντόπισα μια νεαρή που την ελέγαν Χλόη.
Ανοίγω ευθύς λογαριασμό, όνομα, τάχα, Δάφνις,
ευελπιστών κατάκτησιν και στέφανον εκ δάφνης.
Αίτημα της υπέβαλα φιλίας αυθωρεί
και μήνυμα της έγραψα, ελπίζων να χαρεί:
«Λέγομαι Δάφνις, δεσποινίς, και κατοικώ στην Πάφο·
δεν ημπορώ ν᾿ αντισταθώ κι ευθύς τώρα σας γράφω.
Νομίζω πως ταιριάζουμε, σύμφωνα με τον μύθο,
και ομιλών περί αυτού ελπίζω να σας πείθω.
Παλιά, σας λέω, σπούδασα, Χλόη, περί τη Φύση
και το χορτάρι έκτοτε το είχα αγαπήσει.
Φυσιογνώστης έγινα διδάσκων το φασόλι
και πόσον επικίνδυνο είναι το βιτριόλι.
Για φυλλοβόλα δίδασκα και για αειθαλή
για σπλήνες και για πνεύμονες, για ήπαρ και χολή.
Για κώνωπες ανωφελείς, μέλισσες και κηφήνες
για ορυκτά πετρώματα, όρη, λόφους και θίνες.
Για σώματα ουράνια, για ήλιο, για σελήνη
ιούς και αντισώματα και για πενικιλίνη.
Για τα απολιθώματα και για τους δεινοσαύρους
δελφίνια και τις φάλαινες, γόπες, μπαρμπούνια, γαύρους».
«Εσύ ᾿σαι απολίθωμα απ᾿ τα λεγόμενά σου
κι ευελπιστείς, ρε γέροντα, να γίνω γκόμενά σου;
Ν᾿ αποδεχτώ το αίτημα, ρεμάλι, δεν μπορώ
και σ᾿ αποστέλλω παρευθύς εν τόπω χλοερώ».
Και μ᾿ ένα κλικ η άπονη αμέσως με μπλοκάρει
κι απέμεινα αφωνότερος ακόμα κι από ψάρι!
3ο Βραβείο, Σατιρική Ποίηση,
21ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός,
Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου
Προς τον παραβιάζοντα την υφαλοκρηπίδα μας
Μα τι έπαθες, κύριε, σου λάσκαρε η βίδα
και ήρθες για γεώτρηση στην υφαλοκρηπίδα
της νήσου της αέρινης, της μακαρίας γης,
και στα δικά της ύδατα ξεδιάντροπα ασελγείς;
Δεν σου ᾿φτανε το σώμα της θέλεις και τον βυθό της
και σε κοιτάζει απαθής όλη η ανθρωπότης;
Ή μάλλον, ν᾿ ακριβολογώ, κάνει κάτι δηλώσεις
αλλά τη νύφη, Κύπρος μου, εσύ θα την πληρώσεις.
Φοβάμαι πως τα νεύρα μας δεν θα τα συγκρατήσουμε
και θα ᾿ρθουμε στα μούτρα σου ευθέως να πορδίσουμε.
Και αν θαρρείς τα λόγια μας, ρε κύριε, ανόσια
τύφλα να ᾿χουν στους πόρδους μας οι Ες σου τετρακόσια.
Άρης και Αφροδίτη
Στο Facebook επρόσεξα μία θεά τωόντι
κι είπα ιδού μια νεαρή για το δικό μου δόντι.
Είχε κι ωραίο όνομα, τη λέγαν Αφροδίτη
κι απ᾿ την οσμή τη θεϊκή ευφράνθηκε η μύτη.
Ανοίγω ευθύς λογαριασμό νέο· με λένε Άρη
και μια φωτό ανάρτησα ως νέο παλληκάρι.
Κάνω αμέσως αίτημα φιλίας προς τη νέα
κι εκείνη μ᾿ αποδέχτηκε όντως αστραπιαία.
«Κοίτα που σμίξαν δυο θεοί, αυτό με εξιτάρει»
της λέω και φοβόμουνα μήπως με αποπάρει.
«Κι εμένα» μου απάντησε «πάρα πολύ μ᾿ αρέσει
έστω κι αν τούτο ημπορεί, φίλε, να με εκθέσει».
«Μα τι παιχνίδια παίζει μας κι αυτή η Ειμαρμένη»
της λέω και τη ρώτησα: «μην είστε παντρεμένη;»
«Είμαι που να μην ήμουνα» λέει κι αναστενάζει
και είδα πως την έτρωγε ένα μέγα μαράζι.
«Πριν δυο χρόνια με πάντρεψαν» μου είπε «με το ζόρι.
Άστα να μην πολυλογώ, είναι μεγάλο story.
Άλλον εγώ ορεγόμουνα και οι γονείς μου άλλο.
Άστα γιατί μου έρχεται τα μάτια μου να βγάλω».
«Πάψε να κλαίεις, κούκλα μου, με λένε, βλέπεις, Άρη
κι είμαι καλός στις διαβολιές, ο διάολος να πάρει».
Τα σούρτα φέρτα αρχίσαμε σε μια μόνιμη βάση
κι απ᾿ τη χαρά μας θα ᾿φευγε των δυο μας το καφάσι.
Οι μέρες μας περνούσανε, ήταν ιδέσθαι χάρμα
και είχε όντως προσδεθεί εις το δικό μου άρμα.
Ψύλλοι στ᾿ αυτιά του Ήφαιστου είχανε μπει εν τέλει·
έτσι λέγαν τον άντρα της, ένα κουτσό κοπέλι.
Καρτέρι, λοιπόν, έστησε, μας έπιασε στα πράσα.
Για να γλυτώσω έφυγα κρυφά για την… Κινσάσα*!
Β΄ Βραβείο, Κ΄ Παγκόσμιος Ποιητικός Διαγωνισμός,
Αμφικτυονία Ελληνισμού
________________
*Κινσάσα: πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό
Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Μεσόγη της Πάφου το 1948. Σπούδασε Φυσιογνωσία και Γεωγραφία στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στον Καναδά. Από το 1978 δίδασκε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και το 2005 προήχθη σε Επιθεωρητή Φυσιογνωστικών-Βιολογίας.
Εξέδωσε τα ακόλουθα βιβλία:
1. «ΑΚΑΡΙΑΙΑ» (1990)
2. «Αίσωπος εσαεί» (Βραβείο Jean Monnet) (1999)
3. «O tempora, o mores!» (2001)
4. «ΦΥΣΙΟΔΡΟΜΙΟ» (Βραβείο Jean Monnet) (2002)
5. «FISIODROMO» (δίγλωσση έκδοση ιταλικά-ελληνικά) (2003)
6. «Αίσωπος νυν και αεί» (Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου
Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2009)
7. «Εκατόν συν (+) μία Σατιρικές Τοξοβολές» (2011)
8. «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία – Αντώνης Χατζηαντώνη Τσιακολής» (2014)
9. «Ελληνική Μυθολογία εμμέτρως» (2015)
10. «Σατιρικές Τοξοβολές Β΄» (2015)
11. «Αισώπειοι Μύθοι - έμμετρη απόδοση» (2016)
12. «Άνθη σοφίας εμμέτρως» (2016)
13. «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία – 2. Γιωρκής Αντωνή Γιαλλούρης» (2017)
14. «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ - έμμετρη απόδοση» (2021)
15. «Αισώπειοι Μύθοι» (2022)
16. «Σατιρικές Τοξοβολές Γ΄» (2022)
17. «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – 30 σονέτα» (Έπαινος Κυπριακού
Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2023)
18. «Ἱστορίης ἕνεκεν – ΠΟΙΗΜΑΤΑ» (2023)
19. «Σατιρικές Τοξοβολές Δ΄» (2024)
Ποιήματά του περιλαμβάνονται στις Ανθολογίες:
1. «Σύγχρονοι Ποιητές της Πάφου» (1990)
2. «15 Voix poetiques de Chypre» (1997)
3. «Οργής και Οδύνης - 100 Φωνές» (2000)
4. «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ» (Εκδόσεις Ταξιδευτής) (2008)
5. «60 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΝ ΕΝΑ» (Εκδόσεις ΠΕΝ Κύπρου) (2011)
6. «Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ» (Εκδόσεις ΠΕΝ Κύπρου) (2012)
7. «Anthologie de la poésie chypriote contemporaine» (2016)
8. «ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΕΠΩΝΥΜΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1837- 2021)» (2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου