Άπλωσα τη λάσπη με σεβασμό, τάξη και μέθοδο. Πρώτα στο κεφάλι, στο μέτωπο, στη μύτη, ύστερα στα μάτια και στα χείλη .... ύστερα στο λαιμό, αφού πρώτα ξεκόλλησα ένα λυγμό, που' χε σταθεί στην άκρη του.... Συνέχισα με τους ώμους. Εκεί χρειάστηκε να βάλω περισσότερη, ήτανε κάπως κυρτοί..... Κι ύστερα στο στέρνο,το στομάχι , την κοιλιά.... Στα χαμηλότερα, έφτιαξα ένα βουναλάκι, για να χωράει τα πάντα.... Τους μηρούς τους άφησα ανέγγιχτους, αλλά πρόσεξα ιδιαίτερα τα γόνατα, να είναι γερά..... και τις κνήμες τις σκέπασα με στρογγυλάδες για να φαίνονται καλλίγραμες και να σταυρώνουνε με χάρη... Τα πέλματα και τ' ακροδάχτυλα τα άφησα ξεσκέπαστα, για να νιώθουνε τον πόνο.... Ύστερα προσευχήθηκα και φύσηξα δυνατά, να' ρθει το αεράκι..... ------------------------------------------ Γιώργος Βλαχάκης 4-10-16 Ολ ράιτς ριζέρβντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου