η καρδιά της αγάπης
χάθηκε...
Συρρικνώνεται
ο κόσμος των στίχων
οι ωκεανοί της θλίψης
στενάζουν
τετραγωνίζεται η λογική
ώσπου να χωρέσει την απώλεια
ο ουρανός
ανάποδος κώνος
καρφώνεται στη γη των θνητών
μήπως και βρει την ελπίδα
το πράσινο που αγνοείται
ένας σταυρός άγκυρα
βρίσκει χώρο
στην ανθρώπινη ματαιότητα
και η κιβωτός της ζωής
προσδένεται στο παρόν
προς το παρόν...
Αφιερωμένο στη μνήμη της Δ. Μ.
Τσαμάκη Βασιλική
tsamakivasiliki.blogspot.com
Η εικόνα είναι από pixabay.com
Πολύ ωραίο ποίημα αποχαιρετισμου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ομορφιά για τη φίλη μας που έφυγε
ΑπάντησηΔιαγραφή