ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ ( ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ) "ΑΤΙΤΛΟ"

Θα γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτό το σύννεφο αλλά θα το προσέχουμε. Δεν θα σκεπάσει τον ουρανό χωρίς εμάς.

Σάμιουελ Μπέκετ

*

*

Kαι αυτή η ζωή μας μακριά από το πλήθος.Σε μια μυστική γωνιά δική μας.Εκεί,στην εύγλωττη σιωπή η μοναχική μας αναζήτηση.Ψηλαφίζοντας την ουσία της.Ακροπατώντας στις αλήθειες και τους μύθους της. Εσωτερική η ματιά. Εκεί κατασταλάζουν όλα τα ερεθίσματα, οι αισθήσεις, οι γνώσεις. Ατέρμονοι κύκλοι μιας αλυσίδας του πραγματικού, του φανταστικού, του ποθητού.Ασήμαντες μικρές καθημερινές λεπτομέρειες σαν αυτή τη λεπτή σκόνη έρχονται να καλύψουν την ουσία.Εκεί που τα «όχι» και τα «ναι» μας, διαγράφουν τους ορίζοντες, τους χρωματίζουν άλλοτε με όλα τα χρώματα τη ίριδας κι άλλοτε με γκρίζο. Φορτίο πολλές φορές ανυπόφορο τα «ναι» που είπαμε με βιάση, χωρίς σκέψη. Το ίδιο βαρύ φορτίο κουβαλάμε στους ώμους μας με τα ειλικρινή γεμάτα πόνο αλλά ηρωικά «όχι» μας που διαλύουν την τόσο πληκτική και δειλή ομοιομορφία,κάνουν τη διαφορά κι ορίζουν με έναν τρόπο τη δύναμη της ψυχής, που υπάρχει εκεί που ο ήλιος απλώνει τα χέρια και μας αγκαλιάζει με το φως του. Κάθε λουλούδι, κάθε ρυάκι, κάθε δέντρο μιλούν σε μας τη γλώσσα της ομορφιάς της απλότητας. Η θάλασσα των επιθυμιών σφιχταγκαλιασμένη με τον ουρανό των προοπτικών.

Δεν έχει σημασία πόσα λάθη κάνουμε ή το πόσο αργή είναι η πρόοδός μας. Πάντα θα είμαστε μπροστά από τους ανθρώπους που δεν προσπάθησαν καν.Μερικές φορές η ζωή έχει όλες τις πόρτες της ορθάνοιχτες για εμάς,να είμαστε ελεύθεροι, να μπορούμε να επιλέξουμε όποιο δρόμο θέλουμε, να αποφασίσουμε τον τρόπο που θα ζούμε από εδώ και πέρα, αλλά και πάλι δεν το βλέπουμε.

Τόσα πολλά εμπόδια για να μας κρατήσουν πίσω, τόσοι πολλοί κανόνες για να μας δέσουν σφιχτά, νιώθουμε κρατούμενοι από κάποιες αόρατες αλυσίδες.Μερικές φορές ακόμα και όταν η ζωή μας δίνει την ευκαιρία της ελευθερίας, η κοινωνία μας στερεί από αυτήν.Πώς μπορούμε να ξεφύγουμε; Υπάρχει διέξοδος;Ναι υπάρχει ! Βρίσκεται στην προσωπική μας επιλογή αγώνα που πάντα συνοδεύεται από μια αδιόρατη εσωτερική χαρά να δίνουμε ό,τι ομορφότερο έχουμε.

Έτσι, «θα γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτό το σύννεφο αλλά θα το προσέχουμε. Δεν θα σκεπάσει τον ουρανό χωρίς εμάς».