Παραμυθίας απόπειρα...
Πάμε να κρυφτούμε, παιδική μου καρδιά , στον αθώο, τον τρυφερό ίσκιο του πέτρινου σπιτιού. Να παίξουμε ξανά τον κόσμο καταμεσήμερο καλοκαιριού. Να τον αθωώουμε με τα πρώτα, τα μακρινά εκείνα όνειρα... Με τη σιγουριά της χωματένιας αυλής με τον ζεστό άνεμο βουτηγμένο στο άρωμα της γης... Πάμε, πληγωμένη μου καρδιά , να χτίσουμε πάλι στέρεο τον κόσμο. Με καλοσύνη κι αγνή αγκαλιά με το τραγούδι γλυκό στο μυστικό της ζωής το σώμα... Κάλλιο το μακρινό αγνάντεμα, ψυχή μου... Κάλλιο στην ανυποψίαστη εποχή ... Τι η γνώση κι η αλήθεια μόνο πονάει... Δε σε σώζει απ' την απελπισιά ... Ας ήταν αυτή η απελπισμένη κραυγή να φέρει ένα δάκρυ μεταμέλειας για το σκληρό το ανάλγητο παιχνίδι στις άχαρες αυλές του κόσμου. Απελπισμένη μου καρδιά, προδομένη απ' την καρδιά του ανθρώπου .Μ.Κ Ιούνιος 2023
Το σπουργίτι
Μοιάζεις μικρό μικρό σπουργίτι
που έχει πέσει απ' το φεγγίτη
και φτερουγίζει μες στο σπίτι.
Πώς στη φωλιά σου να επιστρέψεις
κι άλλα φτερά για να φορέσεις
μπόρες κι ανέμους για ν' αντέξεις;
Σε παίρνω τρυφερά στο χέρι
τρέμει η καρδούλα σου απ' το φόβο
Βιάστηκες τόσο να πετάξεις
να βγεις κι εσύ έξω στον κόσμο ...
Έχω ζεστό μόνο ένα χέρι
κι απ' ουρανούς εγώ δεν ξέρω...
Πώς δυναμώνω τα φτερά σου;
Πώς να σ' αφήσω εκεί έξω;
...............................
Μοιάζεις μικρό μικρό σπουργίτι
που από πέταγμα δεν ξέρει
μα τυχερό είσαι που 'χεις πέσει
μέσα στο στοργικό μου χέρι .
Μ.Κ.
Οι εικόνες είναι από το Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου