Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Ρώτησα την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός και εκείνη άνθισε. Ν.Καζαντζάκης

Maria Bertran"Almond Tree In Redons"

πηγή

                                               

Ανθίζει πρώτη και καμαρωτή στις αρχές κάθε νέας χρονιάς. Υπέροχη ζωγραφιά μες στον χειμώνα, η αμυγδαλιά προσφέρει το νέκταρ και τη γύρη της στις μέλισσες και τους πολύτιμους θρεπτικούς καρπούς της σ΄ εμάς. Είναι ένα πραγματικό στολίδι της φύσης (ως στολισμένη νυφούλα είναι άλλωστε γνωστή στους φυσιολάτρες), που κουβαλάει πάνω του, εκτός από πλούσιες ομορφιές, και διάφορους μύθους.

Ανθίζει πριν βγάλει φύλλα

Η αμυγδαλιά ανήκει σ΄ εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα προκαλώντας μεγάλο ενδιαφέρον και ποικίλους συμβολισμούς ανά τους αιώνες. Για παράδειγμα, όπως αναφέρεται στη Βίβλο, οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σύμβολο βιασύνης εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της, ενώ ο αρχαίος φιλόσοφος Θεόφραστος την καταγράφει ως ευχάριστο φαινόμενο. Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας. Στην αρχαιότητα οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο παρθενικότητας, αλλά τα άνθη της δίνονταν επίσης ως πρόσφορο γονιμότητας. Στη νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν ως σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους.

Η αμυγδαλιά συγγενεύει με την ροδακινιά και υπάγεται στην οικογένεια των ροδοϊδών και στην υποοικογένεια των προυνοειδών.

Η αμυγδαλιά είναι δέντρο μεσαίου μεγέθους, με ύψος συνήθως 6-9 μέτρα, και με βραχίονες που απλώνονται. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή και ελαφρά οδοντωτά στις άκρες. Τα άνθη της εμφανίζονται πριν από τα φύλλα, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο, ανάλογα με την περιοχή, σε μεγάλη αφθονία. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι αμυγδαλιάς. Ο ένας τύπος είναι ο Amygdalus communis, var. dulcis, έχει εντελώς ροζ λουλούδια και παράγει γλυκά αμύγδαλα. Ο άλλος τύπος είναι ο Amygdalus communis, var. amara που έχει λουλούδια ελαφρώς μεγαλύτερα με πέταλα σχεδόν λευκά που γίνονται ροζ στην βάση τους και παράγει πικρούς καρπούς, τα πικραμύγδαλα.

Η αμυγδαλιά κατάγεται από τα ζεστές και ξηρού κλίματος περιοχές της μέσης ανατολής (Ιράν), και εξαπλώθηκε κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, στην Βόρεια Αφρική και στην Νότια Ευρώπη από τους Αιγυπτίους, τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Ο Κάτων ήταν αυτός που έφερε την αμυγδαλιά από την Ελλάδα στην Ιταλία. Από εκεί η καλλιέργειά της εξαπλώθηκε στην Βόρεια Αφρική, στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Γαλλία. Στην πραγματικότητα, το 1812 Ο Καρλομάγνος διέταξε να φυτευτούν αμυγδαλιές στους αυτοκρατορικούς του οπωρώνες. Στη μεσαιωνική Ευρώπη προτιμούσαν τα αμύγδαλα φρέσκα και πράσινα για το "γάλα" τους, το οποίο ο κόσμος το χρησιμοποιούσε αντί για γάλα αγελάδας, για να ξεπεράσει τους περιορισμούς κατά τις περιόδους της Χριστιανικής νηστείας. Η αμυγδαλιά πολύ γρήγορα εμφανίστηκε και στην Αγγλία, πιθανόν από τους Ρωμαίους, και μνημονεύεται στους αγγλοσαξονικούς καταλόγους φυτών. Ωστόσο δεν καλλιεργήθηκε στην Αγγλία πριν το 1562, και τότε καλλιεργήθηκε αρχικά για την ανθοφορία της. Η αμυγδαλιά μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α. (Καλιφόρνια) τον 18ο αιώνα από Ισπανούς κληρικούς που υπηρετούσαν στην Αποστολή της Σάντα Μπάρμπαρα. Μεγάλες εκτάσεις δεν φυτεύτηκαν στις Η.Π.Α. μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα

Η αμυγδαλιά φυτρώνει άγρια στην Συρία και την Παλαιστίνη. Αναφέρεται στη Βίβλο σαν σαν ένα από τα καλύτερα οπωροφόρα δέντρα στη γη της Χαναάν, και υπάρχουν πολλές ακόμα βιβλικές αναφορές σ' αυτήν. Τα αμύγδαλα, όπως και το λάδι τους ήταν γνωστά στην Ελλάδα και την Ιταλία πριν την χριστιανική περίοδο. Στην ελληνική μυθολογία υπάρχει ένας όμορφος μύθος που συνδέεται με το δέντρο της αμυγδαλιάς.

Είναι ενδιαφέρον, το πόσοι διαφορετικοί πολιτισμοί ερμηνεύουν την συνήθεια των δέντρων να ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα. Οι Εβραίοι, στη Βίβλο, θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο βιασύνης εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της. Ο Θεόφραστος, στην αρχαία Ελλάδα, το καταγράφει σαν ευχάριστο φαινόμενο. Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας. Στην αρχαιότητα, οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο παρθενικότητας. Μερικοί μάλιστα χρησιμοποιούσαν την αμυγδαλιά σαν σύμβολο της Παρθένου Μαρίας. Αν και ήταν σύμβολο παρθενικότητας, τα άνθη της χρησιμοποιούνταν επίσης σαν πρόσφορο γονιμότητας και γάμου. Στην νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν σαν σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους. http://www.agrotikabook.gr/

ΑΜΥΓΔΑΛΟ 

Το αμύγδαλο είναι ο καρπός της αμυγδαλιάς. Το εξωκάρπιο έχει χρώμα γκριζοπράσινο και είναι χνουδωτό. Στο εσωτερικό του υπάρχει ο πυρήνας, ένας ξυλώδης φλοιός και μέσα σε αυτό ένα ή δύο σπέρματα που είναι και αυτά που χρησιμοποιούνται για τροφή ή επεξεργασία.

Ανάλογα με την ποικιλία του δέντρου, τα σπέρματα είναι γλυκά ή πικρά. Τα αμύγδαλα περιέχουν 25-40% αμυγδαλέλαιο, που χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία, την κοσμετολογία και στην αρωματοποιία. Τα αμύγδαλα περιέχουν 18% πρωτεΐνη. Σε πολλά κράτη, τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται για την ίαση από νευρικές και διατροφικές ανωμαλίες, καθώς και για την πρόληψη του καρκίνου.

Μπορούν να φαγωθούν ωμά ή ψημένα και αλατισμένα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Χετταίοι, οι Ρωμαίοι και οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν και στην μαγειρική, κάτι που γίνεται ακόμα και σήμερα. Επίσης καβουρντισμένα και τριμμένα, λιωμένα ή και ολόκληρα χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική. Στην Ελλάδα γνωστά γλυκά που παρασκευάζονται με βάση τα αμύγδαλα είναι τα αμυγδαλωτά. Τέλος τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη γέμιση σοκολάτας.

Τα πικρά αμύγδαλα αναπτύσσουν, όταν ο καρπός πληγωθεί ή υποστεί μηχανική παραμόρφωση, ένα πολύ ισχυρό δηλητήριο, το υδροκυάνιο. Σε ορισμένες χώρες η αμυγδαλιά-νάνος καλλιεργείται και ως διακοσμητικό φυτό.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Αμύγδαλο: ο γευστικός σύμμαχος της υγείας!

Μπορεί να σκέφτεστε τα αμύγδαλα μόνο ως ένα γευστικό και γρήγορο σνακ, όμως είναι κάτι περισσότερο. Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και φυτικές ίνες και αποτελούν έναν εξαιρετικό τρόπο να παίρνει ο οργανισμός μας όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται κάθε μέρα!

Διατροφικά στοιχεία του αμυγδάλου

Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε πρωτεΐνη. Η πρωτεΐνη αυτή που περιέχεται στα αμύγδαλα είναι υψηλής απορροφησιμότητας από το σώμα μας.

Ακόμα, τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, φώσφορο, ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σίδηρο και βιταμίνη Ε. Τα αμύγδαλα αποτελούν τη μοναδική καλή πηγή πρωτεϊνών που είναι επίσης μια εξαιρετική πηγή βιταμίνης Ε.

Επίσης, τα αμύγδαλα όπως και όλα τα φυτικά τρόφιμα, τα φρούτα και τα λαχανικά, περιέχουν μία πληθώρα φυτοχημικών ουσιών. Αυτές οι χημικές ουσίες των φυτών φαίνεται να έχουν προστατευτική δράση κατά των καρδιακών παθήσεων, του καρκίνου και άλλων χρόνιων ασθενειών.

Αμύγδαλα και χοληστερίνη

Λίγα μόλις αμύγδαλα την ημέρα είναι ικανά να προστατεύσουν το καρδιαγγειακό μας σύστημα, μειώνοντας την αρτηριακή πίεση και ρίχνοντας τα επίπεδα της χοληστερίνης.

Τα μονοακόρεστα λιπαρά που περιέχει το αμύγδαλο, έχουν συσχετιστεί με την μείωση της χοληστερίνης. Επιπλέον, τα μονοακόρεστα αυτά λιπαρά βοηθούν στην διατήρηση υγιών επιπέδων της καλής χοληστερόλης στο αίμα.

Αμύγδαλα και χάσιμο βάρους

Πρόσφατες επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν ότι ο συνδυασμός φυτικών ινών με πρωτεΐνη, οδηγεί σε αυξημένο αίσθημα κορεσμού και βοηθάει στον έλεγχο της όρεξης. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της πρόσληψης τροφής και συνεπώς στην μείωση των θερμίδων που προσλαμβάνουμε. Εάν λοιπόν προσέχετε τη διατροφή σας και θέλετε να χάσετε βάρος, τα αμύγδαλα αποτελούν το ιδανικό σνακ! 

 http://5tinimera.wordpress.com/

ΓΛΥΚΟ –ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ 

Υλικά:

240 γρ. ζάχαρη άχνη
250 γρ. αμύγδαλα τριμμένα
3 αυγά (μόνο τα ασπράδια)
12 αμύγδαλα μισά (προαιρετικά)
3-4 σταγόνες εσάνς πικραμύγδαλου (προαιρετικά)

Εκτέλεση: 

Ανακατεύετε μαζί τα αμύγδαλα με τη ζάχαρη. 

Χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγκα. Προσθέτετε αν θέλετε το άρωμα. Προσεκτικά ρίχνετε το μείγμα του αμύγδαλου, ανακατεύοντας απαλά να ενσωματωθούν τα υλικά. 

Στρώνετε τη λαμαρίνα με λαδόχαρτο ψησίματος. Βάζετε το μείγμα σε κορνέ και σχηματίζετε στρογγυλά ή στενόμακρα μπισκότα. Με προσοχή, βουτάτε ένα πινέλο σε νερό και περνάτε από πάνω τα μπισκότα. Διακοσμείτε με το μισό αμύγδαλο. 

Ψήνετε τα μπισκότα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς, μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. 

Βγάζετε τα μπισκότα από το φούρνο, αφήνετε να κρυώσουν και φυλάτε σε αεροστεγές κουτί. http://greekcook.gr/

ΛΙΚΕΡ ΑΜΥΓΔΑΛΟ (ΑΜΑΡΕΤΤΟ)

Τι χρειαζόμαστε:


1/2 λίτρο αλκοόλ 90° 
1/2 λίτρο νερό 
350 γρ. ψιλή ζάχαρη (ή άχνη) 
250 γρ. αμύγδαλα 


Πως το κάνουμε:


Ξεφλουδίζουμε τα αμύγδαλα, τα ψιλοκόβουμε/τρίβουμε σε όσο πιο μικρά κομματάκια και τα βάζουμε σε ένα γυάλινο βάζο να μουλιάσουν, να "ψηθούν", μέσα στο αλκοόλ. Κλείνουμε ερμητικά το βάζο και το αφήνουμε να ξεκουρασθεί σε σκοτεινό και, παράλληλα, στεγνό και δροσερό μέρος για ένα μήνα, αναδεύοντάς το ανά διαστήματα. 
Στο τέλος αυτού του χρόνου, βάζουμε σε κατσαρολάκι το νερό με τη ζάχαρη και, όταν αρχίσει να βράζει, το αφήνουμε για λίγα λεπτά, μέχρι να πάρουμε ένα σιρόπι. 
Φιλτράρουμε το εκχύλισμα αλκοόλ και αμύγδαλων, αρχικά με ψιλό σουρωτήρι (για να κατακρατηθούν τα περισσότερα και πιο μεγάλα κομμάτια του αμύγδαλου) και στη συνέχεια, για δεύτερη φορά, αφού του έχουμε βάλει και ένα καθαρό και πολύ ψιλό τούλι εσωτερικά (για να κατακρατήσει και τα μικρότερα αιωρούμενα στερεά κομματάκια). 
Προσθέτουμε το σιρόπι μας στο φιλτραρισμένο εκχύλισμα. Είναι σημαντικό να αφήσουμε το σιρόπι να κρυώσει (σε θερμοκρασία περιβάλλοντος) πριν το προσθέσουμε στο αλκοόλ, εάν θέλουμε ένα λικέρ πραγματικά διαυγές και φωτεινό. 
Αδειάζουμε σε μπουκάλι και το αφήνουμε σε δροσερό και στεγνό μέρος για 90-100 ημέρες πριν το χρησιμοποιήσουμε http://www.sintagespareas.gr/

ΠΙΝΑΚΑΣ  John William Waterhouse

Η Αμυγδαλιά στη Μυθολογία

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. 

Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. 

Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα  επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Edward Burne-Jones,  
Phyllis and Demophoon,

Έτσι κι έγινε και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.
Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.
Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.
Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.
Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι Η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της.
Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε.
Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα ούτε άνθισε.
Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα.
Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη.
Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της.
Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.
Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Οι αρχαίοι θεωρούσαν τα αμύγδαλα -μαζί με το μέλι- εκλεκτό γλύκισμα.
Τα πικραμύγδαλα, με το πρωσσικό οξύ, χρησιμοποιούνταν όπως και σήμερα για τα γλυκίσματα ή για την παραγωγή ενός λαδιού που έμπαινε στις αλοιφές και τα αρώματα. Επειδή η σοδειά των αμυγδάλων γενικά ήταν μικρή, γινόταν σημαντική εισαγωγή.
Στο ναυάγιο ενός εμπορικού πλοίου 15μ. μάκρους, έξω από το λιμάνι της Κυρήνειας, βρέθηκε ένα φορτίο από 10.000 σακιά αμύγδαλα. http://www.paidika.gr/

Η ιστορία της Αμυγδαλιάς  John William Waterhouse -  Phyllis and Demophon Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι' αυτό το χειμώνα την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της, την είδε και την ερωτεύτηκε. Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή το Βοριά; Τριγυρνούσε θλιμένος έξω από το παράθυρό της. Ωσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα. Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του. Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχονταςκαι αγκάλιασε το Βοριά. Δεν άντεξε την παγωνιά και απ' το κρύο του ξεψύχησε. Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα. . http://www.paidika.gr/

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 

Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τα αμύγδαλα μέχρι τον Αλωνάρη .

Αν πρώιμα η αμυγδαλιά ανθίσει το Δεκέμβρη , βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να ‘ρθει να μας εύρει . 

    ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΠΙΝΑΚΑΣ  ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

Γ ΔΡΟΣΙΝΗΣ Ἡ μυγδαλιά

Εκoύνησε την ανθισμένη μυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισε από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά 

και τα   μαλλάκια της. 

Ἄχ! χιονισμένη σαν την είδα την τρελλή 

γλυκα τη φίλησα,
της τίναξα τὰ άνθη απ΄κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:

-Τρελλή να  φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τὶ τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θε να ρθει η   βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;

Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου,
κοντή γριούλα με τα  κάτασπρα μαλλιά
κατ τα   γυαλάκια σου.

ΠΙΝΑΚΑΣ Νώντας Ρεντζής 

Θέμος  Αμούργης - ΜΙΜΗΣΗ 

 ως απάντηση στην αμυγδαλιά του Δροσίνη
( ΧΑΡΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ)

Κάτου από μιαν αμυγδαλιά λευκή
Πού ‘χε τα χρώματα όλα του Γενάρη
θελήσαμε κι οι δύο περαστικοί
ένα κλαρί καθένας μας να πάρει

Είταν , εκείνη , τόσο ιδανική
κι ανατινάχτηκε με τέτοια χάρη
για να το σώσει, που με μιας εκεί
ασπρίσαν τα μαλλάκια της κι εχάρη….

Τα μπουμπουκάκια επέφτανε χαλάζι
- Σα το ‘κοψε να το σφιχταγκαλιάσει –
κι έτσι ανθοστόλιστη, είχε αναγαλλιάσει

Χωρίς την πικρομήνυτη χιονιά
που την ψυχή μας κάνει να δειλιάζει
η ξέγνοιαστη να νοιώσει , ομορφονιά…

Sorolla y Bastida, Ανθισμένη Αμυγδαλιά. 1889.

ΠΙΝΑΚΑΣ Βαν Γκογκ

Στους κλώνους της αμυγδαλιάς,
σμίγουν ανθοί και χιόνια
και φέρνουνε την άνοιξη
γοργά τα χελιδόνια.

Γ. Δροσίνης - Η Πατρίδα μας

ΠΙΝΑΚΑΣ Marcel Gatteaux

Λίγο ακόμα θα ιδούμε

Λίγο ακόμα θα ιδούμε

Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν

τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν 

τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν

 Γ Σεφέρης

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ Μια μυγδαλιά

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,
εσύ. Μα πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω.

Τόση χαρά δεν την μπορούν
τα μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
όλες τις στέρνες τ’ ουρανού
να τις γιομίσω.

Henry Ryland - Almond Blossom

Κωστής Παλαμάς - Μυγδαλιές

Της μυγδαλιάς σου το κλωνάρι

δροσολουστό μες στο ποτήρι

το μοσκοβόλησε και το ‘καμε κηπάρι

γύρω μου τ’ άχαρο το μοναστήρι,

κ’ ύστερα δάσος έγινε και το κηπάρι

βαθύ και φουντωμένο όλο μυγδαλιές.

«Αθώες κοπέλες του πατέρα, του Φλεβάρη,

σας κλαίω, λιγόζωες, ω νυφούλες, μυγδαλιές!

Νεκρικά θα σας γίνουνε σεντόνια

στα λυγερά σας τα κορμιά τα πέπλα τα λευκά,

και θα σας κάψει η παγωνιά,

κι άλλη νυφιάτικη στολή θα πάρετε απ’ τα χιόνια.»

Και μ’ αποκρίθηκαν:

«Μην κλαις το ριζικό μας,

να την ποθείς τη μοίρα μας και να την τραγουδάς,

χιονάτες κι από τ’ άνθισμα κι από το θάνατό μας!

Είμαστ’ εμείς τα θύματα της άγριας χειμωνιάς.

Αίμα ζητά βασιλικό η δρακόντισσα να πιει,

να πέσει ν’ αποκαρωθεί, να πιει και να χορτάσει,

όσο να φτάσει ο χαλαστής μακριάθε, όσο να φτάσει

με το γυμνό ηλιοστάλαχτο σπαθί,

όσο να φτάσει ο ήρωας, το ξανθό Καλοκαίρι,

κ’ η Χειμωνιά να σκοτωθεί.

Να, βασιλιά πατέρα μας, το αίμα μας ποιος ξέρει

ζωούλες και ποιος θάνατους που να είναι πιο ακριβοί;

Στης θυσίας απάνω το βωμό

στεφανωμένα θύματα για κάποιο λυτρωμό

πεθαίνουμε αειπάρθενες, μυριανθιστές,

να μας ζηλεύεις, μη μας κλαις.»

Κι από της μυγδαλιάς σου το κλωνάρι

δροσολουστό μες στο ποτήρι

βλάστησε τούτο τ’ όνειρο, κ’ η αρμονική του χάρη

το ιλάρωσε και τ’ άχαρο το μοναστήρι.

(Κωστής Παλαμάς, Άπαντα, τ. 5ος, Γκοβόστης)

αλιά

 "Almond tree in blossom" - Lizzy Forrester

Στέλιος Σπεράντζας - Αμυγδαλιά 

Ωχρό φωτίζει απόψε το φεγγάρι
τις στράτες του χωριού, στη σιγαλιά.
Γυρτή πίσω απ’ το φράχτη κι έχει πάρει
μια ανήσυχη έγνοια η άσπρη αμυγδαλιά.
Στεφάνια έχει ανθοπλέξει ένα ζευγάρι δεσμούς
για την αγάπη την παλιά.
Κι οι πόθοι της στου ονείρου όλη τη χάρη
Πετούν, ξαναγυρνούν, τρελά πουλιά.
Γλυκέ ερωμένε, Μάρτη, Μάρτη,
ακόμα δε φαίνεσαι, να σμίξτε στόμα στόμα
στην ήμερη ησυχία του χωριού
Κι η νύφη από κλωνάρι, από μιαν άκρη τρεμάμενο
να στάξει αφήνει δάκρυ διαμάντι μες στο φως του φεγγαριού.

                                                                                                                                                                        

ΠΙΝΑΚΑΣ -Γιάννης Σταύρου

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ - ΟΙ ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ

Έκθαμβο σπίτι άσπρο και κόκκινο

σε ποιό δωμάτιο ν’ ανθίσαν οι αμυγδαλιές σου 

εγώ είχα ζήσει σ’ όλες τις γωνιές 

στην κόκκινη και τη δυστυχισμένη 

στην τραγική την άσπρη πάνω στο πατάρι 

η αναπνοή σου θάμπωνε τα όνειρά μου 

πάνω στα τζάμια σου τρεμόσβηνε μια θάλασσα 

κήποι κρυφά χρυσάνθεμα μέσα στην έκστασή σου 

που έτρεχα ματωμένος και κυνηγός 

Ένα μεγάλο δίχτυ περνούσε σύρριζα πάνω από το κεφάλι μου

η δυστυχία είχε δόντια σιδερένια 

ο ήλιος φύτευε στους τοίχους κι άλλα περιβόλια 

το περιβόλι της μύγας το περιβόλι του χαρταετού 

το περιβόλι το μεγάλο της αγάπης 

το περιβόλι του μεγάλου πυρετού 

που μέσα του ολημέρα γύριζα με το τουφέκι μου 

με μια κορδέλα κόκκινη μέσα στο στόμα μου 

με μια κορδέλα κόκκινη μες στα μαλλιά μου 

σαν τη γωνιά την κόκκινη και τη δυστυχισμένη

σαν τη γωνιά την τραγική την άσπρη 

πάνω στο πατάρι εγώ είχα ζήσει σ’ όλες τις γωνιές

σε ποιά λοιπόν ανθίσαν οι αμυγδαλιές σου

ΠΙΝΑΚΑΣ-Γ. Ιακωβίδης

Κώστας Μόντης "Ἡ αμυγδαλιά"

Καθ’ην στιγμήν εμείς συζητάμε ακόμα
η αμυγδαλιὰ άναψε ήδη ντόμπρα τα κεράκια της
κι ανήρτησε σε κoινὴ θέα τις πρoθέσεις της.
Ω ναι, τoυλάχιστo oι πoιητὲς
ας μην τη λέμε "τρελλή"
πoυ πήρε την απόφαση,
τoυλάχιστo oι πoιητὲς ας μην τη λέμε “τρελλή”
πoυ ἐπωμίσθηκε τις ευθύνες της,
πoυ διεκινδύνευσε τη νoημoσύνη της
στα όμματα των δειλών,
πoυ διεκινδύνευσε τη νoημoσύνη της
στα όμματα των ανίδεων,
στα όμματα τωv θερκoκηπίων.

Almond Blossom Painting by Angela Sullivan

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ «ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΟ»

Φίλησέ με ξανά και μίλα μου- πάει καιρός

που δε με φίλησε κανένας, όπως γίνεται

με τους συφιλιδικούς ή με τούς γέρους-

ξέρεις εσύ, όπως παλιά πού ανέβαινε ή ψυχή

στα χείλη και γιόμιζε τό στόμα μας σάλιο,

πικραμύγδαλο και κείνο τόν ήχο μες στή γλώσσα μας

τόν υπόκωφο σαν το κρυφό νερό κάτω απ’ τα φύλλα,

που διάλεγε η καρδια να πει τα όσα ανομολόγητα.

Έτσι- τώρα βάλε τα χέρια σου στο στήθος

καθώς το συνηθίζεις κι άσε με να σε κοιτάω

ντροπαλά, βαρύς απ’ το δαφνόφυλλο και το φιλί σου.

(Το δωμάτιο, 1977)

ΠΙΝΑΚΑΣ Μαλέας Κωνσταντίνος 

ΜΑΡΙΑ ΚΕΝΤΡΟΥ- ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ "Όλες οι παραμονές Χριστουγέννων ένα αμύγδαλο πικρό"

Ευτυχώς σκοτεινιάζει κι απόψε
Το μωσαϊκό της κουζίνας μου
Δείχνει κιόλας μεσάνυχτα
Μ' εκείνο το ένδοξο άσπρο-μαύρο

Μου πέφτει ένα αμύγδαλο
Το ψάχνω πάνω στο άσπρο-μαύρο
(Πάντα προς το μαύρο κλείνει η αφή των πραγμάτων)

Τα πόδια μου στο δόκανο
Να σε δω να υποφέρεις αληθινά
Ακόμα έχεις απάνω σου ένα κλάμα ψυχρό
Ένα χαμόγελο ψεύτικο
Κάθισε κοντά μου και πες μου τι βλέπεις
Μες στον παλιό καθρέφτη
Όλες οι καμπάνες σημαίνουν Χριστούγεννα

Κι εγώ δεν έχω τίποτε άλλο να ζήσω
Πάρεξ τη γεύση ενός αίματος που αρνούμαι να πιω
Αν μη τι άλλο εγώ πέταξα το σώμα μου
Μες στην αγάπη όπου σαπίζει τώρα
Με λογική και σύνεση με θεία παραδοχή
Την τρέλα τη μαθαίνει κανείς μέσα σε μια στιγμή

William Henry Holmes, Ανοιξιάτικα άνθη. 1927

Κ. Καρυωτάκης - Μυγδαλιά

Κι ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.

Εχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν' έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.

Κι αλίμονό μου! εγώ της έχω αγάπη τόση...
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.

Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει·
όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει

Κι όμως εγώ ο φτωχός της είχ' αγάπη τόση...

John William Godward, Τοπίο με ανθισμένη αμυγδαλιά. 1876

Γιάννης Ρίτσος  «Φως»

Ένα κλαδάκι μυγδαλιάς

μπρος στο παράθυρο,

ένα κλαδάκι μοναχά

σου κρύβει το μισό χωριό.

Ο έρωτας με την παλάμη του

σου κρύβει όλο τον κόσμο.

Μένει το φως μονάχα.

Από τη συλλογή Ασκήσεις (1960)

A Spring Garden. Daniel F. Gerhartz

Γιάννης Ρίτσος

Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού (β)-απόσπασμα

Τη νύχτα οι μυγδαλιές με τ’ άσπρα τους φορέματα περάσαν κάτου απ’ τα παράθυρα μας αργές και λυπημένες, όμοιες με κείνα τα χλωμά κορίτσια του ορφανοτροφείου όταν γυρίζουν από μια μικρή εκδρομη, την Κυριακή, πιασμένες δυό δυό απ’ το χέρι, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να βλέπουν τ’ άστρα που φυτρώνουν ένα ένα μες στον ίσκιο, μακρινά κι ευτυχισμένα.

Αύριο θα στείλουμε τις μυγδαλιές περίπατο στο ακροθαλάσσι να πλύνουνε τα πρόσωπα τους απ’ τη σκόνη της λύπης μας.

Και το βράδυ που θα γυρίσουν χαρούμενες, θα μας φέρουν τα πρώτα μας λόγια πλυμένα στη θάλασσα, κι εμείς θα κλαίμε στο ανοιχτό παράθυρο απ’ τη χαρά μας που μπορούμε να κλαίμε.

Almond Tree in Bloom by Van Gogh

ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ - ΑΝΟΙΞΗΣ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ

Αγριοκαίρι!
Ελπίδας μαντατοφόρος ένα κλωνί μυγδαλιάς.
Ο ροζανθός του υποσχετικά το άρωμα απλώνει,
διώχνοντας του χειμώνα την μουντάδα.
Δεν το έκοψες!
Κόβεται η ζωή;
Η ζωή να ανθίζει δικαιούται.
Σκύβοντας χρώμα φυλάκισες και μυρουδιά.

Αίφνης,
τα νέφια δραπέτευσαν,
ο άνεμος κόπασε,
αχνογέλασε ο ήλιος,
η καρδιά ζεστάθηκε,
προσκυνητές στης μυγδαλιάς το ίδωμα!
Κι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα,
πινελιέςτης Ίριδας προμήνυσαν την Άνοιξη.

Αρετή Γουργιώτου
Γ' ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

Ανθισμένες αμυγδαλιές στη Μαγιόρκα - Helen Lavinia Cochrane

ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ - ΣΤΗΣ ΜΥΓΔΑΛΙΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΟ

Ευλαβικά στέκομαι εμπρός σου, 

μικρή μου αμυγδαλιά. 

Μπούσουλας ζωής το σθένος σου! 

Χιονιάς παραμονεύει κι ο άνεμος καραδοκεί. 

Συ, όμως, βάφεις με το ροζ της ελπίδας το ντύμα σου 

και απλώνεις τους ανθούς σου 

κόντρα στον καιρό. 

Ίδωμα σαγήνης κι ευωδιά μεθυστική! 

Κι όταν ο άνεμος τα κλαριά σου λυγίζει 

κι οι χιονονιφάδες ερωτικά σέ σμίγουν, 

εσύ χαμόγελα σκορπίζεις με αφοβιά.

Μάθε μου, προμηνύτρα της Άνοιξης,

 τ’ αγριοκαίρια ν’ αγαπήσω ! 

Δείξε μου πώς ν’ ανθίζω 

στις βαρυχειμωνιές! 

Αρετή Γουργιώτου 

Β' ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

Εικόνα: πίνακας ομαδικής εργασίας από το 8ο νηπιαγωγείο Κορυδαλλού.

ΠΗΓΕΣ 

http://www.agrotikabook.gr/ 
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
http://greekcook.gr/
http://www.sintagespareas.gr/
http://www.paidika.gr/
http://5tinimera.wordpress.com/
http://apotis4stis5.com/
http://annagelopoulou.blogspot.com/
http://rodostali.blogspot.com/

ttps://pyroessa-logotimis.blogspot.com/