ΛΕΥΤΈΡΗΣ ΣΙΏΜΟΣ Η ΧΛΌΗ ΤΗΣ ΝΙΌΤΗΣ"

 

Σαν γνωστοί επιστρέφουμε σε στέκια

παλιά,

Πόρτες ανοίγουμε στα περασμένα διάπλατα,

Νοσταλγούμε πάντα τραγουδισμένα άσματα ,

Νοερά ταξιδεύουμε με της νιότης πανιά.

Στης ακτές μνήμης αφρίζουν όνειρα γνώριμα

Που αποβαίνουν σε κόλπους του νου και λιμανάκια,

Μνήμες του πόθου, σαν παμπόνηρα ναζάκια

Σφρίζουν τρυφερά χρόνια ,άδολα κι' ανωριμα.

Οι άνεμοι αναμνήσεων σφόδρα κυλάνε

Αφήνουν και πληγές που πληθαίνουν με τα χρόνια,

Ώμος σαν οι άνοιξη με τα χελιδόνια,

Η παλιά αύρα τη χλόη της νιότης γαργαλάει.

Λευτέρης ΣιώμοςΚ/124δ π.ελ.