Στη μέση του χειμώνα
ο κόσμος βουβάθηκε,
σβήσαν οι φωνές .
Στην επιδημία της παρακμής
το αίμα εκτινάσσεται,
αποδιώχνει τη ζωή .
Οι ψυχές μας ξοδεύονται
στις ριπές των ανέμων
και στα θαμπά καλοκαίρια .
Γονατιστοί στο χειμωνιάτικο χώμα
επαιτούμε για λίγες αχτίδες φως .
Τα βλέφαρα κλείνουν,
θρηνούν για τα σπασμένα φτερά .
Στους αντικατοπτρισμούς
βλέπω μια άνοιξη ψεύτικη,
ότι αγγίζει ματώνει .
Μέσα στην πλήρη συσκότιση
ιχνηλατώ το σπαρτάρισμα στα στήθη,
την μια ανάσα που διαλύει
το τέλμα της ησυχίας
και τα φαιδρά είδωλα των εποχών .
Carpe


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου