Κωνσταντίνος Μπασούρης "Γενέθλια μέρα"

 

Σαράντα χρόνια περπατώ
σ' αυτό τον κόσμο επάνω,
σ' ένα ταξίδι μακρινό
και σύντομο συνάμα.

Κι έχω μαζί τις αναμνήσεις μου,
αποσκευές πολύτιμες,
που επιλέγω πια
τι θα προσθέσω,
τι θα αφαιρέσω,
μη γίνουν απ' το βάρος
ένας βραχνάς αβάσταχτος.

Σαράντα χρόνια
τους γύρω μου γνωρίζω
κι ακόμα τους μαθαίνω.
Μα απ' όλους περισσότερο
μέσα απ'αυτή τη διαδρομή
εμένα πασχίζω τελικά
να γνωρίσω περισσότερο
κι ας ξέρω κατά βάθος
πως είναι αμφίβολο
αν ποτέ τα κατάφερω
στον απόλυτο βαθμό.
Κάθε μέρα που κυλά,
τόσο θα με ανακαλύπτω
κι αντίκρυ στον καθρέφτη
ένα πρόσωπο γνώριμο,
κάθε μέρα αλλιώτικο
και κατά βάθος
κάθε μέρα ίδιο.

Αλλάζω, καθώς μεγαλώνω.
Μεγαλώνω, καθώς αλλάζω.
Κομμάτι αναπόσπαστο
της φυσικής ροής των πραγμάτων.
Είμαι όσα έζησα
κι όσα στερήθηκα συνάμα.
Είμαι όσα επέλεξα
κι όσα μαζί απέρριψα.
Όλα με διαμόρφωσαν,
παρόντα και απόντα,
με τον δικό τους τρόπο,
το καθένα στον δικό του τον βαθμό.
Διαμόρφωση που ακόμα συνεχίζεται.

Έμοιαζε κάποτε τόσο μακρινό
αυτό το "σαράντα",
όσο μικρό είναι
αυτό το "για πάντα",
το ανθρωπίνως ελάχιστο,
που τόσο αβίαστα πολλές φορές
φτερουγίζει απ' τα χείλη.

Πότε πέρασε ένας χρόνος
και φέτος θα ρωτήσω.
Τόσο μακρινό στο άκουσμα,
τόσο σύντομο συνάμα,
σαν την πνοή αυτή
που θα φυσήξει
και θα σβήσει τη φλόγα
απ' το μικρό αυτό κεράκι,
που κρατώ σαν φυλαχτό
μαζί με τα προηγούμενα
κι όσα ακόμα μέλλονται
στις πολύτιμες αποσκευές μου.

Χρόνια μου πολλά, λοιπόν,
τη γενέθλια τούτη μέρα.