(σκίτσο του Gustav Klim - "Curtain of the darkness")
Άνθρωπε ξαπόστασες για λίγο στον ίσκιο της ελπίδας
στην όαση της λήθης, εκεί που η μοναξιά
σμιλεύει όνειρα ολημερίς και δίνει απαντήσεις.
Ο δρόμος της ζωής σου ατέλειωτος, τραχύς
πληγώνει πόδια, το νου, τις σκέψεις, τη καρδιά.
Στο διάβα σου το χέρι για βοήθεια που σ’ απλώνουν
έχει αγκάθια, έχει μαχαίρια και ματώνεις
και αυτό που σου’ δωσαν, πίσω το ζήτησαν διπλό-τριπλό.
Γεμάτο πληγές το σώμα και η ψυχή σου
και από αυτές χειρότερες της προσδοκίας.
Ο βούρδουλας της προδοσίας σε μαστίγωσε
και ο πόνος σ’ άφησε ανάπηρο και ασάλευτο
και σ’ έκανε τα όνειρα να ξεχάσεις.
Χειρότερη φτώχεια η ένδεια της καρδιάς.
Μες τις ανθρώπινες ψυχές μαίνεται ο Χειμώνας
Στο άδυτο του νου φόβος κ’ εγωϊσμός αιώνια βασιλεύουν.
Για ό,τι γίνεται στον κόσμο κανείς θεός δεν φταίει.
Θνητός είναι ο τύραννος που διαφεντεύει και
επιλογή του καθενός να γίνει ο βρικόλακας
που τρέφεται με αίμα και με δάκρυ.
Το προσωπείο της προσποίησης κρύβει το τέρας
που’ χεις μέσα σου κι αυτό ουρλιάζει και απαιτεί…
Κρύψου άνθρωπε, απ' όλους, κρύψου, από τον κόσμο,
από τον εαυτό σου δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να κρυφτείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου