ΣΠΥΡΟΣ ΠΟΔΑΡΑΣ Ο «φιλόσοφος»ποιητής

Ας αφήσουμε πρώτα τον ίδιο τον Σπύρο να μιλήσει για τον εαυτό του σε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα που έγραψε για τη σελίδα  http://www.womland.com/tet-a-tet/interview/1057-spyros-podaras

«Γεννημένος το 59 στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, όπου και ζω μέχρι σήμερα, από πολύ φτωχή οικογένεια. Με το ζόρι το σχολείο. όχι καλός μαθητής, άτακτός σαν νέος. αλλά χωρίς ποτέ να ξεφύγω από την άσφαλτο. Οι σπουδές ολίγες.. τελείωσα μετά το γυμνάσιο, Β’ φαρμακοποιός σε μια σχολή, θέλοντας να πλησιάσω λίγο το όνειρό μου - ήθελα να γίνω γιατρός. Μικροπαντρεμένος από τα 21 με δύο παιδιά, το αγόρι 33 το κορίτσι 22 και πολύ ευτυχισμένος. Εργασία έχω, ένα βιβλιάριο ασθενείας λευκό, τα τελευταία χρόνια εργάζομαι σαν υπεύθυνος προσωπικού και προμηθειών σε μια κατασκευαστική εταιρία οικογενειακή. Τον τελευταίο χρόνο διευθύνω το παράρτημα της εταιρίας στην Βουλγαρία - στην ίδια εταιρία δουλεύω από το 86 σαν τεχνικός, απλώς τώρα ανέβηκα σκαλοπάτι λόγω ηλικίας»

                                     ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                         
                        Γυναίκα 15/01/2013 Σ.Π

 

 

Γυναίκα ουσία ζωής
δύναμης
αγκαλιάς αγάπης θυσίας

 

Αγώνα ύπαρξης δίνεις

  συνέχεια του πόνου της γέννας

  φροντίδα από εσένα ζητούν

  ακόμη και αυτοί που σε μισούν
 

Απλόχερα στοργή χαρίζεις

  ρουφώντας μοναξιές δικιά σου δημιουργίας

  και αν κάτω απ 'τον σταυρό είσαι

  πάντα εσύ ματώνεις
 

Ποιος καταλαβαίνει από αγάπη

  αν δεν σε δεί

  και πόνο αν δεν σε χάσει

  και πάλι σε άλλη γυναίκα θα στραφεί

  την θλίψη για να γιάνει
 

Και μάνα σαν γίνεις

  ανοίγουν οι ουρανοί

  παναγία γίνεσαι

  και κατεβαίνεις δίπλα μας

  άφοβη

  ακούραστη

  στοργική

  σφουγγάρι πόνου γίνεσαι

 
 

Και τι ζητάς για όλα αυτά;

  αδάκρυστα μάτια να δεις

                   Γιατί ; 20/12/2012 Σ.Π

 

Χαίρομαι να είναι μια ανηφόρα η ζωή μου γιατί έτσι έχω σκοπό και ύπαρξη

Χαίρομαι να κουράζομαι να πονώ γιατί ξέρω ότι είμαι ζωντανός

Χαίρομαι την δυστυχία μου γιατί δεν θα νιώσω την ευτυχία όταν έρθει

Χαίρομαι να κάνω λάθος γιατί έτσι θα μάθω

  Χαίρομαι να με χαστουκίζει η ζωή γιατί μαθαίνω τι είναι να κτυπάς

  Χαίρομαι να κλαίω γιατί νιώθω άνθρωπος Χαίρομαι την θλίψη μου γιατί εγώ την δημιούργησα

  Χαίρομαι την μοναξιά μου γι'αυτό και σε ψάχνω

 
Λυπάμαι που η ζωή μου είναι μια ανηφόρα γιατί αξίζω να είμαι πρώτος

  Λυπάμαι που κουράζομαι και πονώ γιατί αν συνεχίσω θα πεθάνω

  Λυπάμαι για την δυστυχία μου γιατί θα μου φανεί η ευτυχία λίγη όταν έρθει

  Λυπάμαι για τα λάθη μου γιατί κάποιους πλήγωσα

  Λυπάμαι που με χαστουκίζει η ζωή γιατί φοβάμαι μην την μισήσω

  Λυπάμαι που κλαίω γιατί δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο

  Λυπάμαι για την θλίψη μου γιατί εγώ φταίω
Λυπάμαι για την μοναξιά μου γι'αυτό και σε ψάχνω
Λυπάμαι που χαίρομαι γιατί δεν σε βρήκα

                                   Ο πατέρας 24/01/2013 Σ.Π

 

 

Εβαζε το χέρι κάτω από την βρύση για να πιώ νερό

  ηταν ο πατέρας σου

  Με σήκωνε και με έβαζε στην πλάτη του για να μην κουράζομαι

  ήταν ο πατέρας σου

  Με έπαιρνε αγκαλιά και δεν φοβόμουν

  ήταν ο πατέρας σου

  Με κοίταζε και έσκυβα το κεφάλι

  ήταν ο πατέρας σου

  Μου έπιανε το χέρι και με γέμιζε κουράγιο

  ήταν ο πατέρας σου

  Νόμιζα ότι ήταν ο δυνατότερος

  ήταν ο πατέρας σου

 

Σε αγαπούσε πολύ

  ήταν ο πατέρας μου

 
Ηταν ήρωας και φονιάς των φόβων μας

  Αγαθός και παιχνίδι ακούραστο

  Δυνατός με χέρι απο βαμβάκι

  Θλιμμένος ακόμη και στο γέλιο του

  Πονούσε γιατί τον έβαζαν να σε μάλωσει

  Κακός για να γίνεις καλός

  Μύριζε η παρουσία του άρωμα ακατέργαστο

  Πάντα στην ίδια την γωνιά αόρατος προστάτης

  Ηθελε μόνο λίγο περίσσεμα αγάπης

  Εκλαιγε και δεν το ξέραμε

  Είναι πάντα κοντά μας για βοήθεια και ας είναι η δεύτερη επιλογή μας

 
Είναι ο πατέρας μας
Ακατέργαστο

                         Κόκκινη ζωή 22/01/2013 Σ.Π

 
Κόκκινο του έρωτα
κόκκινο της φωτιάς

κόκκινο του πάθους

κόκκινο του αίματος

  κόκκινο της ανατολής

  κόκκινο της δύσης

 

Παλεύουν μέσα μας ανάρμοστα

  πόλεμος γίνεται μεταξύ τους

  για το ποιο θα μας κατακτήσει

  ποιου το σπέρμα θα δεχτούμε

 
Ηδονές του κόκκινου γδέρνουν την ψυχή μας

  κάνοντας τον έρωτα φωτιά

  και το πάθος αίμα

  από την ανατολή έως την δύση

 

  Ψάχνουμε να τα δέσουμε όλα

  σέ ένα κόκκινο

  να νιώσουμε τα πάντα στην ζωή μας

  κόκκινη και αυτή να γίνει

 

  Στο κόκκινο την υποταγή μας δώσαμε

  και αυτό μας χάρισε

  απο τον έρωτα αγάπη

  από την φωτιά θάνατο

  από το πάθος τιμωρία

  από το αίμα την ζωή

  και απο την την ανατολή και δύση το φως

 
Τελικά το κόκκινο είσαι εσύ

                                   Εσύ 20/01/2013 Σ.Π

Στοργή φροντίδα απ'όλους ζήτησες

αγάπης κύκλος για να γίνει
δίνοντας θα πάρεις το όνειρό σου αν όχι θα δημιουργήσεις ένα όνειρο....ΕΙΠΕΣ

 
Ξεκινάς απλώνοντας τα χέρια

  αρκεί για να ευτυχίσει κάποιος

  το μικρό το έκανες μεγάλο

  τα χάδι έγινε αγκαλιά...ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ

 
Θέλεις να γεμίσεις την ψυχή σου δύναμη

  και την καρδιά σου αγάπη

  ο φόβος σου δύναμη να γίνει

  και η ματιά φωτιά να δώσει.....ΕΛΠΙΖΕΙΣ

 
Και αν αποτύχεις δεν θα κλάψεις

  το γέλιο του άλλου δεν θα πάρεις

  απλώνεις τα χέρια

  για να ευτυχίσει και πάλι με την φυγή σου

  λέγοντας αντίο......ΠΟΝΑΣ

 
Στοργή φροντίδα είναι σειρά του να ζητήσει

  αγάπης κύκλος για να γίνει

  έχασε το όνειρο σου

  ας κάνει το δικό του........ΜΑΚΑΡΙ

 
Και πάλι θα βοηθήσεις.....ΕΙΠΕΣ

                                              Το ουρλιαχτό 18/01/2013 Σ.Π

Τι κι' αν ξημέρωσε στα μάτια

μαύρα η ψυχή τα βλέπει
στου δρόμου την λάσπη χάθηκε το σώμα ψάχνοντας για τον ήλιο  
Φωνάζει το σώμα κάποιος για να ακούσει βουλιάζει και αργοπεθαίνει

 τα αυτιά μας κλείνουν τα παράθυρα

 μην φτάσει το ουρλιαχτό σε εμάς

 
Μόνο μια αγάπη τρέχει 

 γνωστή της φαίνεται η φωνή

 το ουρλιαχτό το έχει ξανακούσει

 μοιάζει με το δικό της

 
Που είσαι δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνο

  μην με αφήσεις ούτε εσύ

  θα σκορπίσω μαζί σου

  συγχώραμαι

 
Η αγάπη το σώμα βρίσκει

  μόνο τα μάτια ανοιχτά αντικρίζει

  γελά το σώμα και φωνάζει μην φοβάσαι

  ξημέρωσε και στην ψυχή

  σε είδα

 

Το ουρλιαχτό ήταν το δικό της

  μην φεύγεις αγάπη μου φώναξε

  εγώ φταίω.

                                             [ Το ταξίδι του ονείρου ]

 

Καί όμως τα όνειρα μας ταξιδεύουν χωρίς εμάς 

Στον πόνο

Στην οργή

Στην εγκατάλειψη

  Στην δυστυχία....

 
ΓΙΑΤΙ ;;;;

 
Γιατί τα εγκαταλείψαμε και φταίμε εμείς Γιατί φανταστήκαμε ότι δεν το χρειαζόμαστε άλλο Γιατί πιστέψαμε ότι τα είχαμε όλα Γιατί σκεφτόμασταν με τα ΜΑΤΙΑ
Αλλη ήταν η δουλειά του..να ταξιδεύει με εμάς

  Στην αγάπη

  Στην γαλήνη

  Στην αγκαλιά 

  Στην ευτυχία....

 
τι δεν κάναμε καλά ;;;;;

 
Κάναμε πάρα πολλά λάθη,και αν αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν μας αρέσει μην ψάχνετε ενόχους,ψάξτε αυτό που θα μάς λυτρώσει,τον λυτρωτή μας ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ
Συζητείστε με τον εαυτό σας βρίσκοντας τα λάθη σας,και μην ντραπείτε να τα παραδεχτείτε Αφήστε τα λάθη των άλλων αν δεν καταλαβαίνετε τα δικά σας πως θα κρίνετε των άλλων Η οργή είναι ο πιό κακός σύμβουλος,δίνει λάθος ερεθίσματα και η σκέψη μας είναι λάθος Ας μην ζούμε μόνο για το είναι μας βρε παιδιά Ας μην ζητάμε όσα δεν χρειαζόμαστε Χαμηλώστε την ένταση του πόνου σας,ας ακουστεί το αχ πιό σιγά για να μην απελπίσουμε και άλλο τα παιδιά μας Ας δώσουμε κουράγιο σε αυτούς που έχασαν τα όνειρά τους

 

             Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΟΥ 11/11/2012 Σ.Π

Και αν δεν μπορείς να αγωνιστείς όταν σε καλεί το καθήκον ;

  Και αν απουσιάζεις όταν χρειάζεσαι ;

  Καί αν πείς το σ'αγαπώ αργά ;

  Και αν χρειαστεί να φύγεις ενώ δεν πρέπει ; 

  Καί αν μένεις ενω δεν σε χρειάζονται ;

 

Αλήθεια για όλα αυτά τα αν ποιός μπορεί να σε κρίνει ;

  Αλήθεια ποιός μπορεί να ξέρει το σωστό ή το λάθος ;

 
Εύκολα μπορούμε να κρίνουμε,αλλά δεν ανεχόμαστε να μας κρίνουν

  Εύκολα κάνουμε λάθη,αλλά δεν τα συγχωρούμε στούς άλλους

 
Αν αλλάζαμε την σειρά όλα θα ήταν πιό εύκολα,αν δύσκολα κρίναμε, καί δύσκολα κάναμε 

λαθη

  Αυτή θα ήταν καί η λύση των προβλημάτων μας

  Οι φιλοδοξίες μας όμως δεν μας αφήνουν να δούμε την αληθινή θέση μας στον κόσμο,όπως 

ακριβώς κάνουν τα ζώα

  Εμείς παλεύουμε για να αποδείξουμε τις πιό πολλές φορές κάτι που δεν είμαστε

  Εχουμε μπερδέψει την φιλοδοξία με το εγώ μας,καί μόνο όταν ξεμείνουμε από λάθη θα 

πούν,καλός άνθρωπος ήταν τελικά,μόνο που τότε δεν θα είμαστε παρόντες 

  Νη αλλάζετε αυτό πού είστε, γι'αυτό σας αγάπησαν καί γι'αυτό αγαπήσατε

  Σημασία εχει να σ'αγαπά κάποιος καί για τα μικρά ελλατώματα σου,αυτά είναι το αλάτι 

της ζωής,το να σε αγαπούν γιατί είσαι καλός άνθρωπος είναι καλό αλλά λίγο

 
Ας μην μας αγαπούν μόνο γιαυτο που φαίνεται αλλά καί γιαυτό που δεν φαίνεται,όποιος 

το καταφέρει τότε σίγουρα κοιμάται δίπλα μας

  Είναι αυτός-η που μας αγαπά επειδή ροχαλίζουμε

  Είναι αυτός-η που μας αγαπά γιατι νευριάζουμε

  Είναι αυτός-η που μας αγαπά γιατί τραγουδάμε φάλτσα

  Ειναι αυτός-η που κλαίει καμμιά φορά γιατί δεν σε αναίχεται

  Είναι αυτό-η που μας αγκαλιάζει με τα μάτια

 
Και όλα αυτά που ξέρετε μόνο μα μόνο εσείς,αυτά τα μικρά που τα μοιράζεστε μόνο εσεις

  Μόνο αυτός-η μπορεί να μας κρίνει,καί αν κάνει λάθος τον συγχωρούμε

  Σας καλημερίζω,καί μην ξεχνάτε η ζωή συνεχίζεται καί μας χρειάζεται όλους

                              Λίγα λόγια από εμένα 

Ο Σπύρος Ποδαράς είναι ένας «φιλόσοφος» ποιητής»  Πολλά ποιήματά του εκφράζουν έντονο προβληματισμό («Αλήθεια για όλα αυτά τα αν ποιός μπορεί να σε κρίνει ; Αλήθεια ποιός μπορεί να ξέρει το σωστό ή το λάθος ;»)

καταλήγει σε  κρίσεις καθολικού χαρακτήρα ( «Χαίρομαι την μοναξιά μου γι'αυτό και σε ψάχνω»  «Εμείς παλεύουμε για να αποδείξουμε τις πιό πολλές φορές κάτι που δεν είμαστε Εχουμε μπερδέψει την φιλοδοξία με το εγώ μας»)

και παράλληλα διδάσκει και προτείνει στάση ζωής

 ( «Και αν αποτύχεις δεν θα κλάψεις

το γέλιο του άλλου δεν θα πάρεις απλώνεις τα χέρια για να ευτυχίσει και πάλι με την φυγή σου λέγοντας αντίο......ΠΟΝΑΣ» )

Ο Σπύρος  είναι ένας γνήσια λαϊκός  ποιητής που εκφράζει μέσα από τα δημιουργήματά του   τις ανησυχίες τους πόθους και τις ελπίδες όλων μας .Είναι κατ’εξοχήν βιωματικός ποιητής. Μέσα στα ποιήματά του  συναντάμε και δικά μας βιώματα και μνήμες που ξαναφέρνουν στην επιφάνεια την παιδική  μας αθωότητα.

Η αμεσότητα  η καθαρότητα και  απλότητα του λόγου του είναι επίσης από τα  μεγάλα πλεονεκτήματα της ποίησής του.

Ο Σπύρος  είναι προσηλωμένος στην Οικογένεια και αυτό φαίνεται σε όλο το έργο του («Πάντα στην ίδια την γωνιά αόρατος προστάτης Ηθελε μόνο λίγο περίσσεμα αγάπης Εκλαιγε και δεν το ξέραμε Είναι πάντα κοντά μας για βοήθεια και ας είναι η δεύτερη επιλογή μας Είναι ο πατέρας μας»

«Γυναίκα ουσία ζωής
δύναμης
αγκαλιάς αγάπης θυσίας» )

Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω ότι παρόλο που τα ποιήματα του Σπύρου  σε μεγάλο ποσοστό   εκφράζουν όπως αναφέρθηκε προβληματισμό και διδακτισμό δεν τους λείπει καθόλου  ο λυρισμός 

(«Ηδονές του κόκκινου γδέρνουν την ψυχή μας κάνοντας τον έρωτα φωτιά και το πάθος αίμα από την ανατολή έως την δύση») 

                                                  Γεωργία Κοτσόβολου