ΠΑΝΟΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΟΣ «Η ΠΡΑΜΑΤΕΙΑ»

Βολανάκης Κ., Φουσκοθαλασσιά

 Με μια ελπίδα χιλιοπροδωμένη
σαν μια γαλέρα του παλιού καιρού
μοναχός τριγυρνώ την οικουμένη
ψάχνω για την πραμάτεια τ’ ουρανού.


Βρήκα το γιουσούρι ξανά στην κουπαστή μου
το άγιο σίβο πάλι σκίζει τα πανιά
ένας Γολγοθάς μ’ αγκάθια η ζωή μου
όλα τα όνειρα μαχαίρι του φονιά.

 Έριξες λάδι στη θάλασσα απ’ την Πύλο
απ’ το Ιόνιο μ’ έστειλες ευχές
είναι η αγάπη σου για μένα τίμιο ξύλο
σε μισαλλόδοξες που ζούμε εποχές.

ΑΠΟ http://greencorfu.com/gr/fysh/poulia.html

Τον κόσμο γύρισα, δεν βρήκα την πραμάτεια
μόνο δυο-τρεις Σαρακηνούς κουρσάρους
έναν πελαργό που κάθισε στα ξάρτια
και ένα κοπάδι πεινασμένους γλάρους.

Μποστ

 Ούτε απάντησα ποτέ την Αφροδίτη,
του Καββαδία τις γοργόνες με φτερά
μόνο θυμήθηκα στα πέλαγα ένα σπίτι
μαζί σε κάθε πίκρα και χαρά.

 Μπορεί, αγάπη μου, να μη σαλπάρω πάλι
αφού πληγώνεσαι μονάχη σαν σε αφήνω
τρέξε λοιπόν, η νύχτα ειν’ μεγάλη
έδεσα το σκαρί στο Ναυαρίνο.