Αυτή την ώρα
που αλλάζει χρώμα ο ουρανός,
τ’ απέραντο γαλάζιο του
τώρα χρυσοπόρφυρος καμβάς,
πού αγναντεύω μη ρωτάς,
γιατί μένω σιωπηλός,
στάσου μονάχα πλάι μου,
στραμμένα τα βλέμματά μας
στην ίδια μεριά του ορίζοντα
κι ένας φλοίσβος ταξιδιάρης
πανιά ν’ ανοίγει για τα πέρατα,
να πνέει απαλός αέρας, σαν χάδι,
συντροφιά σ’ ένα ταξίδι αναψυχής.
Τίποτα άλλο δε ζητώ,
πλήρης, ευγνώμων, ευτυχής
εκεί, στο τέλος κάθε αρχής,
μέχρι το τελευταίο φως της μέρας.
Η φωτογραφία είναι από https://pixabay.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου