Κωνσταντίνος Μπασούρης "Αλισάχνη"

 

Των κυμάτων ακούγεται ο παφλασμός
στ' αγέρωχα βράχια επάνω,
καθώς οδεύει η νύχτα σιωπηλή
μ' ένα λειψό φεγγάρι.

Δύο δεκαετίες
και δέκα δεύτερα,
αστραπή κι αιωνιότητα
που κάνει τα υποκείμενα ουδέτερα,
να βρίσκονται απλώς,
απλώς να υπάρχουν.

Κι όλο δυναμώνει ο παφλασμός,
τώρα που εξασθένησαν οι δράσεις,
δίχως αντίδραση,
ένα αποτέλεσμα αμυδρό,
απλώς υπάρχουν.

Δύο δεκαετίες
και δέκα δεύτερα
χαραυγές και δειλινά
που εναλλάσσονται,
αδιαφορώντας θαρρείς
για τα μικρά, τ' ανθρώπινα.

Μπορεί τα βλέμματα ν' αντάμωσαν
σε κάποια χαραυγή,
σε κάποιο τ' Αυγούστου δειλινό.
Ίσως ν' αντικρίζουνε
το ίδιο λειψό φεγγάρι,
αν κάπου εκεί με ψάχνεις.
Σταγονίδια μιας άλλης αλισάχνης,
που αντάμωσαν για μια πνοή
κι εξανεμίστηκαν
κάποια νύχτα σιωπηλή
σ' έναν κυμάτων παφλασμό
δύο δεκαετίες πια
και δέκα δεύτερα.
Αστραπή κι αιωνιότητα.

Κωνσταντίνος Μπασούρης

Η φωτογραφία έχει δημιουργηθεί με το ΑΙ