Διάβασα κάπου
''με εξαντλεί ό,τι αγάπησα πολύ ''
Ας είναι
Δεν με πειράζει
Αρκεί να ήταν πάντα κοντά μου
ό,τι αγάπησα
όσοι αγάπησα
όσων η παρουσία ευλόγησε την ύπαρξή μου
Μα δεν είναι
Νύχτα Χριστουγέννων
Άλλη μία
Τόσο άλλη
Τόσο ξένη
Στον άξενο τούτο κόσμο
έχω μείνει μόνη
με ένα κουτί αναμνήσεις
Γιατί , ξέρεις
φεύγουν οι άνθρωποι δίχως να το καταλάβεις
φεύγουν και παίρνουν μαζί τους κομμάτια της ψυχής σου
και μετά περνάς το υπόλοιπο της ζωής σου
σκαλίζοντας τις στάχτες και ψάχνοντάς τα
Μα πού να τα βρεις
Πώς να τα φέρεις πίσω
Και μένεις πια μισός
με ένα παράπονο στα μάτια
που εύκολα το κρύβεις όλες τις άλλες μέρες
μα που γλιστράει αθόρυβα τη νύχτα τούτη τη χριστουγεννιάτικη
και κρέμεται εκεί στα κλαδιά του στολισμένου δένδρου
και κυλάει δάκρυ σιωπηλό μέσα σου
γιατί πολύ αγάπησες
και πολύ σου λείπουν όλα
και δίχως αυτά εσύ δεν είσαι εσύ
και η ιστορία σου ζητάει το δικό της τέλος
μα δεν μπορεί να το έχει
Ό,τι πολύ αγάπησες
σε κοιτάζει τρυφερά τούτη τη μαγική νυχτιά
και σου ζητάει αποδείξεις πιστότητας
και συ τρέχεις πίσω στον αδυσώπητα γρήγορο χρόνο
και τις βρίσκεις
Να !
Τα γυαλιά του πατέρα
η καρφίτσα στο παλτό της μητέρας
το κουρδιστό τραινάκι του αδελφού
η κούκλα με τις μαύρες μπούκλες
ο καθρέφτης στο μεγάλο χωλ που δεν γέρασε ποτέ
Αλλά εσύ ,κοίτα , χαιδεύεις με μιαν αδιόρατη θλίψη τις πρώτες γκρίζες τρίχες στα μαλλιά σου
τις πρώτες ρυτίδες στο λευκό σου πρόσωπο
τους πρώτους ρόζους στα κάποτε κρινοδάχτυλά σου
Ό,τι αγάπησα δεν με εξαντλεί
ό,τι πολύ αγάπησα έρχεται και με κατοικεί τρυφερά
τη θεία νύχτα των Χριστουγέννων
γιατί μια τέτοια νύχτα γεννήθηκε η Αγάπη
και μέσα σ' αυτή συναντώ όλους όσους η παρουσία τους
ευλόγησε για πάντα την ύπαρξή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου