Τετάρτη 7 Αυγούστου 2024

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΓΕΝΗ " Η Αρπαγή της Ασπασίας " Διήγημα από το βιβλίο "Ιστορίες του Φεγγαριού " και η μετάφρασή του στα Γερμανικά

 


"Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΑΣΠΑΣΙΑΣ " ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, εκδόσεις Ιωλκός 2023.


Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΑΣΠΑΣΙΑΣ

...σαν βογγητό και μοιρολόι
…σκούζει και στηθοδέρνεται,
γιατί σε στρώμα ερωτικό
τραχιά τη σέρνει ο Πάνας.

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, "ΕΛΕΝΗ"

Ήταν ορφανή από μάνα η Ασπασία και δεν αξιώθηκε για αδερφή. Στο νοικοκυριό και τη δουλειά απ΄ τα εφτά της, αφού η μάνα τούς άφησε νωρίς. Δυο αδέρφια κι ο πατέρας της η φαμίλια.

Σαν έκλεισε τα δεκάξι λογοδόθηκε με το Θοδωρή. Τις τάξεις όλες του δημοτικού δεν τις είχε φοιτήσει. Έπλεκε, όμως, απ΄τα δέκα της αριστουργήματα. Γραφή κι ανάγνωση μόνο και τούρκικα τραγούδια.

Ο γαμπρός δεν πρόλαβε να μπει και να βγει στο σπίτι κι ένα βράδυ…άγνωστοι με τις μαχαίρες εμφανίζονται πάνω στον ύπνο της για να την αρπάξουν από τον πατέρα της.

Αρχηγός ο Σάββας που την ποθούσε για γυναίκα του. Στην αναμπουμπούλα ένας μαχαίρωσε τον αδερφό της στην κοιλιά κι ένας άλλος τον μικρό στο κεφάλι.

Επιχείρησε εκείνη να ξεφύγει από το παράθυρο όταν την έπιασε από τη μακριά πλεξούδα και την έσερνε στη γειτονιά.

Ήταν Απρίλης κι έχουμε συνηθίσει το νοτιά να λυσσομανά στα μέρη μας. Γινόταν μακελειό στο Σκουτάρο μα κανείς δεν άκουγε!

Ο Σάββας την παίρνει σε άλογο και καλπάζει για τη Στύψη.

Οι ζαπτιέδες -η τοπική τούρκικη αστυνομία- φέρνουν το αίσιο τέλος.

Για την τόλμη του περνά σαράντα μέρες στη φυλακή εκείνος."Θα γυρίσει στο Θοδωρή" διέδιδε ο πατέρας. Παπάς και δεσπότης τη φέρνουν ενώπιον του νόμου.

Όμως, η Ασπασία είχε πάρει την απόφαση. Ύστερα από δεκαεπτά μέρες στη Στύψη με το Σάββα δεν είχε μάτια να δει τον κόσμο. Έπρεπε να τον στεφανωθεί να γλιτώσει τη ντροπή.

Φτωχός και παρακατιανός. Εκείνη της υψηλής …περιουσίας.

Ο ίδιος έκανε προσπάθειες ανόδου: μέλος της Σχολικής Επιτροπής και του Δ.Σ. στο Συνεταιρισμό. Δεν τον ήθελε ο πατέρας του αγελαδάρη, προσέβλεπε σε μια πιο "αστική" ζωή. Να γίνει φούρναρης!

Λίγο έλειψε να φτάσει στο Μόλυβο με το μουλάρι του, μανιασμένος ο Αναγνώστης και να την αποκληρώσει, να μείνουν τα όνειρα του παππού πίσω.

Όμως, ήταν αρκετό να παντρευτεί τη γιαγιά για να ξεχάσει τα σχέδιά του.

Εισοδηματίας, έκτοτε, ο παππούς ανέθρεψε τα δέκα παιδιά που του έδωσε ο Θεός. Η γιαγιά, όμως, δεν σταμάτησε όσο ζούσε να μιλάει για τις διαφορές τους τις κοινωνικές.

"Τον πήρα και τον έκανα άνθρωπο" έλεγε κουνώντας το κεφάλι της.

Κι όταν πέρασαν τα χρόνια ακουμπούσε στο χέρι της το μάγουλο και τραγουδούσε με βαθιά φωνή εκείνα τα τούρκικα τραγούδια, που μάθαινε όταν ήτανε παιδί:

Ρίντε μπούμπαμ μπιλιρμέσεν ντέρντε...*

Κι άλλες στιγμές όταν κόντευε στα 93 της, κρατούσε σφιχτά το χέρι της μάνας μας από τον καρπό κι έλεγε:

"Έχουνε δει τα μάτια μου…έχουν δει τα μάτια μου… Ποτέ να μην ξπας** και ποτέ να μην απελπίζεσαι".

*Έχω μεγάλο πόνο...
**Ξιπάζεσαι.

🍁


Die Entführung der Aspasia

... stöhnen wie im Klagelied
... Schrei der Seele, Fäuste trommeln gegen die Brust
denn auf dem Lager der Liebe
grob zerrt sie Pan

Euripides' Helena


Durch den Tod ihrer Mutter wurde Aspasia Halbwaise und eine Schwester war ihr nicht gegeben. Verlassen von ihrer Mutter kümmerte sie sich ab dem Alter von sieben Jahren um den Haushalt und die Familie: zwei Brüder und der Vater.

Sie konnte nicht alle Grundschulklassen besuchen. Lesen und schreiben lernte sie, und mit zehn Jahren war sie meisterlich im Handarbeitsunterricht, besonders was das Sticken anbelangte. Die Melodien und Texte der türkischen Lieder im Musikunterricht liebte sie über alles.

Mit sechzehn wurde sie von ihrem Vater Thodori versprochen. Der junge Mann besuchte sie hin und wieder und eines Nachts ...

Als sie schläft tauchen Fremde mit Messern auf, um sie zu entführen, sie ihrem Vater zu entreißen. Savvas begehrt sie als Ehefrau und ist der Anführer der Bande. Im wilden Durcheinander des Kampfes sticht einer von ihnen ihrem älteren Bruder in den Unterleib, ein anderer dem jüngeren in den Kopf.

Sie versucht über die Hofmauer zum Nachbarhaus zu entkommen, aber es gelingt ihr nicht. Savvas erwischt ihren langen Zopf und zerrt sie auf die Straße. Er wuchtet sie auf sein Pferd und galoppiert mit ihr in Richtung Stypsi davon. Niemand in Skoutaros konnte sie hören. Es war April und wie so oft zu dieser Jahreszeit tobte der Südwind über dem Ort.

Die Saptiedes (lokale türkische Polizei) sorgten für einen glimpflichen Ausgang. Savvas musste für vierzig Tage ins Gefängnis.

Thodori wird sie zurückbekommen, war ihr Vater überzeugt. Auch der Pope und der Bischof sahen das Gesetz auf Aspasias Seite. Aber Aspasia war zu einem eigenen Entschluss gekommen. Nach siebzehn Tagen Gefangenschaft mit Savvas in Stypsi sah sie die Welt mit anderen Augen. Sie würde ihn heiraten, um der Scham zu entgehen.

Er war arm und von niederem Rang. Sie war ihm überlegen, kam aus reichem Elternhaus. Sein Bestreben war aufzusteigen: Mitglied des Schulausschusses, Vorstand der Genossenschaft. Sein Vater hatte nicht gewollt, dass er Rinder hütete, er sollte ein städtisches Leben führen. Er sollte Bäcker werden!

Einige Zeit später ritt Anagnostis, Aspasias Vater, auf seinem Maultier nach Molivos, um seine Tochter zu enterben. Es kam nicht dazu. Manisch vor Wut wollte er Savvas Lebensträume vereiteln.

Meine Großmutter zu heiraten, reichte, um seine eigenen Lebenspläne zu vergessen. Mein Großvater profitierte vom Erbe seiner Frau und konnte auf zehn Kinder blicken, die Gott ihm schenkte.

Meine Großmutter hörte nie auf, über ihre sozialen Unterschiede zu sprechen, „Ich habe ihn genommen und einen Mann aus ihm gemacht“, sagte sie, den Kopf zwischen ihren Händen hin und her wiegend.

Und als die Jahre vergingen, legte sie ihre Hand an die Wange neben ihr Ohr und sang mit tiefer Stimme jene türkischen Lieder, die sie als Kind gelernt hatte: rinde bubam bilirmesen derde (Ich habe große Schmerzen) ...

Und ein anderes Mal, als sie kurz davorstand, dreiundneunzig Jahre alt zu werden, hielt sie meine Mutter fest am Handgelenk gepackt und sagte:

„ ... meine Augen haben viel gesehen ... meine Augen haben viel gesehen ... Vergiss niemals und verzweifele niemals.“






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου