Θα 'ρθει ένας Αύγουστος
μ' ολόγιομο φεγγάρι,
του θέρους θα 'ναι ο στερνός
κι ένας Έρως φτερωτός
τα βέλη θα εκτοξεύει,
να ξυπνήσει απανταχού
το πάθος που κοιμήθηκε
τον πιο βαθύ του ύπνο,
αιωρούμενος ανάμεσα
στης γης και τ' ουρανού
τ' απέραντο γαλάζιο.
Απ' τις βεράντες πλουμιστές
θα ξεχειλίζουν βουκαμβίλιες,
θα πλημμυρίζουν ολόγυρα ευωδιές
απ' τ' άνθη τα ολάνθιστα,
πινελιές πολύχρωμες
σ' ένα μαγευτικό πορτρέτο.
Χρυσάνθεμο, γαρύφαλλο,
βασιλικός και δυόσμο,
νυχτολούλουδο κι αστράκι.
Μνήμες ανασύρουν οι ευωδιές,
καθώς ο ήλιος πορφυρός,
πύρινη σφαίρα που βυθίζεται
και χάνεται στο βάθος του πελάγους.
Γαλήνη ολόγυρα θαρρείς,
μ' ένα φλοίσβο συντροφιά,
καθώς άχνα θα φαίνεται
των αστεριών η στίλβη.
Πάλι Αύγουστος ήταν
θαρρείς πριν από λίγο
κι ας πέρασε ένας χρόνος,
δεκαετίες ολόκληρες
που γλίστρησαν αθόρυβα
σαν την ψιλή την άμμο
μέσα απ' το χέρι μου,
όσο σφιχτό κι αν ήταν.
Τη νύχτα αυτή τη θερινή,
παρέα μ' ένα φλοίσβο ταξιδιάρη,
σ' ένα όνειρο ας είναι να χαθώ,
καθώς θα χορεύω
στου χαμένου μέσα χρόνου
τα χαλάσματα,
καθώς θα λάμπει φωτεινός
στη Σελήνη ο Σείριος πλάι,
πώς θα 'ρθει ένας Αύγουστος
που θ' αντικρίσουμε ξανά
τ' ολόγιομο φεγγάρι.
Κωνσταντίνος Μπασούρης
Πίνακας :Γιώργος Σταθόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου