Αυτοδιάθεση, Αυτοτέλεια, Αυτοεκτίμηση, Αυτοσεβασμός, Αυτο-ατομικισμός...
Η εποχή που αυτο-χαρακτηρίζεται ως αυτή, δηλαδή ιδία, εκκεντρική, ειδεχθώς θρεψερή !!
Τί αποστέωση συναισθηματική σε μία ιμπεριαλιστική εποχή!
Με τί αδολεσχίες και πολυφορεμένες πομφόλυγες έντεχνα επιστρατευόμαστε και ξίφη και λόγχες και ασπίδες σε μια αέναη μάχη που βάλλει κατά του ίδιου μας του εαυτού;
Τελικά πόσο ευρεία είναι τα σύνορα του εγκλήματος στο οποίο υποπίπτουμε;
Είναι, άραγε, νοητά ή μήπως είναι σάρκινα, ματωμένα, αφιονισμένα, άψυχα κορμιά με σιδηρά καρφιά;
Και μάνα και γιος και πατέρας και κόρη και μεγαλόπρεπος αρχηγός..
Όλοι πάντα στο ίδιο κατηγορητήριο:
Συμμετοχή, Συμπλοκή, Συνενοχή!
Πόσο ελπιδοφόρα μπορεί να είναι μια απέλπιδα προσπάθεια συγκάλυψης ανοσιουργημάτων;
Σε ποια χαμένη γη που κραυγάζει να αποθησαυριστεί βρίσκεται ένα δάκρυ αβροφροσύνης, ένα βάθος πόνου μελιστάλακτου, μια ρανίδα ψυχής, μια κρυσταλλίδα αναγέννησης του καλού;
H φωτογραφία δημιουργήθηκε με το ΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου