ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
Χλωμή φθορά, χλωμή σιγή δεν έχουν άλλη οι λέξεις διαδρομή, αποτυπώνουν μόνο ίχνη απ' την πληγή. Αύριο πάλι θα ματώσουν με αφορμή, θυσίας θύματα σε αγωνία μυστική. Ο ήχος αδιάλειπτος κλειδώνει τη στιγμή. Οι λέξεις σε δεσμά έχουν κλειστεί -πολιορκία άκρως θλιβερή μοιάζει ασταθής μαρμαρυγή. Πόνος με αιτία την αβέβαιη προσμονή παράσυρση σε δίνη ακραία, φοβερή. Και η φράση ως επιτυχής επιλογή μένει ανάμνηση από βαθιά πληγή μιας περασμένης εποχής βέβαιη απειλή. Λέξεις φοβισμένες, φράση οδυνηρή Δέσμιες του ρίγους, θλίψη μακρινή. Αέναη φθορά, σιγή οχληρή οι λέξεις δεν αλλάζουν διαδρομή κι η ραγισμένη φράση - αχ- πώς αιμορραγεί! Λέξεις φευγαλέες, γνήσια οιμωγή το μάταιο φανερώνουν, ματώνουν την πληγή. Με ματαιώνουν νιώθω - διαπίστωση πικρή- δίχως από εμένα να χουν ματαιωθεί. ® Γιάννα Βλάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου