Carpe "Ακαμψία..."

Στα χρόνια της μελαγχολίας
τα ένστικτα δυσκολεύουν τη ζωή.
Σε σχοινί τεντωμένο διασχίζουν
τις αδιέξοδες ώρες οι συλλογισμοί.
Ξεθωριάζουν στην αναμονή
τα πολύχρωμα συναισθήματα.
Σκύβω και χαϊδεύω τις ουλές,
περιμένω αδρανής.
Εξαναγκάζομαι σε μια συγκατάβαση
μ' έναν ορίζοντα θαμπό.
Στον άδειο κόρφο σου
κυλά μια ιερή σιγή.
Τα σώματα ξαπλωμένα
στην αιώρα του κήπου
εκμυστηρεύονται τα πάθη τους.
Ανεπαίσθητα ο μονότονος λυγμός
της θλίψης σβήνει.
Με παρασύρει το κοίταγμά σου
σε τόπους αλαργινούς.
Ξάγρυπνος καταπιάνομαι
με το χαμόγελό σου.
Στην αιώρα, στα γυμνά σώματα
οι καμπύλες διακρίνονται ακαθόριστα.
Η ακαμψία της μελαγχολίας 

έχει πια αποτραπεί.

Carpe.

H φωτογραφία είναι από https://pixabay.com/