«και
τα σπαθία σύραντες, έσωθεν χείρας δόντες,
αλλήλους εσυνέκοπτον επί πολλάς τας ώρας»
Βασίλειος Διγενής
Ακρίτας (στίχοι 175-179)
Είπες
: Θα κονταροχτυπιόμασταν.
Ποτέ
δεν είχα σκεφτεί τη λέξη αυτή
παρά Ερωτόκριτο και Διγενή στα παιδιά διαβάζοντας
πανοπλίες
να ακούγονται και ποδοβολητό αλόγων.
Ήταν
κρυμμένο το κοντάρι σου κάτω από πτυχώσεις με ηλιοτρόπια
που
ξέρουν καλά πού βρίσκεται ο ήλιος.
Καθώς
στρεφόσουν γύρω μου πίστεψα πως ήταν από αγάπη για το φως.
Παραμόνευες
να ρίξεις το κοντάρι.
Τόπος
πλούσιος σε θηράματα
όσοι
διαβάζουν στα παιδιά ιπποτικά μυθιστορήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου