Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά της Ασπασίας Σιγάλα "Ο κήπος της Μάγιας"

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ασπασία Σιγάλα
Ο κήπος της Μάγιας
Εικονογράφηση: Μαιρηλία Φωτιάδου
Σελίδες: 40, Τιμή: 11.12 ευρώ
ISBN: 978-618-5607-50-0
Εκδόσεις Θερμαϊκός

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά της Ασπασίας Σιγάλα «Ο κήπος της Μάγιας», σε εικονογράφηση της Μαιρηλίας Φωτιάδου.

Η Μάγια ζει σε μια μεγάλη, πολύβουη πόλη και κάθε μέρα βρίσκει χαρά και γαλήνη σ’ έναν όμορφο κήπο που θεωρεί δικό της. Όμως μια μέρα, η πόρτα του κήπου κλείνει οριστικά και τότε η μικρή ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με δύσκολα συναισθήματα: απογοήτευση, απελπισία, θυμό, θλίψη. Μέσα από αυτό το ταξίδι ανακαλύπτει πως η απώλεια μπορεί να μετατραπεί σε δημιουργία, πως η ελπίδα ανθίζει ξανά και πως η χαρά πολλές φορές κρύβεται στο να ξεκινάς από την αρχή. Έτσι η Μάγια φυτεύει σπόρους για έναν νέο, δικό της κήπο, όπου γεννιούνται καινούργιες, αναπάντεχες φιλίες.

Ένα τρυφερό και αισιόδοξο βιβλίο, που συγκινεί μικρούς και μεγάλους, μιλώντας για την ανθεκτικότητα, τη δημιουργία και την ελπίδα που δεν σβήνει ποτέ. Με λιτό, τρυφερό λόγο και ζωντανή εικονογράφηση, «Ο κήπος της Μάγιας» αφηγείται μια ιστορία αναγέννησης και μας θυμίζει πως ακόμη και μέσα από την απώλεια μπορεί να γεννηθεί η ομορφιά.

 

Βιογραφικό
H Ασπασία Σιγάλα γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Έχουν εκδοθεί τέσσερα μυθιστορήματα της: «Ο πρίγκιπας ξεθώριασε στο πλύσιμο» (εκδ. Πατάκη, 2000), «Τα Άλφα της Βεατρίκης» (εκδ. Πατάκη, 2002), «Bar Sur» (εκδ. Πατάκη, 2007) και «Φραγκίσκος» (εκδ. Κοχλίας, 2003). «Ο κήπος της Μάγιας» είναι το πρώτο της βιβλίο για παιδιά.

 

Εκδόσεις Θερμαϊκός, Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη 546 24, 2310277004
thermaikos-books.gr, commercial@ianos.gr

Μυργιώτης Παναγιώτης "ΟΥΝΕΣΚΟ: Η ελληνική Γλώσσα για έξι ολόκληρους αιώνες η πρώτη διεθνής γλώσσα."

 

ΟΥΝΕΣΚΟ: Η ελληνική Γλώσσα

για έξι ολόκληρους αιώνες η πρώτη διεθνής γλώσσα.

Η διεθνής κοινότητα έκανε ένα πολύτιμο δώρο εις την Ελλάδα. Η διεθνής οργάνωση ΟΥΝΕΣΚΟ για τον πολιτισμό, για την ειρήνη κ.λπ. με ομόφωνη απόφαση  του Εκτελεστικού Συμβουλίου  της  έκανε το δώρο- πρόκληση σε μας τους Έλληνες. Μας έκαναν υπερήφανους, αλλά συγχρόνως, μας έφεραν σε δύσκολη θέση μας επιφόρτισαν με ευθύνες.

Συγκεκριμένα την 14^η Απριλίου 2025 το Εκτελεστικό Συμβούλιο    του διεθνούς οργανισμού αποφάσισε να καθιερώσει την 9^η Φεβρουαρίου κάθε έτους ως η παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Μέχρι τώρα αυτό ήταν με απόφαση της πατρίδας μας. Τώρα η εορτή θα γίνεται με την σφραγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ και σε όλο τον πλανήτη.

Ας αφήσουμε να μιλήσει ο ίδιος ο Οργανισμός για τους λόγους για τους οποίους έλαβε αυτή την απόφαση. Αναφέρει, λοιπόν:  «Η γλώσσα είναι φορέας πολιτισμού, κιβωτός αξιών, εννοιών, ταυτότητας, όργανο έκφρασης και δημιουργίας, και γέφυρα επικοινωνίας, κατανόησης και συνεννόησης». Μεταξύ των χιλιάδων γλωσσών του κόσμου η Ελληνική Γλώσσα συνδυάζει τέσσερα ιδιαιτέρως σημαντικά χαρακτηριστικά.

Πρώτον, «την αδιάσπαστη συνέχεια 40 αιώνων προφορικής παράδοσης και 35 αιώνων γραπτής παράδοσης, εάν λάβουμε υπόψη τη γραμμική γραφή Β’, ή τουλάχιστον 28 αιώνες γραπτής παράδοσης, εάν περιοριστούμε στην αλφαβητική γραφή, γεγονός που καθιστά τα ελληνικά την πιο μακροχρόνια, αδιάκοπα ομιλούμενη και γραφόμενη γλώσσα στην Ευρώπη». Υπενθυμίζει εν προκειμένω ότι, όπως είπε ο ποιητής Γεώργιος Σεφέρης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963, «η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ να ομιλείται. Υπέστη τις αλλαγές που υφίστανται όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, αλλά ποτέ δεν υπήρξε κενό».

Δεύτερον, αναφέρει τη «μοναδική καλλιέργεια ως γλώσσα (λεξιλόγιο, γραμματική και σύνταξη), λόγω της χρήσης της από απαράμιλλες ιστορικές προσωπικότητες της λογοτεχνίας, της ποίησης, του θεάτρου, της φιλοσοφίας, της πολιτικής και της επιστήμης, όπως ο Όμηρος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Αισχύλος, ο Θουκυδίδης, ο Ιπποκράτης, ο Αρχιμήδης και οι Πατέρες της Εκκλησίας».

Τρίτον, την «ευρεία παρουσία σε πολλές γλώσσες, καθώς, διαχρονικά, η ελληνική έχει αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες γλώσσες ως προς την επίδρασή της σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες και, δι’ αυτών, ευρύτερα στον κόσμο των γλωσσών».  Επιπλέον, η ιδιαίτερη σημασία της ελληνικής γλώσσας επιβεβαιώνεται σαφώς από το γεγονός ότι διδάσκεται διεθνώς τόσο στην αρχαία της μορφή, σε έδρες κλασσικών σπουδών ανά τον κόσμο, όσο και στη μεσαιωνική (Βυζαντινή) και στη σύγχρονη μορφή της, σε έδρες Μεσαιωνικής και Νέας Ελληνικής Γλώσσας παγκοσμίως.

Τέταρτον, σημειώνεται ότι «η ελληνική γλώσσα ήταν και παραμένει μέχρι και σήμερα ανεξάντλητη πηγή της διεθνούς επιστημονικής ορολογίας, ιδιαίτερα στην Ιατρική, καθώς και στα Μαθηματικά, στη Φυσική, στη Χημεία, στη Μηχανική, στην Αστρονομία, στην Κβαντομηχανική, στις κοινωνικές και τις ανθρωπιστικές επιστήμες».

Στην απόφαση μνημονεύεται πως «η ανακάλυψη του αλφαβήτου πριν από 2.800 χρόνια αντιπροσωπεύει μια πραγματική πολιτιστική επανάσταση, που επηρέασε καθοριστικά τον ρου του ανθρώπινου πολιτισμού και της Ιστορίας»,

Στην απόφαση  υπογραμμίζεται πως στη «μετακλασική ελληνιστική περίοδο, η ελληνική υπήρξε για έξι ολόκληρους αιώνες η πρώτη διεθνής γλώσσα, γλώσσα συναλλαγών πολλών λαών (lingua franca) και, συγχρόνως γλώσσα πολιτισμική (kultursprache)». Αιτιολογώντας την απόφαση, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, κι «ο ηλεκτρονικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας (Thesaurus Linguae Graecae – TLG), ο οποίος περιλαμβάνει κείμενα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα από τον Όμηρο έως τους ιστορικούς του 15ου αιώνα, αριθμεί 12.000 ελληνικά κείμενα τεσσάρων χιλιάδων συγγραφέων, που περιλαμβάνουν 105.000.000 λέξεις (σε όλους τους τύπους λέξεων που εμφανίζονται στα κείμενα)».

Τονίζεται εις την απόφαση «ως γλωσσική κοιτίδα των βασικών εννοιών του πολιτισμού, της επιστήμης και της φιλοσοφίας, η ελληνική γλώσσα κατέχει, με ιστορικά και αντικειμενικά κριτήρια, ξεχωριστή θέση μεταξύ των γλωσσών του κόσμου».

Σημειώνει, επίσης, ότι «η συνειδητοποίηση της φωνολογικής δομής της ελληνικής γλώσσας οδήγησε τους Έλληνες του 8ου αιώνα π.Χ. στην καινοτόμο αξιοποίηση του συμφωνικού αλφαβήτου των Φοινίκων με την επινόηση του αλφαβήτου, επιτυγχάνοντας έτσι τη δημιουργία ενός νέου φωνηεντικού αλφαβήτου μέσω της μετάβασης από ένα σύστημα γραφής βασισμένο σε συμφωνικά γράμματα σε ένα σύστημα στο οποίο κάθε ήχος, κάθε φώνημα εκπροσωπείται από ένα γράμμα».

 «Η ελληνική έλαμψε την περίοδο της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη δέχτηκε και την αγκάλιασε ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός, ο οποίος υιοθέτησε την ελληνική γραφή με τη μορφή του λατινικού αλφαβήτου, της έδωσε παγκόσμια διάσταση η γλώσσα των Ευαγγελίων, την ανακάλυψε και την ανέδειξε η Αναγέννηση και την αξιοποίησε στο έπακρον ο Διαφωτισμός», σημειώνει το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO, αιτιολογώντας την απόφασή του.

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO τονίζει, επιπλέον, πως ιστορικά η ελληνική γλώσσα κατέχει καίρια θέση στη διανόηση, στη γλωσσική έκφραση και διατύπωση θεμελιωδών εννοιών και λέξεων της ευρωπαϊκής και της ευρύτερης διανόησης, οι οποίες δηλώνονται, προσλαμβάνονται ή ανάγονται σε λέξεις-έννοιες της ελληνικής γλώσσας.

Με βάση τα ανωτέρω, το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO αποφάσισε ότι η 9^η Φεβρουαρίου προτείνεται ως «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας», λαμβάνοντας, επίσης, υπόψη του ότι αυτήν την ημερομηνία, το 1857, έφυγε από τη ζωή ο εθνικός ποιητής της Ελλάδας, Διονύσιος Σολωμός.

Υπενθυμίζεται, πως η UNESCO ήδη έχει αναγνωρίσει διάφορα στοιχεία που συνδέονται με την ελληνική γλώσσα. Δύο στοιχεία καταγεγραμμένης πολιτιστικής κληρονομιάς, «Τα μολύβδινα χρηστήρια ελάσματα του Μαντείου της Δωδώνης» και τον «Πάπυρο του Δερβενίου: το αρχαιότερο βιβλίο της Ευρώπης», τα οποία έχουν καταχωρηθεί στο Διεθνές Μητρώο Μνήμης του Κόσμου (Memory of the World) το 2023 και το 2015, αντίστοιχα. Επίσης, δύο επιπλέον στοιχεία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς: Το «Πολυφωνικό Καραβάνι», το οποίο μελετά, διασώζει και προάγει το πολυφωνικό τραγούδι της Ηπείρου, συμπεριληφθέν το 2020 στο Μητρώο Καλών Πρακτικών Διασώσεως και τον «Βυζαντινό Ψαλμό», που ενεγράφη το 2019 στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας.

Αυτά αναφέρει, μεταξύ άλλων το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO και αποτελούν ύμνο για την γλώσσα μας και για το έθνος μας. Δίνει απάντηση στους ισχυρισμούς κάποιων προοδευτικών πως δεν υπάρχει συνέχεια της ελληνικής ταυτότητας. Η Ελλάδα, ως έθνος, έχει συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία χιλιάδων χρόνων.

Τον πολύτιμο θησαυρό της γλώσσας μας είναι ανάγκη να διαφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού. Δεν έχει ανάγκη εισαγωγής ξενικών λέξεων και προτάσεων. Την αφήνουμε να εξελιχθεί φυσιολογικά και όχι με νόμους οι οποίοι δεν συζητούνται, καν, στην Βουλή. Τα πνεύματα και οι τόνοι είχαν ( έχουν ) την σημασία τους. Χρήσιμα ήταν και είναι.

Έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε για την απαλλαγή της από τις περιττές και επιβλαβείς εισαγωγές. Δεν στήνομε οδοφράγματα, σταματάμε να ασελγούμε εις βάρος της.

 

 

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

Μυργιώτης Παναγιώτης " Ιερομάρτυς Άγιος Σεραφείμ επίσκοπος Φαναρίου, το κλέος των Αγράφων."

 

Ιερομάρτυς Άγιος Σεραφείμ επίσκοπος Φαναρίου,

 το κλέος των Αγράφων.

Άγιος Σεραφείμ ο ιερομάρτυς, επίσκοπος Φαναρίου, αγωνιστής του Χριστού και πατριώτης υπέρμαχος της ελευθερίας των υπόδουλων Ελλήνων. Γεννήθηκε κατά τον 16^ο αιώνα, δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία, εις το χωριό Μπεζούλα του ν. Καρδίτσης. Γεννήθηκε σε οικογένεια θεοσεβή και διαπαιδαγωγήθηκε « εν νουθεσία Κυρίου». Διδάχθηκε από τους γονείς του Σωφρόνιο και Μαρία να αγαπά τα πνευματικά και τον Θεό και να απεχθάνεται τις δόξες, τις τιμές και τις αμαρτωλές απολαύσεις. Το βαπτιστικό του όνομα ήτο Σωτήριος. Έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στους ιερείς και ήτο υπάκουος στους γονείς του και στους συγχωριανούς του. Οι γονείς του τον έστειλαν και έμαθε τα θεία γράμματα στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος πλησίον του χωρίου του. Διακρίθηκε στην σχολική ζωή όντας ευφυής και επιμελής.

Εγκατέλειψε τα εγκόσμια, αφού η φλόγα του μοναχισμού του πύρωνε την καρδιά. Περιήλθε τα μοναστήρια των Αγράφων και αποφάσισε να μονάσει στο μοναστήρι το επονομαζόμενο «Κορώνα» και «Κρυερά Βρύσις». Εκεί, κοντά σε ενάρετους και ασκητικούς μοναχούς άρχισε έναν αγώνα σκληρό μιμούμενος και παραδειγματιζόμενος από τις αρετές των συμμοναστών του. Γρήγορα εκάρη μοναχός, λαμβάνοντας το όνομα Σεραφείμ. Με την σύμφωνη γνώμη όλων χειροτονήθηκε διάκονος και αργότερα ιερέας. Συνέχισε με ζήλο την αγγελική ζωή.

Μετά από μικρό χρονικό διάστημα ο Αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου κοιμήθηκε,. Διάδοχός του εκλέχθηκε ομόφωνα ο Άγιος. Αποδεχόμενος το βαρύ φορτίο της αρχιεροσύνης με ζήλο και επιμονή ποίμαινε το ποίμνιό του χωρίς να λογαριάζει κόπους και θυσίες. Είχε την αίσθηση ότι ήταν δούλος ανάξιος και θεωρούσε ότι δεν έπραττε έργα θεάρεστα. Για τον λόγο αυτό παρακαλούσε τον Θεό να τον αξιώσει του μαρτυρίου.

Ο Θεός τον αξίωσε του μαρτυρίου, όπως ζητούσε. Ιδού πως. Το έτος 1601 ο μητροπολίτης Λαρίσης Διονύσιος  συγκέντρωσε αριθμό ανθρώπων και κήρυξε επανάσταση κατά των Τούρκων. Η προσπάθεια απέτυχε. Ο Διονύσιος συνελήφθηκε και φονεύτηκε. Ο Άγιος δεν είχε πολλές επαφές μαζί του. Με το ταραγμένο κλίμα των ημερών, λόγω των γεγονότων, ο Άγιος πήγε στο Φανάρι για να μοιράσει στους αγάδες τα συνήθη δώρα. Οι Τούρκοι αγάδες φθονούσαν και ζήλευαν τον Άγιο για το έργο του και ζητούσαν αφορμή να τον φονεύσουν ή να τον αναγκάσουν να αλλαξοπιστήσει. Βλέποντάς τον οι αγάδες έλεγαν μεταξύ τους: «Και αυτός μαζί με τον Διονύσιο ήταν». Ακούγοντας ο Άγιος ερωτά για ποιον αναφέρονται. Τότε οι αγάδες με θυμό του λέγουν: «Πώς τολμάς και εμφανίζεσαι μπροστά μας;, Θα λάβεις αυτό το οποίο σου πρέπει εκτός, αν θελήσεις να αφήσεις την πίστη σου».

 Ο Άγιος τα άκουσε ψύχραιμος. Μέσα του ξυπνά η επιθυμία του μαρτυρίου και απαντά: «Όλοι οι Χριστιανοί το γνωρίζουν και εσείς  το ομολογείτε ότι είμαι αμέτοχος και για κανένα λόγο δεν θα αφήσω τον γλυκύτατο Ιησού και να συνταχθώ με τον διάβολο. Ελπίζω από τον Δεσπότη μου να τύχω περισσότερης τιμής και την δική σας τιμή δεν καταδέχομαι».

Ακούσαντες αυτά οι αγάδες εξαγριώθηκαν και βιαίως τον έφεραν στον ηγεμόνα ζητώντας να τον βγάλει από τη ζωή με κακό θάνατο. Ο ηγεμόνας άρχισε με ήρεμο τρόπο να προσπαθεί να καλοπιάσει τον Άγιο και να τον πείσει να απαρνηθεί τον  Χριστό. Προσποιείται ότι λυπάται να τον θανατώσει γιατί τον βλέπει ως άνθρωπο καλό, ο οποίος παρασύρθηκε από τον κακό Διονύσιο. Ο Άγιος απαντά: το γνωρίζεις ότι είμαι αναίτιος αλλά εγώ την πίστη μου δεν θέλω να αρνηθώ, ούτε να χωριστώ από τον γλυκύτατό μου Δεσπότη και Θεόν. Χίλιους θανάτους να λάβω για το όνομά του το Άγιο, θα είναι χαρά και ευφροσύνη. Ο ηγεμόνας μόλις άκουσε αυτά διέταξε να τον βασανίσουν, να τεμαχίσουν την μύτη του και να τον βάλουν στην φυλακή χωρίς νερό και τροφή, με την ελπίδα να καμφθεί το γενναίο φρόνημα του Σεραφείμ. Μάταια. Στην φυλακή ο Άγιος δόξαζε και ευχαριστούσε τον Θεό και τον παρακαλούσε να του δώσει δύναμη να αντέξει τα βάσανα.

Ο ηγεμόνας ζήτησε και έφεραν τον Άγιο ενώπιόν του και προσποιούμενος τον καλό και τον φίλο τον ρωτά αν άλλαξε γνώμη και τον συμβουλεύει, ως φίλος, να αλλάξει πίστη. Ατάραχος απαντά ο Σεραφείμ: «Έπρεπε να μη σου δώσω καμμιά απάντηση, γιατί λέγεις ότι είσαι φίλος και μου δίνεις ασεβή συμβουλή να αφήσω τον Ποιητή και Πλάστη Ιησού Χριστό και να πιστεύσω σε έναν ψεύτη προφήτη και ασεβή άνθρωπο. Δεν πρόλαβε ο Άγιος να τελειώσει τον λόγο και ο ηγεμόνας δίνει εντολή βασανισμού του,‧ να τανύσουν τα χέρια και τα πόδια, να βάλουν επάνω στην κοιλιά βαριά πέτρα και να αρχίζουν να ξεσχίζουν την σάρκα του. Ο Άγιος έχαιρε για το πάθος το οποίο ζούσε εξ αιτίας της πίστης του.

Ο ηγεμόνας δεν άντεχε να βλέπει τον Άγιο να δοξολογεί τον Θεό και διέταξε να τον παλουκώσουν και να πεθάνει με αυτό τον φρικτό θάνατο. Στον τόπο του μαρτυρίου μια  αράπισσα έβριζε χυδαία τον Χριστό και τον Άγιο, οποίος μιμούμενος τον Χριστό, συγχωρούσε την γυναίκα.

Η Αγία εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 4^η Δεκεμβρίου (ημέρα της κοιμήσεως). Εις την Ι. Μονή Κορώνης λιτανεύεται η κάρα του την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου. Εις την Καρδίτσα, της οποίας είναι πολιούχος, την Κυριακή των Μυροφόρων.

 

 

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

Haba Budaya Aceh | Haba Peugot Mohamed Rahal geutuléh "Bak Palem Irak keu Zarq Saani" nibak pusaka puitis Aljazair

 Haba Budaya Aceh | Haba Peugot

Mohamed Rahal geutuléh "Bak Palem Irak keu Zarq Saani" nibak pusaka puitis Aljazair

Salah saboh puisi cinta nyang that meusyeuhu lam seujarah calitra rakyat Aljazair, puisi nyoe meuasai nibak tradisi rakyat Touat, di Sahara barat Aljazair. Kisah Syair Aceh: Puisi nyan geumulai ngon geukheun keu "al-Azraq," saboh kiasan keu cicém dara. Na saboh paradoks lam bareh-bareh pembukaan, lagee nyang geupeugah le penyair bahwa "al-Azraq," nyang makna jih cicém dara, na kheueh atra gobnyan. Gobnyan geukheun keu nyan sibagoe rakan, geulakee mangat geupeusampoe peusan gobnyan keu "Masouda," subjek puisi nyan, nyang geugamba seubagoe keusukaan jiwa gobnyan, keusukaan hate gobnyan. Inong nyang meutawan nyoe, nyang cinta jih teutap jeuet keu rahsia nyang teujaga deungon get, ka jikonsumsi jih atawa jipeuhanco jih dari dalam, jipeugot jih jeuet keu pungo. Jih lheuhnyan jikheun langsong keu jih, jipeugah, "Cinta droeneuh ka jipeuleumoh lon; lon kajeuet keu bajee nyang ka leumoh, basah lam abe." Gobnyan geugamba inong nyan ramping dan anggun, geungui tudung lagee mata uroe di likot awan, saboh pemandangan nyang meunarek. Gobnyan na pesona nyang lengkap lam keindahan ngon sikap gobnyan, anggun ngon tersusun, ngon sosok nyang seimbang, geutunyok le keanggunan rante gobnyan. Watèë djih djiteubiët dikeuë ureuëng agam, djih djitinggai jeujak nafsu, teumasok apui njang djipeusom lé penyair dalam droëdjih. Gobnyan na ôk nyang tebal dan meukilat, nyang geurawat ngon minyeuk wangi dan minyeuk nyang geubri nutrisi dan geupeukong ôk nyan. Keuning jih lagee huruf "N," dua boh "N" paralel, simbol nikmat ilahi. Mata jih na daya tarek ajaib, gigoe jih jeulaih dan lagak, dan ie lidah jih jipeupuléh peunyakét. Lheueh nyan gobnyan geumeudoá ubak Po teu Allah, Nyang Peucipta, Nyang Peugot, mangat geupeumudah pertemuan gobnyan ngon inong nyan meunyoe gobnyan ka geutakdirkan keu inong nyan sibagoe pasangan nyang halal. Di antara seni-seni nyang that meusyeuhu di wilayah Touat nakeuh drum Chlali, saboh beuntuk seni nyang meuwaréh keudroe, nyang meuwaréh tradisi-tradisi puisi nyang meumartabat, meujalin ngon sesi-sesi drum nyang geupimpin lé syekh-syekh nyang geuteurimong seni nyan nibak syekh-syekh nyang geuwaréh nibak indatu-indatu awaknyan, sampoe ubak pendiri jih alMahlamad- lheuëh Chlahla al-Dhahara di propinsi El Bayadh. Gobnyan nakeuh sidroe penyair nyang geumeugrak u wilayah Touat ngon tinggai disinan keu siat, geupeudong kehadiran sastra, sosial, budaya, ngon agama. Gobnyan meuhubông ngon syekh-syekh zawias (pondok-pondok agama) di wilayah nyan ngon geutinggai tanda seni gobnyan, nyang mantong deuh sampoë uroë nyoe. Lam kawan syèkh drum Chlali jinoë le that, antara la'én syèkh al Khalifi, Abdelmalek Harzawi, ngon Haji Allal. Puisi Lirik Lagu: Wahai nyang mata biru, rakan lon, neubri alamat lon * Masin keu nyang meuharga, neujak saweu Masouda, nyang na hate nyang lagak Cinta gata ka jitawan ulôn, dan nibak cinta gata, keugilaan ulôn ka meutamah . Cinta gata ka ta siram keu ulôn, hai nyang rindu, cahya keu mata ulôn * Luka haté, dan sampôrna lam keindahan dan sifeuët Cinta gata ka jisipreuk ulôn, dan nibak cinta gata, keugilaan ulôn ka meutamah .

Keindahan dan ketenangan na bak gata, sifeut-sifeut nyang paleng jroh * Menonjol di antara manusia, asap meutamah lam babah lon

Cinta gata ka jisipreuk ulôn, dan nibak cinta gata, keugilaan ulôn ka meutamah .

Sira peurahô, dan ureuëng djipimpin lé djih * Sira keu taloë, asap djiék lam haté ulôn .

Cinta gata ka jisipreuk ulôn, dan nibak cinta gata, keugilaan ulôn ka meutamah .

Keuindahan gata ka jipeutarek ulôn, dan nibak keucewa gata, keugilaan ulôn ka meutamah .

Ulee gata meucahya, dan alis mata gata lagée dua boh huruf nyang meugabong .

Cinta gata ka jisipreuk ulôn, dan nibak cinta gata, keugilaan ulôn ka meutamah .

Mata nyan nakeuh saboh leumoh nyang ka jitawan ulôn, suci até * Meucahya trang, dan ié lidah jih puléh nibak Demi Allah .

Cinta gata ka jipeutawan ulôn, dan cinta gata ka jipeujeuet ulôn pungoe .

Inong nyang ceudah that, dan soe nyang kalon, cahya jih meucahya * Pah jih lagee gleueng bak meuseujid-meuseujid Sultan

Cinta gata ka jipeutawan ulôn, dan cinta gata ka jipeujeuet ulôn pungoe .

Gareh kaustik bak dada djih ka sampôrna * Dan pinggang njang kosong, dan nibak njan, geutanjoë hana djeuët tapeuleupah droëteuh.

Cinta gata ka jipeutawan ulôn, dan cinta gata ka jipeujeuet ulôn pungoe .

Dan lon keuneuk saboh pertanyaan dari droeneuh, droeneuh neukuasai lon lagee gleueng kilat * Keu putroe pencari, bak beungoh uroe, bintang fajar .

Cinta gata ka jipeutawan ulôn, dan cinta gata ka jipeujeuet ulôn pungoe .

Ta lakee bak Tuhan geutanyoe nyang Murah hate, Pencipta, Nyang Mahatinggi * Beu geupeusapat geutanyoe, meunyo mantong na bagian nyang jeuet lam gazelle

Cinta gata ka jipeutawan ulôn, dan cinta gata ka jipeujeuet ulôn pungoe .

Kamoe akan meucapai keinginan lon, Insya Allah, dan kamoe woe u nanggroe lon ** Deungon suci tuan lon, dan soe mantong nyang tamong deungon suci Adnan

Cinta gata ka jipeutawan ulôn, dan cinta gata ka jipeujeuet ulôn pungoe . Penjelasan padum-padum boh kata dan istilah: Lazraq: Saboh gelar nyang geubri keu merpati . Sa`ani: Beu luah Dada . (Nyan geuba lon bacut) Gobnyan geukuasai ulôn Alamat lon: Saboh surat Manis untuk ureung yang lon sayang: Harum Keugeumbiraan hate: Meuluah dada . Nyan meu-ulang-ulang jiwa ulôn: Nyan jitembus lam até ulôn . Gobnyan geusuap ulôn: Suap: Saboh derajat kelelahan . Inong nyang manyang: Inong nyang manyang . Gobnyan geupeusom keuindahan gobnyan: Gobnyan geupeusom keuindahan gobnyan (bertudung) . Awan: Awan, makna jih lagee mata uroe nyang jisom le awan . Ketentraman: Lambang ketenangan Asap memancar dari babah saya: Makna jih hana jeuet jiteugon cinta jih lam hate jih watee ji kalon jih (Watee hate gata tutong, bek sampe asap jiteubiet dari babah gata. Saboh contoh nyang dipakek untuk geugambarkan keubaikan kesabaran dan pengekangan beungeh) Sira peujak: Gazela jijak peulet le lawan jih . Gobnyan geupeudeuh apui cinta gobnyan lam mandum ureueng . Manis keu rante: Sidroe ureung inong nyang manyang jih sedang . Ôk itam nyang panyang . Bulôk nyang meusikét. Ghawali: Rambut leumoh, meu-aroma ngon kasturi . Nouni Maqroun: Alis mata berbentuk huruf Biarawati dan tanduk gaja Saf Rahwaja: Gigoe jih puteh dan bahkan Laalal: Peunyakét nyang meuhubông ngon cinta Qismi fi al-Reem Halal: (Meukawen) Maksud gobnyan nakeuh gobnyan geulakee bak Allah Nyang Mahakuasa beu geupeusaboh gobnyan ngon gobnyan dan geupeubiyeu gobnyan geunikmati keindahan gobnyan deungon cara nyang halal dan jroh . Nouli: Kamoe meugisa . Bi-Hurrah Lsiyadi: Ureueng-ureueng suci nyang sholeh-leheh dan ureueng-ureueng nyang peugot ritual Al-Adnan : Adnan, salah sidroë nibak indatu Rasulullah ‘sallallahu ‘alaihi wa salam’ “Pusaka Rakyat di Touat” “Sahara Barat” Al-Shallali: Dari kawôm Zawa, atawa lagèë geukheun tjit, Zawi, sidroë keuturônan ureuëng aulia njang shaléh, Sjèikh al-Wali, nibak keuluarga Abu Bakar al-Siddiq, seumoga Allah neu-reudha keu awaknjan. Gobnyan teuka u Touat kira-kira thôn 1240 Hijriah. Lheuëh trôh, gobnyan tinggai di gampông Tanlan, lheuëh nyan Qasr Adghagh, lheuëh nyan Bouzan, ngon nibak sinan u Bouda. Ureuëng-ureuëng nyang tinggai lam meuligoë-meuligoë nyan geumeurunoe padum-padum boh syair gobnyan nibak gobnyan. Le that artis nyang ka geupeuudep lom syair nyoe lam beuntuk lagu Malhoun, nyang ka geumulai lé syekh-syekh di wilayah Touat ngon di le propinsi teungöh, lagèe Haj Allal Dan Haj Najem ngon la'én-la'én . Bak awai thôn sikureuëng plôh, watèe musik Rai ka meusyeuhu, puisi nyoe geupiléh keu Mohamed Khelifati, nyang geuturi ngon nan Cheb Mami, keu geumeulagu bak thôn 1991 ngon gaya pop Amerika ngon sidroe aneuk dara nyang nan jih Souhila. Nyan jeuet keu meusyeuhu ngon teks nyang paleng meusyeuhu nibak saboh puisi populer nyang meuteumé pujian internasional rot musik Rai... Haba Budaya – Geudong Opera Mesir Facebook Twitter LinkedIn Tumblr Reddit Reddit VKontakte Odnoklassniki Saku Bagikan melalui Email Cetak Selamat teuka dan teurimong geunaseh ateuh kunjungan droeneuh. Neu tinggai komentar droeneuh dan akan dipeuteubiet. Tapeutamong alamat email droeneuh Tapeutamong alamat email droeneuh

Keu peumuliaan keu Yang Mulia Dr.Khaled El-Kady, Kairo, dimiyub

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή το νέο βιβλίο της Φωτεινής Καϊοπούλου "Όταν σβήνουν τα κεριά"

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Φωτεινή Καϊοπούλου

Όταν σβήνουν τα κεριά

Σελίδες: 556, Τιμή: 17 ευρώ

ISBN: 978-618-5909-17-8

Εκδόσεις Πνοή

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πνοή το νέο μυθιστόρημα της Φωτεινής Καϊοπούλου «Όταν σβήνουν τα κεριά».

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή του καθενός που η πορεία του παίρνει μια μικρή ή μεγάλη στροφή. Οι αποφάσεις καθορίζουν άραγε την κατεύθυνση ή η μοίρα;

Από την Προύσα και την Κρήτη του προηγούμενου αιώνα έως τη σημερινή Ελλάδα και το Κογκό, μέσα από τα ιστορικά γεγονότα κάθε εποχής, οι ήρωες συνδέονται μ’ έναν τρόπο που δεν αφορά μόνο στη συγγένεια ή τη φιλία. Κληρονομούμενα συναισθήματα και παγιωμένες κοινωνικές συμπεριφορές κινούν τα νήματα της ζωής των χαρακτήρων και τους καθορίζουν. Ώσπου να τολμήσει –ή ν’ αναγκαστεί– κάποιος να βουτήξει στα άδυτα της ψυχής για να συναντήσει την ουσία και ν’ αναδυθεί καινούργιος κι αληθινός, απελευθερωμένος από βαρίδια και ενοχές ή να βουλιάξει για πάντα στα σκοτάδια της.

Η Έλσα, συνδετικός κρίκος όλων, γεννήθηκε στην απουσία και μεγάλωσε με παραμύθια κι αμανέδες της γιαγιάς Ελισώς, με συμβουλές από τη Μαρία της Κρήτης και προσευχές για όσους απουσίαζαν. Ανάμεσα σε πίτες που ζύμωναν μνήμες, και βλέμματα που κρατούσαν υπομονή, έμαθε ν’ αγαπά χωρίς εγγυήσεις και να ελπίζει χωρίς χάρτες. Όμως η ζωή –όπως κι η αγάπη– δεν κρατά υποσχέσεις. Κι όταν όλα γκρεμίζονται, εκείνη δεν θρηνεί. Φεύγει. Για να θυμηθεί όσα ξέχασε, να ξαναβρεί τη φωνή της σε γλώσσες άγνωστες, να σκύψει στον πόνο των άλλων μήπως και καταλάβει τον δικό της.

Το «Όταν σβήνουν τα κεριά» είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες που γεννήθηκαν σε κόσμο μικρό και τον διέσχισαν ολόκληρο για να φτιάξουν έναν δικό τους· με υπομονή, σιωπή και φως.

 

Βιογραφικό

Η Φωτεινή Καϊοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη και σπούδασε Γεωπονία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή, δημιουργώντας αρχικά, παραμύθια και νουβέλες για παιδιά. Από τις εκδόσεις Λαμπρόπουλος κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Ησυχία... Θα ξυπνήσουν τα νεραϊδικά». Με το παραμύθι «Πλάτανου ψιθυρίσματα» συμμετείχε στην επετειακή παράσταση «Dance love Greece», που παρουσιάστηκε στο Palais de Βeaux Αrts των Βρυξελλών, αφιερωμένη στην ελληνική παράδοση και τους χορούς της. Παραμύθια και διηγήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις, όπως: «Ο χορός του μολυβιού», «Φτου! Ξελευθερία», «Ήρωες και Έρωτες», «Είχαμε εμείς στη Σμύρνη…», «Ένα δάκρυ με επιθυμίες», «Από-πυρα», «Καλοκαιρινές βουτιές», «Φύλακες ή φυλακές».

Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Συνάντηση με την Κλερ», κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο, ενώ το νέο της έργο, «΄Όταν σβήνουν τα κεριά», αποτελεί το επόμενο βήμα της συγγραφικής της πορείας.

Εκδόσεις Πνοή, Ζωοδόχου Πηγής 2-4, 10678, Αθήνα, 2102230206

ekdoseispnoi.gr, ekdoseis.pnoi@gmail.com

Carpe " Ιδανικά.."

 

 Αγναντεύω τα ερείπια,

   την σελήνη που τρέμει .

  Στριφογυρνώ με βρωμισμένα ψίχουλα στα χέρια .

  Τα μάτια πέτρωσαν,

  τα χείλη έσφιξαν,

  ένας λυγμός συγκλόνισε την απόκοσμη σιωπή .

  Ένας ουρανός να κατρακυλά

  και να βογκά...

  έχουμε ανάγκη από όνειρα ακόμα.!

  Η ελπίδα , μια σταγόνα αίμα,

  θρυαλλίδα που φεγγοβολά

  στης ερημιάς τα μαύρα φύλλα .

  Εξαντλημένος από την θλίψη των ημερών

  οσφραίνομαι το ψυχομάχημα για τα ιδανικά.

  Η δροσιά του ρέει

  και ραγίζει την επιφάνεια

  μιας συνήθειας χαμερπής και ένοχης .

  Carpe .

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "ΑΝΑΠΗΡΙΑ: Από τον “Καιάδα”*** στην “Συμπερίληψη”."

 Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις" 

       *Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3Δεκεμβρίου).

    **Ένα οφειλόμενο μνημόσυνο στους 283 ανάπηρους Έλληνες στρατιώτες που εκτελέστηκαν στις 30 Νοεμβρίου 1943 από τους Γερμανούς κατακτητές σε συνεργασία με τα ελληνικά τάγματα ασφαλείας και στους 110 εκτελεσθέντες αναπήρους στρατιώτες στη Ριτσώνα την 16η Μαΐου του 1944.

      “Στον δρόμο για την κορυφή μην ποδοπατάς τους ανθρώπους που θα βρεθούν μπροστά σου. Πάρ΄ τους μαζί σου!”

         Η αξιολόγηση μιας κοινωνίας είναι συνάρτηση του αξιολογικού (ών) κριτηρίου(ων) που επιλέγουμε. Το ίδιο ισχύει και για το βαθμό προoδευτικότητας μιας κοινωνίας, όταν βρεθούμε στην ανάγκη να την χαρακτηρίσουμε ή να την  εντάξουμε στην ομάδα των "προοδευμένων" κοινωνιών.
         Πολλοί για την αξιολόγηση μιας κοινωνίας αρέσκονται να λαμβάνουν ως μοναδικό αξιολογικό κριτήριο τους οικονομικούς δείκτες. Θεωρούν, δηλαδή, πως ο υλικός πλούτος μιας κοινωνίας αποτυπώνει με ενάργεια το επίπεδο μιας κοινωνίας σε όλους τους τομείς.
         Ωστόσο, και χωρίς να παραβλέπονται οι οικονομικοί δείκτες  ως αξιολογικό κριτήριο, θα ήταν άδικο και επιστημονικά παράταιρο αν δεν εστιάσουμε και σε ένα άλλο κριτήριο που αποτυπώνει με το δικό του μοναδικό τρόπο  όχι  μόνον την "προοδευτικότητα" μιας κοινωνίας, αλλά και τον "πλούτο" της. Πλούτο όχι βέβαια υλικό, αλλά ηθικό και πνευματικό, πλούτο κοινωνικό.
          Κι αυτό το κριτήριο δεν είναι άλλο από το "γλωσσικό"  κριτήριο (έννοιες, λέξεις...).
          Οι ειδικοί θεωρούν πως ο "γλωσσικός" πλούτος μιας κοινωνίας δεν είναι μόνον η αντανάκλαση μιας πραγματικότητας, αλλά και ο κατασκευαστής-δημιουργός μιας πραγματικότητας. Οι Λέξεις, δηλαδή, ως η εικόνα και ταυτόχρονα ως ο δημιουργός της πραγματικότητας.

                 

          Περιδιαβαίνοντας τον γλωσσικό πλούτο των σημερινών κοινωνιών μας είναι δύσκολο να μην εστιάσεις και στη λέξη "συμπερίληψη" ή "συμπεριληπτικότητα" που έχει κυριαρχήσει απόλυτα σε όλα τα επίπεδα.
           Στο βαθμό, λοιπόν,  που οι λέξεις αντικατοπτρίζουν τις αφανείς ή και εμφανείς διεργασίες της κοινωνίας θα ήταν ασυγχώρητη παράλειψη και ανεξήγητος στρουθοκαμηλισμός αν δεν τονίζαμε την πρόοδο των σύγχρονων κοινωνιών, όπως αυτή αισθητοποιείται και από τις λέξεις "συμπερίληψη-συμπεριληπτικότητα".
           Αν και παλιά η έννοια, την τελευταία δεκαετία κυριαρχεί στο λεξιλόγιό μας υποβοηθούμενη και από κάποιες θετικές πτυχές της "Πολιτικής Ορθότητας”. Αποκρυπτογραφεί και αναδεικνύει τις νέες τάσεις της εποχής μας και στο νοηματικό της φορτίο εμπερικλείει εκτός των άλλων και την κοινωνική ευαισθησία απέναντι στους "διαφορετικούς" και στους "αποκλεισμένους".
         Η συμπερίληψη (από το *συμπεριλαμβάνω) συνιστά μία συνειδητή διαδικασία αποδοχής και ενσωμάτωσης στο κοινωνικό σώμα όλων των ατόμων ανεξάρτητα από τις τυχόν ιδιαιτερότητές τους (πολιτιστικές, σωματικές...). Ο σεβασμός σε κάθε ιδιαιτερότητα και σε κάθε διαφορετική ταυτότητα λειαίνει το έδαφος για την εξάλειψης κάθε μορφής διάκρισης ή και αποκλεισμού.
         Με άλλα λόγια η συμπερίληψη ως “ηθική επιταγή” και “κοινωνική βιοθεωρία” αναγνωρίζει και αναδεικνύει τη διαφορετικότητα του ατόμου (φύλο, εθνικότητα,  ηλικία, θρησκευτικές ή ιδεολογικές πεποιθήσεις, αρτιμέλεια...) θεωρώντας την ως "κοινωνικό πλούτο".

                    

           Συμπερίληψη και Διαφορετικότητα βαδίζουν παράλληλα χωρίς να ταυτίζονται νοηματικά.

                             Exclusiveness = Aποκλειστικότητα

                             Inclusiveness = Συμπεριληπτικότητα

        Έτσι τα άτομα αυτά σε μια ανεκτική, πολυπολιτισμική και συμπεριληπτική κοινωνία λαμβάνονται ως ισότιμα μέλη με δικαιώματα και ευκαιρίες για ανάπτυξη και ολοκλήρωση.
           Η συμπεριληπτικότητα δρα πολλαπλασιαστικά στην λειτουργία και των άλλων αξιών της κοινωνίας στο βαθμό που εξασφαλίζει την εμβληματική θέση του Μαρξ:
        "Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του".
           Με αυτά τα δεδομένα θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε τα θετικά βήματα της κοινωνίας μας και παρά τις κάποιες καθυστερήσεις ή παραλείψεις της.
          Ιδιαίτερα ενθαρρυντικά είναι τα βήματα στην φροντίδα και παροχή ευκαιριών (εργασία, εκπαίδευση...) στα άτομα με αναπηρία. Κι αυτό γιατί κοινωνία μας φαίνεται να έχει απελευθερωθεί από κάποια συντηρητικά στερεότυπα του παρελθόντος που καταδίκαζαν τα άτομα με αναπηρία (ΑΜΕΑ) στην περιφρόνηση και στην απόρριψη.
           Το πέρασμα από τον "Καιάδα" ( όσο κι αν αυτός θεωρείται προϊόν Μύθου σύμφωνα με νεότερες έρευνες) στην "συμπεριληπτική" κοινωνία συνιστά μία μεγάλη κατάκτηση και μία νίκη του ανθρωπισμού και του πολιτισμού μας γενικότερα.
          Κι αυτό γιατί η ίδια η κοινωνία με τη συμπεριφορά της (θεσμοί, νοοτροπία...) στέκεται αρωγός στα προβλήματα των ΑΜΕΑ και προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο που προκάλεσε η "ατεχνία" της φύσης σε αυτά (δεν θα πω αδικία γιατί αυτή προϋποθέτει σκοπό-δόλο).

           Η κοινωνική μέριμνα και αλληλεγγύη στα ΑΜΕΑ πέραν όλων των άλλων καταυγάζει ό,τι πιο θετικό υπάρχει στην ανθρώπινη φύση και στον ίδιο τον πυρήνα της συγκρότησης των ανθρώπινων κοινωνιών.
             Διαπαιδαγωγεί το σύνολο των ανθρώπων στην ανιδιοτελή προσφορά στον πάσχοντα και γενικότερα στην καλλιέργεια και έκφραση θετικών συναισθημάτων προς το συνάνθρωπό μας.
         Υπενθυμίζει, επίσης, στον άνθρωπο την κοινή μας μοίρα και το σημαντικότερο πως ο καθένας εύκολα μπορεί να "μετακυλίσει" από τη μία κατάσταση (θετική) σε μία άλλη αρνητική και απευκταία (το ευμετάβλητον της ανθρώπινης τύχης).
         Στα θετικά της συμπερίληψης στο χώρο των ΑΜΕΑ θα πρέπει συνυπολογιστεί και η φραγή σε κάθε σκέψη για ανωτερότητα των "κανονικών". Μία ανωτερότητα που τρέφει το τέρας του ρατσισμού σε συνδυασμό με την υποτιθέμενη "κατωτερότητα" των άλλων.

         Ο άυλος, λοιπόν,  πλούτος της κοινωνίας μας είναι η ευαισθητοποίηση των μελών της σε θέματα αναπηρίας και η διαπαιδαγώγησή τους στον τρόπο με τον οποίον μπορούν να απελευθερωθούν από τα δεσμά κάποιων αναχρονιστικών και δεσποτικών συνάμα στερεοτύπων αλλά και από τον ναρκισσισμό του δήθεν "κανονικού".

             Με τη συμπερίληψη, επομένως,  σε θέματα αναπηρίας η κοινωνία μας καθίσταται όχι μόνον πιο δημοκρατική και ανθεκτική αλλά και πιο ισχυρή. Και μία κοινωνία είναι ισχυρή όχι μόνον από το "κατά κεφαλήν εισόδημα" αλλά και από το περίσσευμα της ανθρωπιάς της προς τους αδύναμους και ανήμπορους.

           Μία ανθρωπιά που δεν εκδηλώνεται ως  μία υποκριτική λύπηση, αλλά ως μία έμπρακτη και συνειδητή βοήθεια στον συνάνθρωπό μας. Αυτή η βοήθεια δρα απελευθερωτικά για το υποκείμενο αφού πηγάζει από έναν συγκλονισμό της συνείδησής του σε θέματα που υπερβαίνουν τα εγωιστικά όριά του.
          Κι αυτό γιατί στην κοινωνία ισχύει ένας πανάρχαιος και συμπαντικός νόμος. Ο νόμος του υπάρχουμε "ένεκεν αλλήλων" (Μάρκος Αυρήλιος).
           Οι άνθρωποι, λοιπόν, "γεγόνασιν ένεκεν αλλήλων" και "διά των άλλων". Και σε αυτούς τους "αλλήλους" και τους "άλλους" συνυπολογίζονται και οι άνθρωποι-συνάνθρωποί μας με αναπηρία. 

 

         **1.«Τα ξημερώματα της 30ης Νοεμβρίου 1943 εκτελούνται από τους Γερμανούς κατακτητές 283 Έλληνες στρατιώτες με αναπηρία. Οι ανάπηροι Έλληνες στρατιώτες , οι ήρωες της Κορυτσάς και της Χιμάρας, του Ρούπελ και της Κρήτης, θύμιζαν πολλά στους ηττημένους νικητές Γερμανούς και Ιταλούς, στους δοσίλογους, κουκουλοφούρους και μαυραγορίτες»,(Newsbomb.gr Δρ. Θεοφάνης Μαλκίδης).

          2.Την 16η Μαΐου του 1944 οι Γερμανοί για αντίποινα εκτελούν 110 αναπήρους στρατιώτες στη Ριτσώνα.

       ***Ο Καιάδας  με την κυριολεκτική του σημασία παραπέμπει στο βάραθρο κοντά  στην αρχαία Σπάρτη όπου έριχναν τους αιχμαλώτους, τους εχθρούς, τους προδότες, τους εγκληματίες και τους καταδικασθέντες σε θάνατο(Παυσανίας). Η παράδοση που θέλει να έριχναν τα ανάπηρα και καχεκτικά παιδιά για να διασφαλίσουν την ευγονική της φυλής τους φαίνεται (και σύμφωνα με νεότερες έρευνες) να μην ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Στην μεταφορική της σημασία η λέξη “Καιάδας” παραπέμπει στην απόρριψη και τον εξοβελισμό.

 

Από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υψικάμινος η κοινωνικοοικονομική και πολιτική μελέτη του Αντώνη Χαριστού "Η επαναστατική αντι-βία στην ανατομία τού δικαίου: Ε.Λ.Α.-17Ν, η ταξική ανάλυση μιας προέκτασης"

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αντώνης Χαριστός

Η επαναστατική αντι-βία στην ανατομία τού δικαίου

Ε.Λ.Α.-17Ν, η ταξική ανάλυση μιας προέκτασης

Εισαγωγή: Ευστράτιος Τζαμπαλάτης

Σελίδες: 1230, Τιμή: 21.20 ευρώ

ISBN: 978-618-231-253-7

Εκδόσεις Υψικάμινος

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υψικάμινος η κοινωνικοοικονομική και πολιτική μελέτη του Αντώνη Χαριστού «Η επαναστατική αντι-βία στην ανατομία τού δικαίου: Ε.Λ.Α.-17Ν, η ταξική ανάλυση μιας προέκτασης».

Στη μελέτη του Αντώνη Ε. Χαριστού τίθεται επί τάτηπος το ζήτημα των αιτιών που οδήγησαν το πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης να αναμετρηθεί ένοπλα με το καπιταλιστικό σύστημα, σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ξεγυμνώνοντας τον ρόλο του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας από το δυτικό κεφάλαιο, και ειδικότερα το αμερικάνικο, τον βαθμό διείσδυσης των μηχανισμών εξουσίας στην καθημερινή αναπαραγωγή του κυρίαρχου λόγου, τη σημασία που απέκτησε η κατασκευή του ενδιάμεσου χώρου των μικροαστών, τόσο ως νοοτροπίας, όσο και ως οικονομικό πεδίο αναφοράς για τη στερέωση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης σε όλο το φάσμα της συλλογικής ζωής. Παράλληλα, εξετάζεται ο συμβιβαστικός ρόλος των συνδικαλιστικών ηγεσιών και η προδοσία των Κ.Κ. (Κ.Κ.Ε. - «Κ».Κ.Ε. Εσ.) στην απονεύρωση του διεκδικητικού κινήματος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, οι εξαγγελίες, οι πράξεις και τα έργα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όχι μόνο στη διαταξική ενσωμάτωση των αιτημάτων της «αλλαγής», αλλά ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο ποδηγετήθηκε μία ολόκληρη προοπτική  μεταβολής στα όρια του αστικού συστήματος δεσμεύσεων. Τέλος, εξετάζεται το κρατικό μονοπώλιο της βίας, όχι μόνο στη φυσική του παρουσία (βλ. παραστρατιωτική οργάνωση της αστυνομίας - ΜΑΤ), αλλά στη μετατροπή του ριζοσπαστικού λόγου σε φιλολογικού τύπου αντιστοιχίες, δίχως πρακτικές εφαρμογές, διαμορφώνοντας ένα πρότυπο συλλογικής συνείδησης πλήρως νομιμοποιημένο στο νομικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους, καλύπτοντας ταυτόχρονα, μέσω της επαναστατικής φρασεολογίας, την απαραίτητη ενσωμάτωση των συλλογικών διεκδικήσεων στην ύπαρξη των ιδεολογικών αιτιών ύπαρξης των ίδιων αυτών συλλογικοτήτων. Η επαναστατική αντι-βία δεν υπήρξε αυθόρμητη έκφραση απονενοημένων πράξεων ανθρώπων του περιθωρίου, όπως επιθυμούσε να κατασκευάσει ο κυρίαρχος λόγος των Μ.Μ.Ε., ούτε ετεροπροσδιορισμένη αναφορά μυστικών υπηρεσιών και ξένων κέντρων, αναδεικνύοντας ενδογενείς αντιθέσεις των πυλώνων εξουσίας. Αντίθετα, υπήρξε η αυθεντική θέση της εργατικής τάξης που αρνήθηκε τον συμβιβασμό, την υποτέλεια και τον καριερισμό στα αστικά όργανα διαχείρισης, θέτοντας ανάμεσα στην ηθική της αστικής εξουσίας και την ηθική του προλεταριάτου το όριο της ευθύνης έναντι της ιστορίας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.

 

Βιογραφικό

O Αντώνης Ε. Χαριστός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1988. Είναι φιλόλογος και δημοσιογράφος, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Είναι ο ιδρυτής του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, του οποίου διατελεί πρόεδρος, ενώ, παράλληλα, έχει εισηγηθεί, επεξεργαστεί και διαμορφώσει τους όρους της τεχνοτροπίας του «δομημένου ρεαλισμού» στη λογοτεχνία. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά. Ως κριτικός θεάτρου και λογοτεχνίας, δημοσιεύει τακτικά αναφορές σε διαδικτυακούς χώρους πολιτισμού και έντυπες εκδόσεις. Είναι επίσημος επιμελητής, ποίησης και πεζογραφίας, των εκδόσεων «Γράφημα», καθώς και διευθυντής των εκδόσεων «Υψικάμινος», επίσημες εκδόσεις του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος. Είναι αρχισυντάκτης στο τριμηνιαίο «Λογοτεχνικό Δελτίο» όργανο του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, συλλογική έκδοση πεζογραφικού, ποιητικού και κριτικού λόγου αντίστοιχα. Αρχισυντάκτης των περιοδικών «Η σπορά», όργανο του Μετώπου Αριστερών Συγγραφέων. Έχει εκδώσει πέντε έργα πεζογραφίας, δύο θεατρικά έργα («Ο δακτυλογράφος» και «Έμπορος κατά συνείδηση»), καθώς και τις λογοτεχνικές μελέτες «Ο πεσιμισμός είναι ανθρωπισμός. Η περίπτωση του ποιητού Κώστα Καρυωτάκη» και «Η λογοτεχνία τής ευθύνης. Ιστορία και ταυτότητα στη λογοτεχνική κίνηση του ’30. Ο ρόλος τού Άγγελου Τερζάκη», ενώ συμμετείχε ως συγγραφέας και επιμελητής στην έκδοση του θεωρητικού έργου «Μανιφέστο. Δυο σχολές τού ρεαλισμού» του Φιλολογικού Ομίλου. Ακόμη, είναι συγγραφέας του θεωρητικού δοκιμίου «Τί είναι ο δομημένος ρεαλισμός. Εισαγωγή στην τεχνοτροπία». Ακόμη, έχει κυκλοφορήσει την ποιητική συλλογή με τίτλο «Φίλωνος & Νοταρά. Τα στιχάκια τής Τρούμπας, 1950-1970». Έχει επιμεληθεί το σενάριο και τα κείμενα στις ταινίες μικρού μήκους «Επιθυμώ», «Πολφός αίματος», καθώς και σενάριο-σκηνοθεσία στην ταινία μικρού μήκους «Ομ/φαλλός Κολπορραγίας». Είναι ο αρχισυντάκτης του ετήσιου τόμου επιθεώρησης τέχνης «Παράθυρο στην Τέχνη» του Φιλολογικού Ομίλου και του επίσης ετήσιου τόμου επιστημονικών μελετών «Κριτική τής κριτικής κριτικής» του τμήματος Φιλοσοφίας και Ιστορίας του Φιλολογικού Ομίλου. Επιπλέον, συμμετείχε ως συγγραφέας και επιμελητής στην έκδοση του θεωρητικού έργου «Οπλίζοντας τις κάμερες. Μανιφέστο τής Φράξιας Κινηματογραφιστών 2 Νοέμβρη», καθώς και των συλλογικών έργων «Πατησίων & Βερανζέρου γωνία. Αθήνα, 1960-1970», «Σιδηρά βελόνη στην ουρήθρα. ΕΑΤ-ΕΣΑ, 1967-1973», «Άφησέ με νἂρθω μαζί σου. Σανατόριο Σωτηρία, 1902-1930». Τέλος, συμμετείχε ως συγγραφέας και επιμελητής στο έργο «Το φουστάνι τής Ευδοξίας», τεχνική και ιδεολογική ανάλυση της ομότιτλης ταινίας μικρού μήκους της «Φράξιας Κινηματογραφιστών 2 Νοέμβρη» (της οποίας υπήρξε σκηνοθέτης). Επιμελήθηκε ως ανθολόγος τους συλλογικούς τόμους «Στιγμές. Ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου» και «Η ποίηση στη ντιβάνι. Ανθολογία. Σωτήρης Παστάκας». Τέλος, έχει εκδώσει τον τόμο επιστημονικής φιλοσοφικής μελέτης «Η βαρβαρότητα του διαφωτισμού. Ιδιοκτησία και αναγκαιότητα».

Εκδόσεις Υψικάμινος, Πανεπιστημίου 65, 105 64 Αθήνα

ypsikaminos.com, ekdoseisypsikaminos@gmail.com

Timothée Bordenave "UNTAPPED RESOURCES"

UNTAPPED RESOURCES

Regarding natural resources, I wanted to share a few observations I've made while observing the world we live in, which are good ideas to share with my contemporaries.

The first reflection I'd like to share with you is that we are still underexploiting a good number of oil deposits, or even more so, hydrocarbon deposits, which are already available to us underground, from where we could easily extract them! In my opinion, hydrocarbon exploration still has a bright future ahead of it. I'll give you some examples here.

First of all, and since I'm French, let's talk about France, my country. There are many untapped mineral resources in France—perhaps you'll read me describe them in another article. And as for hydrocarbons, well: they're abundant in Aquitaine, both oil and gas. Oil and gas are also found elsewhere in the country, such as a gigantic oil reserve beneath the Paris Basin, which I was the first to reveal to modern readers, but which has since been widely discussed. Gas is found throughout the northeast of the country, in Moselle and Champagne-Ardennes, for example. Gas is still found in Brittany... And I really wonder why this hasn't been exploited yet, because our hydrocarbon reserves would be sufficient to ensure the country's energy independence. And to substantially lower the price of fuel and heating for our fellow French citizens, while enabling ecological progress that is obvious because we would no longer import, or much less, from abroad, with the risks and environmental footprint that this entails... We have everything to gain from this. I call on my country to do so, as quickly as possible!

However, the situation is the same in many countries around the world. In the United States, for example, where little oil is being exploited in Texas, almost none in California yet, and close to none in all the East Coast, particularly in Pennsylvania. In the Democratic Congo, where there is probably a lot of oil. In Romania, still. In Popular China where I believe one could prospect on the Southern coast for oil. In the Nordic countries of Finland and Norway, still... In many locations around the British Isles, and not only Northern Scotland. Upon Galicia and Biscaye, in Spain… We still have a lot of work to do.

And this situation of a proven lack of exploitation of natural resources, particularly mineral resources, does not only concern hydrocarbons. I recently advised Russian leaders to take an interest in the tremendous mining potential of their three large northern islands, within the Arctic Circle: Novaya Zemlya, New Siberia, and the Northern Territory. Even though I now firmly disagree with the Russian invasive wars.

But here again, I can just as easily advise countries that share the Alps, for example, to take an interest in their gold and precious minerals. I can advise Japan to reopen the old mines of Osaka, where the gold used in the crowns of the Edo emperors came from. Same reasons for the Indian government to dig for gems and gold, much more potentially than today !

The list would be too long for this short book, of areas where I know mineral riches await prospectors. What I most want to emphasize here is that we must explore, that we must exploit the resources we find, that we must commercialize these minerals, these fossil resources, to improve the quality of life of the populations concerned and to enrich global trade. Everyone will benefit, of course, and I am convinced that a new and greater diversity of supplies will bring international stability and peace to our planet.

I will conclude this presentation of these natural resources, which I know are no longer known or underexploited, with the case of Spain, to tell you about another form of resource: the agricultural.

And I'm happy to talk to you about agriculture again, with the idea that Spain, although it would benefit greatly from doing so, exploits very little of its cork oak forest. Cork oaks, which are very abundant throughout the Iberian Peninsula, are used to make the cork material, which has many practical applications, the most famous and common of which is its use as stoppers, particularly for wine bottles.

Cork, however, is rare and expensive today, and is therefore not found everywhere. There is plenty of it in Spain and Portugal, two countries that are also major wine producers. But to repeat, cork production through cork oak cultivation has been almost abandoned there, one might say, given how much progress could still be made. It's a good idea for the Spanish and Portuguese to exploit them more effectively.

I should point out here that many of these trees are also found in the Maghreb and Argentina.

I will only then quote finally here the broad idea than, would we try to export not only the fruits and edibles, but also the cultivation of many different vegetal species to elsewhere in the World, well obviously the benefits would be immense locally for those who would grow new crops, new trees, new plants, on their lands, where they could often very easily grow. As per example France has now an important production of Oceanic kiwis, brought at first from New Caledonia and New Zealand… Which trees grow absolutely well here, for our delight.

Timothee Bordenave

Paris, France ����

For Haryana University and Dr. Dalip Khetarpal. For Dr. Eva Petropoulou, Mrs. Anna Keiko Wang, Mrs. Lina Leni Marlina. (…)

Wansoo Kim - Poetry

 

A Flame Kindled by Forgiveness

On the dusty southern land,

Treading the dirt roads of a small village,

With injustice and discrimination etched in his eyes,

He walked, etching words

That burned with fire upon the stone paths.

With a heart set aflame he raised the flag,

And with a silent outcry

Shook the closed walls of power,

Yet only echoes of his voice

Remained in the shadow of iron bars.

Even through twenty-seven years of long silence,

He did not yield.

Using books and dreams as his lamp,

He planted the seeds of dawn.

The world heard his silence,

And in the light of release he spoke,

“I will embrace the fallen nation

With flowers of forgiveness, not the blade.“

Nelson Mandela, his name

Now remains a flame within the soul;

The one who planted saplings shining in black earth,

Awakening the wilderness from its sleep,

Shaking the slumbering hearts of the world.

*****

The Light on a Wet Shoulder

On life’s journey, everyone

Meets a storm that soaks them to the bone.

Some stagger in the wind,

Embracing their drenched souls,

Then collapse or sink to the ground.

Even in that rain,

Is there truly no path

To follow a single ray of light?

Some, beneath lightning-split skies,

Hear a whisper soft as breath,

Find a light gently spreading

Through cracks in gray clouds,

And in the warmth settling on wet shoulders,

They call even this storm a festival’s drumbeat

And sing a song of thanks.

I too, in my youth,

Was thrown into a dark prison by the pain of illness,

But clung to the rope called prayer,

Never letting go of the star of hope.

And so today, I

Kindle flames of poetry upon a withered heart,

Offer warm light to hungry souls,

And seek to bloom, unbroken in the storm,

As an edelweiss bearing the fragrance of heaven.

*****

The Sun

At every dawn, tearing through the veil of darkness,

With golden feathers fluttering, the sun ascends.

The source of all things, the breath of the Creator,

Pulsates endlessly, whispering its steady rhythm.

Its fiery gaze pours upon the Earth,

An eternal lamp holding the flame of life.

The pilgrimage that dances along the invisible path

Is a perfect symphony woven by God’s hand.

Beneath that light and warmth,

Flowers quietly open their lips, fruits ripen in the light.

All offer thanks for the silver blessings

Scattered by the sun,

And offer fragrant worship to the Master of the cosmos.

Wherever I am, burning with all my being,

With a heart that drives back the darkness,

I will become a small star that brightens the world.

 Bio

He is an international poet and writer from South Korea. He achieved Ph. D. in English literature from the graduate school of Hanguk University of Foreign Studies in Korea. He was a lecturer at Hanguk University of Foreign Studies and an adjunct professor at Incheon Junior College in Korea for about 20 years. He has published 8 poetry books, one novel, and one book of essays. One poetry book, “Duel among a middle-aged fox, a wild dog and a deer” was a bestseller in 2012, one page from the book of Letters for Teenagers was put in textbooks of middle school (2011) and high school (2014) in South Korea, and four books (Easy-to-read English Bible stories, Old Testament(2017), New Testament(2018) and Teenagers, I Support your Dream”) were bestsellers. He was granted a Rookie Award for poetry by the magazine of Monthly Literature Space in South Korea, and he received the World Peace Literature Prize for Poetry Research and Recitation, presented in New York City at the 5th World Congress of Poets(2004). He published poetry books, “Prescription of Civilization” and “Flowers of Thankfulness“ in America.(2019). He received Geum-Chan Hwang Poetry Literature Prize in Korea(2019), The Golden Prize from Poetry City and International Indian Award(literature) from WEWU(World English Writer’s Union)(2019). He published the English version of “Heart of God”(2020, a bestseller) and its Spanish version in America(2021, a bestseller). He received The 'ORDER OF SHAKESPEARE' MEDAL from Motivational Strips, Golden Words Certificate on Mother's Day from Beliterat.com and WORLD POETIC PILLAR AWARD 2020-2021 from WNWU (World Nations Writers Union)(2021). He published my autobiography, “Secrets and Fruits of Mission” in USA(2021, a bestseller). He received Poetry Star Award from Chinese Literature Magazine and The International Issue Poetry Magazine(2021). He received Eva Prize from The Moment Inspirational News1(2022). He received Certificate of Honour from Oxygen Pen(2022). He published the Chinese version of his book, “Heart of God” in Amazon and reached Amazon bestseller #1 in Chinese eBooks. He received Tagore Memorial Honours(2022) from Motivational Strips with joint association of Department of Culture, Government of Seychelles and its Journal SIPAY. He received Kazi Nazrul Islam Birth Anniversary Literary Award-2022 from ShahityaPata(2022). He receieved CERTIFICATE Nelson Mandela 2022, CERTIFICADO INTERNATIONAL VIVCTOR HUGO and MAHATMA GANDHI INTERNATIONAL LEADERSHIP AWARD 2022 etc. He got The Christmas Literary Honors 2023 from Motivationnal Strips and Golden Bridge award from the Rahim Karim World Foundation in 2023. His poems were published at the literary magazines or anthologies of about 26 countries such as America, India, Mexico, Chile, Belgium, Greece, Indonesia, Italy, England, China, The Philippines, Peru, Serbia, Colombia, France, Sri Lanka, Uzbekistan, Dubai, Tunisia, Kyrgyzstan, Portugal, Syria, Romania, Nigeria, Lebanon and Pakistan