Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
«Πάντα έδινα τον καλύτερο εαυτό μου, στην πρώτη συνάντηση»
Μισέλ Αφλάκ
Η πρώτη συνάντηση για έναν ωραίο άνδρα, κι ας μην το πίστευε ο ίδιος ότι ανήκε στους ωραίους, ήταν μια κανονική επιχείρηση γοητείας. Γι’ αυτό ξεκίνησε να ετοιμάζεται με τον παλιό τρόπο, όπως θα έλεγαν και μερικοί βραβευμένοι στιχοπλόκοι της εποχής μας. Αφιέρωσε ώρες ολόκληρες στο ντύσιμο του, στην περιποίηση του προσώπου και του σώματος (πουκάμισα, παντελόνια, ρολόγια, αρώματα, κινητά κι ακίνητα).
Αλλά και η γυναίκα που τον περίμενε στην πρώτη αυτή συνάντηση ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο, μάλλον μεγάλο γυναικείο μυστήριο θα ήταν η σωστή φράση. Έπρεπε λοιπόν να εμφανιστεί μπροστά της, με τα εξωτερικά όπλα της ομορφιάς και θα ακολουθούσαν τα εσωτερικά χαρίσματα (γελοιογραφία περιοδικού θυμίζουν αυτές οι σκέψεις).
Πέρα από την ανύπαρκτη αυτοπεποίθησή του, προϊόν του χειριστικού πατέρα, μιας αφελούς μητέρας και μιας μικρονάρκισσου αδερφής, καμία γυναίκα δεν τον είχε αγαπήσει, καμία γυναίκα δεν του είχε πει «σε αγαπώ», του έλειπε η γνώση της αγάπης και ως δανδής της βασιλικής αυλής επένδυε στα εξωτερικά φτιασίδια. Σκεφτόταν όμως να δημιουργήσει κάποιο ποίημα (σίγουρο μέσο εντυπωσιασμού) για μια τέτοια γυναίκα. Είχε το δίλημμα να το γράψει ή να το αποστηθίσει, κι από αυτό το δίλημμα τον γλύτωσε η εσωτερική παρόρμηση ότι κι εκείνη, η εκλεκτή γυναίκα, είχε μέσα της, το δικό της νοερό ποίημα, θα ταίριαζαν τα δύο ποιήματα και θα γίνονταν ένα ωραίο ζευγάρι. Έτσι συνεχίζονταν οι εξωτερικές και εσωτερικές ετοιμασίες κι έφτασε η ώρα της πρώτης συνάντησης. Μέτρησε τελικά ότι (παρά την μετριοφροσύνη του) ήταν ένας ωραίος άνδρας που έφτασε η ώρα να αγαπηθεί.
Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με το ΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου