Στα παιδιά που γκρεμίσαμε
Κανονικά θα έπρεπε όταν συντρίβεται η απληστία ,να χάνονται από προσώπου γης οι τύραννοι.
Όταν ερειπώνεται μια Βαβέλ , οι ζωές να πηγαίνουν σε ολάνθιστους κήπους.
Όταν γκρεμίζονται φλεγμαίνουσες διαταγές ,ο απόηχός τους να συνθλίβεται στο πυρ το εξώτερον .
Μα όχι αύτανδρες σκόνη να γίνονται πολιτείες καημών και ονείρων !
Χρεία να σύρουμε τη σκόνη
Και σε νέκυια τα παιδιά που κοιμούνται να ραντίσουμε με δάκρυα
Σε εσπερινούς συγχώρεσης τα μικρά τους κρινόχερα φιλώντας .
Η φωτογραφία είναι από https://www.skai.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου