Οι αυθεντικές στιγμές μεσουρανούν.
Ένας αυτοσχεδιασμός της ψυχής
μας σπρώχνει έξω από τα αδιέξοδα.
Την καινούρια μέρα,
στην καταχνιά των καιρών
μεθάω με τα όνειρα.
Οι στιγμές στρογγυλεύουν
το αίμα ανανεώνεται.
Το προαίσθημα των πόθων
που έρχονται υγραίνει
τα φιμωμένα χείλη.
Αδιαφορώ για τους συμβιβασμούς,
μέσα μου καταλαγιάζουν
οι κανόνες της λογικής.
Στα ερείπια της σιωπής χρόνων
σαλεύουν οι επιθυμίες της νεότητας.
Μια κηλίδα μπλε ουρανού ανακινεί
τις συστάδες των συναισθημάτων.
Στραγγίζω απ'το σώμα μου
τις στάλες του ιδρώτα.
Στέκομαι και αφουγκράζομαι
το σφυγμό σου...
την παλιά φουρτούνα.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου