Κωνσταντίνος Ντζούνης " Προτεραιότητα"

Όπως γεννήθηκα
φωτιά σε βρεγμένη γη, φλόγα στα λόγια
στο κέντρο βρέθηκα
δωμάτιο φωτεινό και με σβησμένα φώτα

Με ταπεινή φωνή
και ένα δρόμο που δεν ξέρει που πηγαίνει
χρωστάω στη ζωή
κι εκείνη υπομονετικά στο χρέος επιμένει

Επίμονα σε άδειο κατώφλι να καρτερείς
αυτό που θες πριν την αυγή να εμφανιστεί

Είναι παράδοξη γιορτή, του νικημένου η ενοχή
η απόδειξη είναι περιττή
η υπομονή νικάει τα ενδεχόμενα

Ένα μεθύσι από ντροπή, τα μέτρα της υπομονής
έκαψα άλλη μια Κυριακή
που δεν ήμουν ξανά προτεραιότητα

Σπάνια εκδοχή
αυτός που φταίει πρώτος ν’ αμφιβάλλει
καρδιά από γυαλί
τη λογική βγάζει απ’ το ντουλάπι

Να πάρει ο άνεμος, λέξεις που δεν κρύβονται
να γεννηθούν απ’ το τίποτα όσα δεν γίνονται

Κωνσταντίνος Ντζούνης