Νοιώθω να βυθίζομαι στην άβυσσο,
απερίσκεπτα χαϊδεύω ένα ρεύμα ψυχρό.
Η απολιθωμένη γραμμή της ζωής
αλλάζει διστακτικά.
Αγγίζω τις πληγές,
της ψυχής τα θραύσματα
πυρακτώνονται την αυγή.
Σε μια εποχή ακατάλληλη
απλώνεται ο αχός ενός πόθου αχαλίνωτου.
Οι αποσκευές μου
ένα συνονθύλευμα παραλογισμών.
Σουλατσάρω στην κενότητα των επιλογών
μ' ένα φεγγάρι σβηστό.
Απόψε στο βλέμμα σου συμπυκνώθηκαν
όλα τα πολύχρωμα συναισθήματα.
Το μελτέμι περικύκλωσε
τα γυμνά κορμιά.
Σε είδα να δακρύζεις,
να ξαγρυπνάς κραδαίνοντας την έκσταση.
Το αίμα κοχλάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου