Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου " Γυναίκες του Ζαλόγγου"

Ο χορός του Ζαλόγγου, ή Οι Σουλιώτισσες, του Claude Pinet , ελαιογραφία σε καμβά

Απ τα βάθη της ιστορίας θέλω να σας υψώσω Ελληνίδες μου.
Υπέροχες μορφές-επιφανείς και αφανείς,που αγωνιστήκατε σκληρά,
κατά της Τουρκικής σκλαβιάς.
Ποια  ηρωϊδα, να ονοματίσω, χωρίς καμιά σας ,ν αδικήσω.
Δε χωράτε όλες σε τούτο το χαρτί. Μεγαλείο, σας κρατάμε στην ψυχή.
Σουλιώτισσες, Γυναίκες του Ζαλόγγου,
πώς να το αντέξετε το ραγιαδιλίκι, την ατίμωση, την ορφάνια,
την τυραννία;
Με συνείδηση Εθνική-Χριστιανική, ψυχωμένες με υψηλά
Ιδανικά, ατρόμητες ,με αρετή και τόλμη, Ισάξιες του άνδρα,
με ντουφέκι σισανέ ,με καριοφίλια ,και σπαθί μαλαματένιο
στη μεσούλα σας, θυσιαστήκατε για την πολυπόθητη,
χιλιάκριβη λευτεριά. Φουσέκια ανάψατε και γίνατε φωτιά.
Στην πιο ψηλότερη κορυφή ,του Ζαλόγγου, –στο στεφάνι-
Ανεβήκατε ,εξήντα γυναίκες,με τα βρέφη σας στην αγκαλιά.
Απότομος γκρεμός.κάτω το ρέμα άφριζε,ανάμεσα σε βράχους
Κοφτερούς. Άβυσσος του Αχέροντα.
Αγέρωχες,το βλέμμα στραμμένο αλλού, εκσφενδονίσατε
Το πολυφίλητο σπλάχνο σας. τα βρέφη σας,
Κι΄ακολουθήσατε εσείς πιασμένες στον περιλάλητο
<Χορό του Ζαλόγγου>(που συγκλονίζει την οικουμένη),
και γκρεμιστήκατε ,σκλάβες ,μην γεννείτε.
Αντιλαλεί ακόμη το συγκλονιστικό τραγούδι σας.
<Έχε γειά καημένε κόσμε, έχε γειά γλυκειά ζωή.
Κι εσύ δύστυχη πατρίδα ,έχε γειά παντοτινή>,
Δώσατε αιώνιο μάθημα,<πως οι Ελληνίδες,ξεπερνάνε
το ζην ,και μάχονται για το Ευ ζην. Το αιωνίως ζην>.
Θεία η Δάφνη σας. Γονυπετώ μπροστά στο μεγαλείο σας .
Φέτος, γιορτάζουμε 200 χρόνια λευτεριάς, από το 1821.
Ύμνος σας πρέπει.Ζήτω.
Ζήτω, η θεά Ελευθερία. Ζήτω η Θεογέννητη Ελλάδα μας.

Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου - Γυναίκες του Ζαλόγγου

(Γ΄βραβείο από ΕΠΟΚ-ΞΑΣΤΕΡΟΝ).