Όλη η μυθολογία μας
μας πλούτισε με δώρα.
Μιαν ιστορία θα σας πω
για κάποια κωνοφόρα.
Ο πρίγκιπας Κυπάρισσος,
ο γόνος του Μινύα
με το θεό Απόλλωνα
είχε στενή φιλία.
Κι εκείνος του εχάρισε
το ιερό του ελάφι,
οι δυο μαζί να εξερευνούν
του βασιλιά τα εδάφη.
Ο έφηβος Κυπάρισσος
να κυνηγά μαθαίνει,
σε δάση και σε ρεματιές
μαζί του παραβγαίνει.
Μα ήρθε μέρα δολερή,
σα φίδι τον δαγκώνει,
που άθελά του ο νεαρός
το φίλο του λαβώνει.
Τα δάκρυά του, θάλασσα
και αγκαλιά το παίρνει
λόγια του λέει τρυφερά
μ' αυτό αργοπεθαίνει.
Κι ο Απόλλωνας λυπήθηκε
τούτο το παλληκάρι
το θρήνο του αποδέχτηκε
και του ’κανε τη χάρη.
Τον μεταμόρφωσε λοιπόν
σε δέντρο κυπαρίσσι,
φρόντισε και τα δάκρυά του
να τα ρευστοποιήσει.
Και έγινε η θυσία του
μια προσφορά στον Άδη,
πένθος για να δηλώνουνε
του δέντρου αυτού οι κλάδοι.
Έκτοτε ο Κυπάρισσος
νεκροταφεία ζώνει
κι όλα τα λάθη των νεκρών
μπορεί να εξιλεώνει.
Ορθόστητος στα μνήματα
νεκρούς κατευοδώνει
τους χθόνιους και του θνητούς
να τους συμφιλιώνει.
Λεμονιά Αυγουστίδου
Πίνακας : Jacopo Vignali Cyparissus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου