Τρία ποιήματα του ποιητή Αλμπέρτο Λοπέζ Σεράνο από το Ελ Σαλβαδόρ, μεταφρασμένα στα Ελληνικά από τον ποιητή Χρίστο Ρ. Τσιαήλη

ΌΧΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Μην με αγκαλιάζεις, Διόνυσε.
Δεν έχεις την παγίδα των ημερών στη φωνή σου.

Θα ήθελα να επινοήσω απ’ την αρχή το ημερολόγιο,
να δαγκώσω τους μήνες, να μασήσω την κλεψύδρα,
ίσως να εικάσω έναν νέο αιώνα εγκαταλείψεων.
Θα ήταν καλύτερα αν η νύκτα διαρκούσε για πάντα.
Το έναστρο νανούρισμα πάντα μας κάνει πρωτόγονους.
Ο γαλαξιακός ήχος των πραγμάτων μας διεκδικεί και μας σαγηνεύει.

Δεν είσαι απαραίτητος, Διόνυσε, για το άλμα.
Δεν έχεις την παγίδα των ημερών στη φωνή σου.
Άσε με να αδειάσω τους κρατήρες των ωρών,
να κυνηγήσω τους δείκτες και τους αριθμούς ξανά,
να αδειάσω τα μάτια μου και να θωπεύσω, Διόνυσε,
να κυνηγήσω τα χέρια που με τραβάνε στην έρημο,
να αδειάσω τα χέρια μου από άνυδρες λέξεις,
να κυνηγήσω χρυσούς όναγρους μέσα στις αμμώδεις ερήμους.

Καλύτερα θα ήταν να πιώ το κρασί μέσα από την παράσταση του σκότους
ή τουλάχιστον να τραγουδήσω την ισχύ του Κυνός.

❤

ΕΛΕΝΗ

Δεν είναι η Ελένη που σε περιμένει
με χρυσούς βρόχους στο εύθυμο της πρόσωπο
καθώς σκαρφαλώνεις ψηλά στα ηττημένα τείχη.
Θα δεις τη σκιά μιας ιδέας,
το φάντασμα ενός παρανοϊκού σκύλου που σε κυνηγάει.
Θα πλησιάσεις για να το πολιορκήσεις
και τα ομιχλώδη του δόντια θα σε διατρυπήσουν.

Η Ελένη δεν σε περιμένει.
Πρέπει να έχει παραμείνει στην Πάφο, την Τύρο ή την Μέμφιδα.
Δεν θα βρεθείς ποτέ στην Τροία.
Τα τείχη της οφείλουν να πέφτουν πάντα κάτω από το τυφλό μαστίγωμα
των ένδοξών σου ημερών.

Δεν είναι η Ελένη.
Ούτε θα σε αγαπήσει θανάσιμα. Δεν είναι η Ελένη.
Θα είναι το δάγκωμα μιας μνήμης,
η φαντασίωση ενός συναπαντήματος που σχεδίαζες μόνος σου,
μια αγέλη λύκων στην μπλε οροφή,
στα μαύρα τους στόματα θα δεις την Κασσάνδρα επιτέλους σιωπηλή από τρελές προειδοποιήσεις,
στα μαύρα τους στόματα θα δεις την Εκάβη να κλαίει πικρά για σένα.

Δεν είναι αυτή.
ένα μασημένο αντανακλαστικό,
η αμυδρή ηχώ μιας κραυγής κατά του τείχους,
ο μουντός γδούπος πέπλων που πέφτουν στο μάρμαρο,
ένα απόμακρο κύμβαλο που παγώνει,
σκιές που χορεύουν όταν το λάδι στο λυχνάρι κοντεύει να τελειώσει.

Όχι.
Και μετά την πτώση;
Μυρμήγκια που καταβροχθίζουν τις καινούριες σου αποσκευές.
Εις υγείαν!
Και ο σκύλος χαμογελάει σαν κοιμώμενος θεός που δεν αποδέχεται σπονδές ή κομπασμούς.
Όταν διαβείς τις Σκαιές Πύλες,
όταν αφήσεις πίσω τα πέπλα για να δεις κάτω στην πεδιάδα,
όταν φως καεί στο πρόσωπό σου
και θαυμάσεις τη θαμπή σκιά της ιδέας που περίμενες να βρεις μετά τη νίκη,
θα γνωρίζεις τότε ότι δεν είναι η Ελένη που σε περιμένει.

❤

Η κάθε ώρα πληγώνει, η τελευταία σκοτώνει

Είκοσι-τέσσερα άλογα καλπάζουν στην πλάτη σου.
Κάποια τρέχουν αλαφιασμένα, σου σπάνε τα πλευρά
όποτε η τρομπέτα αντηχεί φυσώντας στους μηρούς τους.
Κι εσύ πίστευες ότι το τάισμα θα ηρεμούσε το τρέξιμό τους!
Κτυπάνε τα πλευρά τους, βίαια, το ένα εναντίον όλων.
Το δέρμα σου ελάχιστα αντιστέκεται στον ήχο των οπλών.
Κάποια κτυπάνε με τις πατούσες τους απαλά, αργά τραγούδια
και έχουν δαγκώσει τις φλέβες σου και τον αέρα στον λαιμό
ενώ το αυτί σου ονειρεύεται ένα έκπληκτο μπλε.
Κλωτσάνε τα πλευρά σου ξανά κάθε μέρα.
Είκοσι-τέσσερα άλογα καλπάζουν στην πλάτη σου.
Δεν θα μείνει κανένα μετά το ξέσπασμα;
Το ένα μετά το άλλο, σου σφυροκοπούν την πλάτη.
Το ένα μετά το άλλο, βαρούν και σωριάζεσαι στο πάτωμα.
Το ένα μετά το άλλο, καθημερινά επιστρέφουν και σε ιππεύουν,
κρυφοκοιτάζουν πίσω απ’ τους ώμους σου και φτύνουν στα μάτια σου
και με τις γλώσσες τους απομυζούν τα φιλιά που δεν έδωσες
μια πράσινη βραδιά. Εκείνη η πράσινη βραδιά!
Τα άλογα κοιμήθηκαν και η πόλη κοιμήθηκε…
Περνούν, ζυγίζουν και πατούν, σου σπάνε τα πλευρά
όποτε η τρομπέτα αντηχεί κόβοντας τα πλευρά τους.
Το ένα μετά το άλλο, θα πέσουν στη λάσπη
των φιλιών και των πλευρών. Το τελευταίο άλογο,
Κάτω, θα σου πει να το ιππεύσεις, ότι είσαι έτοιμος.

Μετάφραση : Χρίστος Ρ. Τσιαήλης

❤

Βιογραφικό του ποιητή Αλμπέρτο Λοπέζ Σεράνο, από το Ελ Σαλβαδόρ:

Ο ποιητής Αλμπέρτο Λοπέζ Σεράνο, γεννημένος το 1983, είναι δάσκαλος Αγγλικών και Μαθηματικών. Είναι μέλος του Πολιτιστικού Ιδρύματος Αλχημεία και συντονιστής του προγράμματος Ποίηση την Τετάρτη από τον Ιανουάριο του 2008. Διευθύνει το Writer’sHouse στο Μουσείο Salarrue του Υπουργείου Πολιτισμού του Ελ Σαλβαδόρ. Είναι διοργανωτής του διεθνούς φεστιβάλ ποίησης “AmadaLibertad” και του διεθνούς φεστιβάλ ποίησης του Ελ Σαλβαδόρ.