Αθανάσιος Ευστρατίου Δεληγιάννης Ο λαϊκός ποιητής της Σαμοθράκης

 

ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟΙ

Πώς στο στόχαστρο σε βάζουν
και το παίζουν ειδικοί
δεν μπορώ να καταλάβω
και να μπω στη λογική.
Λες και ξέρουνε τους νόμους
και μιλούν αφ’ υψηλού
λέει τα ίδια θα σου πούνε
όπου και να πας αλλού.
Συζητάς με κάποιο φίλο
και σου στήνουνε αυτί
να ακούσουνε να μπούνε
στη συζήτηση κι αυτοί.
Λες τους έχεις καλεσμένους
να σου πουν την άποψή τους
και σου βγάζουν να σου πούνε
όσα έχουν στην ψυχή τους.
Δεν μπορώ να καταλάβω
δίχως καν να τους ρωτήσεις
πως τολμάνε να σου δώσουν
τις δικές τους εξηγήσεις.
Κάτι τους αναστατώνει
κάτι θα τους ενοχλεί
μάλλον είναι στην ουσία
κουτσομπόληδες πολύ.


ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑ

Λεφτά παλάτια χάνονται
η αγάπη μπαταλεύει
και σύντροφο επιτακτικά
άλλο να βρει γυρεύει.
Για κάποιους τα αισθήματα
βαδίζουν με το χρήμα
κι όποιος ενδώσει σε αυτό
είναι ο ίδιος θύμα.
Αν όλα τα αισθήματα
στηρίζονταν στα πλούτη
σαν ρομποτάκια θα’μασταν
μες στη ζωή ετούτη.
Το χρήμα όποιος προσκυνά
είναι και πλεονέκτης
χωρίς να θέλει γίνεται
κάποιων σχολίων δέκτης.
Για όσουςτα αισθήματα
βαδίζουν με το χρήμα
άστους να ζούνε μόνοι τους
για αυτούς δεν είναι κρίμα.


ΠΟΛΛΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Πολλοί βλέπουν φαντάσματα
τη νύχτα και τη μέρα
άλλα τα βλέπουνε στη γη
και άλλα στον αέρα.
Άλλοι μπαλόνια βλέπουνε
ούφο κι αεροπλάνα
φαίνεται πως τους ξεγελούν
τα μάτια τους τα πλάνα.
Πουλί πετά στον ουρανό
τρομάζουν στην ιδέα
μην είναι εξωγήινοι
και ήρθαν για παρέα.
Πολλά στο διαδίκτυο
και στις τηλεοράσεις
πρώτα κοιτάς τον ουρανό
αν θέλεις να περάσεις.
Όλοι κοιτούν τον ουρανό
κάτι να δούνε πάλι
και σηκωμένο έχουνε
επάνω το κεφάλι.
Κυκλοφορούν αμέριμνοι
κι έχω την απορία
πως περπατούν ελεύθερα
μες την κυκλοφορία.
Μια μόδα ήτανε παλιά
μα μόδα είναι και τώρα
που κάποιοι προωθήσανε
την βγάλανε στην φόρα.


ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΚΑΝΩ ΧΑΡΑ

Τον πόνο μου κάνω χαρά
και κρύβω την οργή μου
έχω μαζέψει βάσανα
πολλά μες την ψυχή μου.
Πάντα γελώ και χαίρομαι
δικαίωμα μην δώσω
δεν ξέρει ο κόσμος τι περνώ
κι άμα πονάω πόσο.
Χαρούμενο με βλέπουνε
πολλοί και συλλογιούνται
έχω δεν έχω βάσανα
λένε κι αναρωτιούνται.
Εγώ το ξέρω μόνο εγώ
αν έχω λέει μαράζι
αλλά το κρύβω μέσα μου
τον κόσμο τι τον νοιάζει
Καθένας με τον πόνο του
έχει για να παλέψει
βοήθεια από πουθενά
δεν έχει να γυρέψει.
Στον εαυτό μου κλείνομαι
δεν θέλω να το ξέρουν
τι ωφελεί οι γύρω μου
κι αυτοί να υποφέρουν.
Τον πόνο μου κάνω χαρά
τον κρύβω και γελάω
όταν σε δω, στα σύννεφα
νομίζω πως πετάω.

Αθανάσιος Ευστρατίου Δεληγιάννης