ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΓΑΛΗΝΗ
Στη μνήμη της μητέρας μου Αναστασίας, που πέθανε στις 18 Αυγούστου 2023
Ραγισμένη γαλήνη σκορπισμένη στη θλίψη,
τρελαθήκανε τα πουλιά και τα σύννεφα όλο δάκρυ.
Πικρός ο αποχαιρετισμός
και δίχως λιμάνι ο ουρανός.
Η μητέρα κοιμήθηκε, στους αγγέλους βαδίζει.
Το αλησμόνητο βλέμμα της τυραννά τα όνειρά μας.
Το κουράγιο μας σώθηκε, η φωνή της σιωπά.
Η κραυγή μας σκληρή
και λευκή πια η μνήμη.
Μαρμαρώνουν οι θύμησες και σκληρές τριγυρνούνε.
Δε θυμούνται, δε χαίρονται, δε μετρούν χρόνους μύριους,
μόνο ακίνητες κι άσπλαχνες την ψυχή μας ματώνουν.
Φτερουγίζουν οι αέρηδες κι αλαργεύει ο χρόνος.
Άσπρα βότσαλα και κύματα η αιώνια λήθη.
Ο ορίζοντας μαύρισε και μαραίνεται η πλάση.
Ολοφύρεται η όψη μας και η καρδιά μία πέτρα.
Ορφανοί κι απροστάτευτοι κυνηγούμε τον Χάρο,
τον προφταίνουμε κι ο άπονος σταματά σαστισμένος.
Μαλακώνει το βλέμμα του και την άδεια μάς δίνει
τη μητέρα να σφίξουμε στοργικά στην αγκάλη,
να της δώσουμε οι άμοιροι το πικρό μας φιλί.
Και ο ήλιος αγέλαστος σκοτεινιάζει και κλαίει,
και ο πόνος ολέθριος μαχαιρώνει το χώμα
που ολόλευκο σκέπασε τη γλυκιά της μορφή.
Ιωάννα Αθανασιάδου, 6/9/2023
οι φωτογραφίες ανήκουν στην ποιήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου