Marc Chagall art
Επέτειος επιρρημάτων
Είκοσι χρόνια μετά ταξιδεύουμε ακόμη .
Είχαμε συμφωνήσει να φτάσουμε σε εκείνη τη χώρα του Ποτέ.
Όταν το είπαμε ,φιλιόμασταν ανάμεσα στο πάντα και το τώρα.
Δεν ξέραμε άλλα επιρρήματα· ένα ίσως , ένα κάποτε , ένα αλλιώς.
Ταξιδεύουμε ακόμα .
Πότε φτάνουμε ;
Δεν ξέρω , σου απαντώ όπως ο πατέρας μου όταν στην κυριακάτικη εκδρομή
ζητούσαμε επίμονα απάντηση.
Πότε φτάνουμε ;
Όταν κουραστεί το σώμα , αλλά θα ταξιδεύει η ψυχή .
Με έχουν ζαλίσει λίγο κι αυτά τα επιρρήματα .Τι να σου πω;
Μια ευχή : οπωσδήποτε μόνο μαζί .
Θελησα να βλέπω δίπλα μου το θαύμα της ζωής να ανθοφορεί
και να δένει καρπούς .
Μια μυγδαλιά σε γλάστρα φύτεψα.
Όνειρο είχα να δω τα άσπρα της ανθάκια να γελούν στο μπαλκόνι
Το βλέμμα μου να χαίρεται μαζί τους προσμένοντας να γίνουν μύγδαλα .
Το ‘ θελα να νιώθω μια ζωή να μεγαλώνει εκεί δίπλα μου θυμίζοντάς μου να ζω .
Δειλά γεννήθηκαν τα πρώτα άνθη ,μα όσες φορές κι αν κοντά τους στάθηκα
σιωπή .Κι ένα ένα πήραν να πέφτουν .Για μύγδαλα ούτε λόγος.
Μα μπορεί το θαύμα της ζωής να χωρέσει σε γλάστρα ;
Εγωισμός .
Τα πουλιά δε θα χτίσουν φωλιές ;
Τα παιδιά δε θα κρυφτούν πίσω από τον κορμό του ;
Οι ερωτευμένοι δε θα σκαλίσουν τα αρχικά τους;
Χωρίς αυτούς δε θα ‘ ναι δέντρο .
Το θαύμα της ζωής τελικά είναι που φύτεψα τη μυγδαλιά μου σε μια πλαγιά.
Σοφία Βασιλειάδου
Είκοσι χρόνια μετά ταξιδεύουμε ακόμη .
Είχαμε συμφωνήσει να φτάσουμε σε εκείνη τη χώρα του Ποτέ.
Όταν το είπαμε ,φιλιόμασταν ανάμεσα στο πάντα και το τώρα.
Δεν ξέραμε άλλα επιρρήματα· ένα ίσως , ένα κάποτε , ένα αλλιώς.
Ταξιδεύουμε ακόμα .
Πότε φτάνουμε ;
Δεν ξέρω , σου απαντώ όπως ο πατέρας μου όταν στην κυριακάτικη εκδρομή
ζητούσαμε επίμονα απάντηση.
Πότε φτάνουμε ;
Όταν κουραστεί το σώμα , αλλά θα ταξιδεύει η ψυχή .
Με έχουν ζαλίσει λίγο κι αυτά τα επιρρήματα .Τι να σου πω;
Μια ευχή : οπωσδήποτε μόνο μαζί .
Marc Chagall art
Θελησα να βλέπω δίπλα μου το θαύμα της ζωής να ανθοφορεί
και να δένει καρπούς .
Μια μυγδαλιά σε γλάστρα φύτεψα.
Όνειρο είχα να δω τα άσπρα της ανθάκια να γελούν στο μπαλκόνι
Το βλέμμα μου να χαίρεται μαζί τους προσμένοντας να γίνουν μύγδαλα .
Το ‘ θελα να νιώθω μια ζωή να μεγαλώνει εκεί δίπλα μου θυμίζοντάς μου να ζω .
Δειλά γεννήθηκαν τα πρώτα άνθη ,μα όσες φορές κι αν κοντά τους στάθηκα
σιωπή .Κι ένα ένα πήραν να πέφτουν .Για μύγδαλα ούτε λόγος.
Μα μπορεί το θαύμα της ζωής να χωρέσει σε γλάστρα ;
Εγωισμός .
Τα πουλιά δε θα χτίσουν φωλιές ;
Τα παιδιά δε θα κρυφτούν πίσω από τον κορμό του ;
Οι ερωτευμένοι δε θα σκαλίσουν τα αρχικά τους;
Χωρίς αυτούς δε θα ‘ ναι δέντρο .
Το θαύμα της ζωής τελικά είναι που φύτεψα τη μυγδαλιά μου σε μια πλαγιά.
Σοφία Βασιλειάδου
Οι πίνακες του Μαρκ Σαγκάλ είναι από το https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου