Το ξεροβόρι που γυμνώνει τα κλαδιά,
το φύλλο που σιγά-σιγά μαράθηκε,
το τραγουδάκι που το λέγαμε παιδιά,
μιλούν για ό,τι πέρασε και χάθηκε.
Γιορτάσι του έρωτα που απόμεινε πληγή,
γλυκό φιλί στο στόμα που πικράθηκε,
εικόνες όνειρου που τρέμει την αυγή,
μιλούν για ό,τι πέρασε και χάθηκε.
Καράβι που 'κρυψε το πούσι το πυκνό,
μάτι που στο στερνό αντίο υγράθηκε,
φωτογραφία που κρατά χέρι ρυκνό,
μιλούν για ό,τι πέρασε και χάθηκε.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου