Εμένα μ ‘έμαθε ο ήλιος να ακτινοβολώ βλέμμα και χάδι .
Ο ίδιος ο αγέρας να διαλύω μ ‘ ένα και μόνο φύσημα σύννεφα πόνου.
Η ίδια η φωτιά να καίγομαι για ένα όνειρο .
Τι να τους κάνω τους μεσάζοντες ;
Οι τσέπες τους γεμάτες πέτρες βαριά τους καθηλώνουν σε μια ευγένεια σκονισμένη .
Κι όταν αρχίζουν μ ‘ αυτό το «Αγαπητοί …»
Πάντα θυμάμαι όταν άγγιξα για πρώτη φορά αγκάθι .
Πόνεσα όταν κατάλαβα ότι ακόμη κι ένα τριαντάφυλλο γίνεται μεσάζων πόνου .
Τι να περιμένω από ανθρώπους που περπατούν σε πέτρινους κήπους…
Σοφία Βασιλειάδου
Φωτογραφία : Tommy Ingberg Photography
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου