Το φθινόπωρο
Τα χρώματα πρασίνου
Γαλάζιου μαζί,
Μιλούν με το κόκκινο
Και το χρυσαφί.
Το φθινόπωρο
Την έκρηξη ομορφιάς
μες στις ανταύγειες
Φυλάει κάθε χρονιά
για το μεγάλο φινάλε.
Μας λέει τόσα
αυτό το φθινόπωρο..
Σχέδια ποικίλα
με των χρωμάτων γλώσσα,
με ξηραμένα φύλλα.
Στο φθινόπωρο
Εκεί κι' εγώ ανήκω..
Μιλούν πράγματα
που κάποτε έχασα,
Και τώρα πια δε βρίσκω.
Σαν μία κυρία
που βγάζει τα γάντια της
αργά, σιγανά. ..
Σαν πεταλούδες πέφτουν
Φύλλα φθινοπωρινά.
Φύλλα θερινά...
Σαν μύθοι κι' οράματα...
Φθινοπωρινά..
φύλλα δυστυχισμένα,
Σαν τραγικά δράματα.
Το στερνό πουλί
Μνήμες δέντρου νοσταλγεί
Όλο θυμάται..
Στο νου το κουβαλάει
Φθινόπωρο σαν πάει.
Οι μελωδίες
μακρινού καλοκαιριού,
όπως τα πουλιά,
το φθινόπωρο ζητούν
Τη χαμένη τους φωλιά.
Βροχή της νύχτας
φθινοπώρου δεν έχει
νερού ταύτιση. .
Απατά, μας ξεγελά
- είναι μια ανάμνηση.
Παιδί όμορφο
Να μη πας στο σαράφη ..
Το φθινόπωρο
μες στα πάρκα της φύσης
θ' απολαύσεις χρυσάφι.
Λευτέρης Σιώμος Κ/ 118.δ.π.ελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου