ΕΛΕΝΗ ΚΙΟΥΠΗ "ΑΤΙΤΛΟ"

 

Πέρασα τα σύνορα με μια εξορία στην πλάτη.

Όπου πάτησα το πόδι μου γη μου ήταν.

Γεννήθηκα χοροπηδώντας

με το σχοινάκι της αισιοδοξίας στα χέρια

και στα πόδια μου μια λύπη δεμένη.

Στις αξιολογήσεις της ζωής τό 'σφιγγα στο λαιμό μου.

Κολύμπησα στο αχαρτογράφητο πέλαγος της άγνοιας και

χόρεψα αγκαλιά με καταιγίδες σε λάμψεις αστραπής.

Μάδησα πέταλα χορού και τα κατάπια αμάσητα.

Λάτρεψα τις απαγγελίες ποιημάτων στις σχολικές γιορτές

μπήκα και σε ρόλους θεατρικούς.

Σκηνοθέτησα και τη Ζωή μου.

Έδωσα κι αυτό που δεν είχα.

Σώπασε η τάξη γιατί μίλησα με την αταξία και

έδωσα θέση στο χαμό μα δεν έκατσε.

Αβόλευτη ψυχή

την κοίμιζα κάθε βράδυ στο ένα πόδι

γιατί το ηλεκτρισμένο αύριο περίμενε.

Με ζεμάταγε η αυγή

κι έβραζαν οι μέρες μου την πραγματικότητα

Κάθε δειλινό έσκαγε ηφαίστειο και με έκαιγε η λάβα του

Πυροβόλαγε και ο κρυφός κυνηγός το όνειρο

Το περιφραγμένο στον αυλόγυρο του ματιού

Αχχ Θεέ μου απόψε θα ουρλιάξω παράπονα

Θα ξεντυθώ τη ζωή μου

για να κοιμήσω γλυκά το μέλλον μου.

Φωτογραφία : "Blind Faith".(Detail) By Richard MacDonald.US
Από https://m.facebook.com/SculpLovers/