Carpe "Ένα θαμπό καλοκαίρι..."

Ένα καλοκαίρι θαμπό
η αιωνιότητα.
Οδός θανάτου
στο λευκό θόλο του γαλαξία.
Καθισμένοι στο χώμα
βλέπουμε τα σημάδια της εποχής.
Με χέρια υψωμένα και τρεμάμενα
ικέτευουμε γονατιστοί
τα περαστικά σύννεφα,
για λίγα δάκρυα,
να ξεδιψάσουν τις ψυχές
που στέγνωσαν.
Στα σκοτάδια του κόσμου
διαλύονται οι κανόνες της ευπρέπειας.
Καταφύγιο μοναδικό των εραστών
τα μελαγχολικά πρωινά .
Το " παράπτωμα" του πάθους μας ένωσε
χόρτασε την αποκαμωμένη σάρκα,
σκόρπισε την τέφρα απ'την καύση της
στα αχανή σύνορα του απείρου.

Carpe.