Μες στου ρυθμού την περίκλειστη συνάφεια κινούμαι και κινώ του στίχου τις αβέβαιες καταλήξεις, σα χειριστής αδέξιας μαριονέτας σε κουκλοθέατρο ονειρικό. Η μάταιη λέξη, επιβεβλημένη διαρκώς, στην πορεία μιας αγωνιώδους διαδρομής καγχάζει θριαμβευτικά με επινίκιες καταλήξεις σα μαριονέτα αυτονομημένη. Ζει στο μεταίχμιο. Αν τραβήξει κάποιος τα νήματα λίγο πιο δυνατά απ’ ό,τι αναλογεί στο βάρος της, θα πετάξει. Αν τα αφήσει χαλαρά, θα σωριαστεί στο έδαφος. Μέσα από αυτόχειρες φράσεις, δίνεται ο αγώνας για της έμπνευσης την τολμηρή γνώση, πριν από τη ματαίωση της νυχτερινής έκφρασης. Η σκέψη, απατημένη πριγκίπισσα διαμένει στις βροχερές συνοικίες. Χωρίς διάθεση επιστροφής στου καθήκοντος την επίμονη καταιγίδα, βρέχεται, μα επιβιώνει αυτάρκης κι επανέρχεται. Το ψέλλισμα κάποιων στίχων πριν η αναμονή μεταβληθεί σε ματαίωση, πριν χαθεί της έμπνευσης το έρμα μεταβάλλεται σε πετυχημένο τέλος μιας επαρκούς παράστασης. Αιφνιδιαστικά. Γυρεύει υποτακτικούς η ποίηση, των λέξεων θιασώτες
® Γιάννα Βλάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου