ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ "Φύτεψες το Όνειρο.."

Φύτεψες το Όνειρο στη γλάστρα

κι΄η μεσίστια έμπνευση χάθηκε

στην υστερία του χρόνου.

Άνθρωπε ρόδο-κραυγή-καταιγίδα,

διάστικτο πράσινο της φύσης,

χάθηκε η μυθιστορία της μνήμης.

Στο άσπρο χνούδι του Αυγούστου

δεν έχτισες το απόμακρο σπήλαιο

να κρύβονται οι απέλπιδες.

Ο ήχος είναι το έλασμα της εικόνας,

δίαυλος και συναξάρι.

Πώς παρα κάμπτεις το άσυλο της ποίησης ;;

Ποια η εκκένωση της αστάθειας ;;

Ένας ανυπεράσπιστος δωδεκάλογος

οι κινούμενες φλόγες,

ο χρόνος λεηλατεί τη φύση

και το φως του περικλείει το επέκεινα.

Υπάρχεις, οιωνοσκοπώντας την ύπαρξη,

υπάρχεις, δρασκελώντας τον αιώνα σου,

και συσκευάζομαι ολόκληρος,

με την αθώα πτήση της λέξης,

ένα λιβάνι φως εσπερινό.

Από το υπό έκδοση, εκδ. ΔΡΟΜΩΝ--΄΄Ωδή στον ποιητή Νίκο Καρούζο΄΄--΄΄και σε κάθε πολύνικο ταξιδευτή της Οδύνης, της Ποίησης και της Αγάπης΄΄

Α.Φ.Ι.Ε.Ρ.Ω.Μ.Ε.Ν.Α...στη Καταστροφική Δίνη της Φωτιάς και στις Πονεμένες Υπάρξεις του Αυγούστου...το ποίημά μου Φύτεψες το Όνειρο..΄ και ο πίνακάς μου...[ στο κεφάλι του ζώου... η σφαγή της φύσης. ]

Κ. Καρούσος