ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ - ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ Η ΣΠΟΥΔΗ


Αγάπησε τη μοναξιά σου και της νύχτας τη σιωπή
και με περισυλλογή, διαφέντεμα και ονειροπαρμό,
άπλωσέ τες απόψε χωρίς ενδοιασμούς και αναστολές,
μυστικό, απέραντο, λιόχαρο και ανθόσπαρτο κάμπο
για ν’ ακούσεις το γοργό ποδοβολητό της ψυχής σου,
να νιώσεις τα τρελά λαχτίσματα της καρδιάς σου
και να γευτείς την ομορφιά και τον πόθο του κορμιού σου
καθώς θα σμιλεύεις εκείνα τ’ απόμακρα κι ανέγγιχτα όρια
θα ευαγγελίζεσαι στα προσιτά και συνάγωγα όνειρα
προσκυνήτρα στο σμίξιμο του έρωτα με της ζωής τα κάλλη,
ιέρεια κι αφέντρα στα ένστικτα και τις ιερές ορμές,
χωρίς δισταγμούς , διλήμματα και πρέπουσες αναφορές,
ολοκληρωμένη κι ελεύθερη από ανομολόγητες ενοχές,
μακριά από περίεργα, αδηφάγα και βλάσφημα μάτια
και πέρα από βέβηλους οικτιρμούς και μαρασμού σημάδια.

*

Θα καταθέσω κι εγώ τη δική μου μοναξιά και σιγή,
σ’ έναν περίγυρο χωρίς περιθώρια και κενά, χωρίς φυγή
και θ’ αποσυρθώ ερημίτης στις εσχατιές των επιθυμιών,
γονυπετής στους τραβηγμένους ορίζοντες του νου
αναζητώντας τους δύσκολους και μυστικούς δρόμους
και θα τεντώνομαι ως κορφή χιονισμένου βουνού
να φτάνω και ν’ αγγίζω στη θαλπωρή των ματιών σου
τον έρωτα, την ύπαρξη, της λύτρωσης την αγάπη
και ν’ αφήνω την ψυχή μου κόκκινο σπασμένο ρόδι
να χύνεται, να πλημμυρίζει, να βάφει και να γλυκαίνει
την απαντοχή, το καρτέρεμα και τη μαρτυρία
καθώς θα σου παραδίδω καμβά και υφάδι τη ζωή μου,
δρόμο πλατύ τη δική σου να υφάνεις και να κεντήσεις
μαζί να κοινωνούμε στης μοναξιάς τη σπουδή , να είμαστε μαζί.

15-6-2023


🌺


ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

Τούτες οι μέρες της προσμονής και της προσδοκίας,
μέρες του λογισμού, της αίσθησης και της μαρτυρίας
να μην είναι κοινές, μονόχρωμες και δασκαλεμένες.
Ο καθένας με τις ανταύγειες και τις σκιές των εμπειριών του,
με τις αποχρώσεις της πρόβλεψης και της επιλογής,
να στέκεται πέρα και μακριά από ευχές και παρακλήσεις,
να ακυρώνει της επανάληψης χορικά και παραστάσεις
και να φυγαδεύει το αύριο αφτιασίδωτο και νιοφερμένο.

Η αναγκαιότητα του καθωσπρεπισμού και της τάξης,
να μην είναι συμβιβασμός, ισοπέδωση και εκεχειρία
ούτε απορίας γνώρισμα, υπόθεση και παρασπονδία
όταν κήνσορες και ταγοί των συγκυριών και της ευκαιρίας
υμνολογούν ρηχά συνθήματα κι αναμασούν συστάσεις
να έχει συνέχεια η δόκιμη συνοχή, συνέπεια η ομολογία
και να είναι η ιστορία θέσπισμα, δόγμα και λειτουργία
σε μια κοινωνία με αρχές τη διαδοχή και τη συνήθεια.

Το δίκιο και η αρετή του συνταγμένου πλήθους,
δεν είναι η αδέκαστη υπακοή και η ανώνυμη παρουσία
παρά το στίγμα το προσωπικό σε κατάστιχα και ρήτρες
για να είναι ο λόγος πρόταση, άποψη, αντίσταση και ήθος
επώνυμη αναγνώριση, σεβασμός και αλληλουχία,
άρνηση συνοδική ο παραλληλισμός και η ακολουθία
κι οι μέρες που βιώνουμε ξέχωρες στη δημιουργία
μ’ εμπνεύσεις και οράματα στο χρέος και την ανάγκη.


🌺

ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ

Για το προσωπικό τ’ αντάμωμα σαν ξεκινήσεις
στη στράτα της ζωής που τη θέλεις πλατιά και μακρινή,
κρυφό και γλυκό ξαπόσταμα ποτέ μην πεθυμήσεις
στ’ ακρόδενδρου τον ίσκιο και την νεροπηγή.

Στα μάτια σου, κατάματα ν’ αφήσεις να γέρνει
η λαύρα του ήλιου και τ’ άπειρο τ’ ουρανού
και στα στεγνά σου χείλη η δίψα να σου φέρνει
καθάρια κι άγια νάματα της ψυχής και του μυαλού.

Οι πόθοι σου αδέσποτα φαντάσματα να μη γίνουν,
τα όνειρα να μην σε ακολουθούν εξόριστα και γυμνά
και οι σκέψεις σου κοντόθωρες να μη μείνουν
σε μέρες και νύχτες που μέτρησες απανωτά.

Στο διάβα ταπεινές στιγμές μη νοσταλγήσεις,
το κάθε σου πρώτο βήμα να το θαρρείς στερνό
και φίλημα χαιρετισμού σε μνήμες μην ποθήσεις,
το βέβαιο αγκαλιάσεις και χάσεις τον πειρασμό.

Για της γνώσης τον παιδεμό στη μύηση σαν ξεκινήσεις
στην απόκληρη κι ασύμμετρη συνοδεία της ζωής,
το τέλος της ως δίδαγμα να μην αποζητήσεις
και μ’ αποφθέγματα αδόκιμος κριτής να μη φανείς.

Στα διλήμματα του λογισμού και τις φοβίες μη σταθείς,
στου ξορκισμού το θόλωμα μη σε γητέψει ο νους σου
και για αρνήσεις κι επιστρόφια να μην αναρωτηθείς.
Απέναντι θα στέκεσαι εσύ, ορκιστής του εαυτού σου.

🌺


Ο ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ


Τον άκουγαν, λόγους πανηγυρικούς να εκφωνεί,
αρχαϊκά δόγματα και χρησμούς να ρητορεύει,
πρωτάκουστα συνθήματα σύμπνοιας να απαγγέλλει
κι αφού του φόρεσαν δάφνινο στεφάνι στα μαλλιά,
τον σήκωσαν, τον κράτησαν στους ώμους τους ψηλά
και μ’ αλαλαγμούς χαράς και θαυμασμού ιαχές
συνοδοιπόρο στους δρόμους με πυρσούς τον περιέφεραν
ρήτορα και φιλόσοφο της σκέψης τους και της ζωής τους.

Ευτύχησαν της συγκυρίας των αναγκών με τη σοφία,
απάντηση να έχουν στα ερωτήματα των καιρών,
η έπαρση ευπείθεια και γαλουχία η υπακοή,
η φρόνηση συμπεριφορά και η λογική εμπειρία
με τον συνοδοιπόρο ηγήτορα κι ακόλουθο του πλήθους
να ‘ναι το χθες κοινή ελέηση και σύνδρομη παραδοχή
και το αύριο εκπλήρωσης ανάγνωσμα κι επίταξης γραφή,
για τον ομόλογο σκοπό συνέπειας και προόδου.

Ενθουσιώδης η πομπή των προσκυνητών στο ναό του,
λιτανεία η συμπόρευση στης δόξας τα μονοπάτια
και θεία λειτουργία η συνακρόαση των ύμνων και ασμάτων
για την αποκάλυψη του ιδεατού και ωφελίμου,
μα κείνος σώπαινε στην περιφορά σε πλατείες και σοκάκια
ανέκφραστα μάτια, ασάλευτα χείλη και πεπεισμένος νους
πως έχει ο χρόνος γύρισμα κι αντιγραφές η ιστορία
στη δοκιμασία του κενού και στην πλάνη της λατρείας.

http://www.alexandris23.net



Η φωτογραφία είναι από http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/